Σπάστε το μαντρί !

Σε 7 ημέρες έχουμε το Πάσχα της Δημοκρατίας. Πρώτα εκκλησία (του Δήμου) και ύστερα οικογενειακές στιγμές απείρου κάλους με προβλέψεις, συνωμοσιολογίες, φήμες, αστικούς (και προλεταριακούς) μύθους και που και που καμία αναφορά στα ευτράπελα του "Λαζόπουλου".

Το επόμενο πρωί, όλες οι εφημερίδες -σαν έτοιμες από καιρό- θα έχουν στήσει "αναστάσιμο" κλίμα. "Ο λαός σώθηκε..." θα λένε οι κυβερνητικοί αν υπερψηφιστούν οι υποψήφιοι του ΠαΣοΚ. Το ίδιο θα λένε οι αντιπολιτευόμενοι αν καταψηφιστεί το Μνημόνιο. Άρα, εμείς θα έχουμε σωθεί, βρέξει χιονίσει. Πόσο σιχαίνομαι αυτές τις "σωτηρίες"...
Οι 7 ημέρες που απομένουν είναι κρίσιμες. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Κρίνεται η επιρροή που ασκούν τα ΜΜΕ στους εγκεφάλους μας. Κρίνεται η λεβεντιά μας και η τόλμη που έχουμε να επιδείξουμε. Κρίνεται το κατά πόσο ακούσαμε το Ρήγα: "όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά" και το κατά πόσο είμαστε αντάξιοι του δημοκρατικού μέλλοντός μας. Κρίνεται το αν έχουμε καταλάβει τι λέει ο εθνικός μας ύμνος που καταναγκαστικά "παπαγαλίζουμε" στα σχολεία. Κρίνεται αν είμαστε άξιοι να ζούμε ελεύθεροι ή αν θα ήταν καλύτερο να παραδώσουμε το αίμα των προγόνων μας αμαχητί σε όποιον επιθυμεί "γη και ύδωρ". Λένε πολλά οι αριστεροί. Λένε πολλά οι δεξιοί. Λένε πολλά οι βιο-διασπώμενοι "αριστερο-κεντρο-δεξιο-φιλελεύθερο-σοσιαλιστές" (δεν κατευθύνεται προς συγκεριμένα κόμματα αυτός ο χαρακτηρισμός). Έμαθα να μην πιστεύω κανέναν μόνο από τα λόγια του. Πιστεύω μόνο αυτό που βλέπω: φόβο σε όλους και για όλα. Έναν φόβο που ξεκινάει από την ηγεσία, φτάνει στο λαό, διογκώνεται και επιστρέφει στην εξουσία γιγαντωμένος, καταπιέζοντας εκ νέου τον κόσμο.
Το αληθινό δίλημμα των εκλογών δεν είναι άλλο από αν θα καταφέρουμε να ψηφίσουμε απαλλαγμένοι από κάθε προκατάληψη. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα ψηφίσεις άκυρο ή κόμμα, ή αριστερά ή δεξιά. Το δίλημμα είναι αν ξέρεις τι ψηφίζεις, γιατί το ψηφίζεις και αν έχεις αξιολογήσει δίκαια τους διαφωνούντες. Δε με νοιάζει τι θα ψηφίσεις. Μπορεί τελικά εσύ να έχεις δίκιο. Κανείς δεν τα ξέρει όλα. Η δική σου ψήφος έρχεται να συμπληρώσει -όχι να ακυρώσει- την δική μου. Αυτό πρέπει να αντιληφθούμε. Και για να γίνει αυτό, οφείλουμε να ενημερωθούμε. Τι στηρίζει ο συνδυασμός που προσκείμεθα; Είναι εφικτά; Είναι λογικά; Γιατί δεν τα κατάφερε ο προηγούμενος; Αυτά που λέει ο άλλος είναι αναγκαία; Τα έλεγε από καιρό; Γιατί δεν τον άκουσα; Ποιο λόγο έχει να αντιτίθεται σε αυτά που πιστεύω; Είμαι τόσο έξυπνος εγώ ώστε να ξέρω ότι ο άλλος λέει "βλακείες";
Κανείς μας δεν πρέπει να πάει στην κάλπη πριν απαντήσει σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα. Κανείς δεν πρέπει στις 8 Νοέμβρη να αυτοφασκελώνεται. Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού.

http://foititikospalmos.blogspot.com/