Μας έχουν προσλάβει με σύμβαση ημέρας(!!) και κάθε χρόνο γινόταν κάποια νομοθετική ρύθμιση που απλά παρέτεινε τη σύμβαση και την εργασιακή μου ομήρία (και άλλων 70 περίπου συναδέλφων).
Φέτος ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Είμαστε απλήρωτοι ΟΛΟ το χρόνο φέτος, υπολογισμένοι εννοείτε στον προϋπολογισμό του 2009. Οι τράπεζες απειλούν με κατασχέσεις, στη ΔΕΗ πληρώνω με δόσεις για να μη μου κοπεί το ρεύμα και τηλέφωνο δεν έχω εδώ και 4 μήνες. Εννοείτε ότι διακοπές δε πήγα πουθενά (με τι χρήματα να πάω άλλωστε) και το μόνο που κάνω είναι να ζητάω δανεικά από γνωστούς μου για να επιβιώσει η οικογένειά μου.
Στο γραφείο εννοείτε ότι συνεχίζουμε και δουλεύουμε όλοι οπότε μόνο απογευματινή/βραδυνή δουλειά θα μου έμενε να κάνω. Αλλα με την ύφεση στην αγορά εργασίας και αυτό έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο. Μετρημένα μεροκάματα έχω κάνει σε άλλες δουλειές, αλλά δε φτάνουν ούτε κατά διάνοια να καλύψουν τις ανάγκες μου.
Υποτίθεται ότι από τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο συντάσσεται νομοσχέδιο για να μπορέσουμε να πληρωθούμε και μέχρι σήμερα ακόμα δεν έχει μπει για ψήφιση στη Βουλή. Ούτε κουβέντα βέβαια για οριστική λύση - μετατροπή των συμβάσεών μας σε αορίστου χρόνου αν και καλύπτουμε εως και δέκα χρόνια πάγιες και διαρκείς ανάγκες με συνεχόμενες ανανεώσεις συμβάσεων.
Τελικά το σύνταγμα έχει αξία στις μέρες μας; Η απλά το καταπατούν με το πρόσχημα πάντα και του ΔΝΤ; Και πως γίνεται και βουλευτές από όλες τις παρατάξεις συμφωνούν ότι μας έχουν αδικήσει τόσα χρόνια να μην μας έχουν φέρει οριστική λύση; Η ομηρία είναι κάτι που τελικά το θέλουν όλοι οι βουλευτές και παρατάξεις; Είναι που θέλουν να δώσουν νέα εικόνα στην πολιτική της χώρας μας και διατηρούν όποια πελατειακή θέση μπορούν;
Το μόνο που μπορώ να πω πιά είναι ΕΛΕΟΣ, μας έχουνε ............
