Η είδηση
“Με τις πρώτες αισιόδοξες εκτιμήσεις του για «φως στο τούνελ» της ελληνικής οικονομίας, συνόδευσε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου την τροπολογία του, με την οποία αυξάνονται κατά 25 δισ. ευρώ τα κονδύλια για την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου στα δάνεια που χορηγούν οι Τράπεζες.”
ο σχολιασμός ….. Ο λόγος και το πνεύμα του κ. Παπακωνσταντίνου ήταν προς την κατεύθυνση να μας πείσει ότι γενικά πάμε καλά στην οικονομία και ότι έρχονται καλύτερες μέρες.
Έψαξα μήπως βρω κάποιο βίντεο στο YouTube αλλά δεν βρήκα για να δείτε και να καταλάβετε πολλά από αυτή την ομιλία.
Ήταν ιδρωμένος και υπήρχε μια δυσαρμονία λόγου και έκφρασης η οποία δεν υποστήριζε τα λεγόμενα του. Μου θύμιζε τα παιδικά μας χρόνια που περνάμε από τον μπουφέ κανένα από τα μετρημένα γλυκά της μητέρας μας (φύλαγε πάντα μερικά μην έρθει ξαφνικά κανένας ξένος) και όταν το ανακάλυπτε με καλούσε μαζί με τα άλλα δύο αδέρφια μου και μας έκανε την κλασική ερώτηση “Ποιος έφαγε το γλυκό;” πριν μιλήσει κανένας μας κοιτώντας μας αμέσως έβρισκε ποιος ήταν ο κρυφογλυκατζής!!! Κάτι τέτοιο λοιπόν αισθάνθηκα βλέποντας τον κ. Παπακωνσταντίνου όχι φυσικά ότι έφαγε το γλυκό (αυτό το τρώμε εμείς και είναι σε πικρή έκδοση) αλλά ότι αυτά που λέει είναι αναλήθειες που είναι υποχρεωμένος λόγω θέσης να υποστηρίξει.
Συμπέρασμα:
Πάλι γίνεται προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης και του φιλικού της τύπου να μας πείσουν ότι έρχονται καλύτερες μέρες.
Δεν ξέρω όμως πως γίνεται και αυτές οι καλύτερες μέρες και προοπτικές τυγχάνει πάντα να ανακοινώνονται πριν από τις εκλογές!!!!
Ο νοών νοείτω!!!
