Ο Λόγος το καυχήθηκε και τόπε εις την Πένα,
“για να της πει το σ’ αγαπώ το λέει με εμένα.”
Κι η Πένα αποκρίθηκε “Λόγε γιατί καυχιέσαι,
αέρας είσαι χάνεσαι και γρήγορα ξεχνιέσαι.”...
“Με μένα γράφει σ’ αγαπώ και κείνη το διαβάζει,
και μια και δυο και τρεις φορές και βαριαναστενάζει.”
“Στιχάκια γράφει στο χαρτί και της αγάπης λόγια,
να τάχει για παρηγοριά όποτε είναι χώρια.”
Κι ο Λόγος εκνευρίστηκε την ψυχραιμία χάνει,
“με μένα απ’ το τηλέφωνο την ερωτά τι κάνει.”
“Σε είχα για πιο έξυπνο Λόγε μου μα τι κρίμα,
πόσες φορές στο κινητό εχάθηκε το σήμα;”
Όλοι του κόσμου οι σοφοί αιώνες επιμένουν,
τα λόγια ότι χάνονται μα τα γραπτά πως μένουν.
