Κάτι πολύ απλό στη σύλληψή του και στην εφαρμογή του, παρά του ότι χρειάζεται ειδικευμένους εργάτες και πανάκριβα μηχανήματα. Είναι μία απλή τομή στο έδαφος. Όταν ένας τηλεπικοινωνιακός πάροχος (αναφέρομαι στο συγκεκριμένο παράδειγμα καθώς θα συναντήσεις και μεγαλύτερης διάστασης trench από άλλους φορείς, όπως το φυσικό αέριο ή την ύδρευση) θέλει να εγκαταστήσει υποδομή εντός πόλεως (βλέπε μητροπολιτικά δίκτυα, σύνδεση Αστικών κέντρων κ.ο.κ) το βέλτιστο για τους πολίτες είναι η δημιουργία αυτών των mini trench. Είναι μια ταχύτατη διαδικασία κατά την οποία σκάβεις στο καθορισμένο από το υπουργείο βάθος και πλάτος για να εγκαταστήσεις τις σωληνώσεις και τα καλώδιά σου. Μετά την εγκατάσταση εγκιβωτίζεις την υποδομή σου με τσιμέντο (για λόγους ασφαλείας), αμέσως μετά από αυτό περνά ένα χρωματιστό πλαστικό πλέγμα (για να ειδοποιήσεις τον τυχών επόμενο που θα σκάψει πως κάτω από αυτό ‘’κάτι περνάει’’ για να αποφύγεις τη βλάβη από τις εργασίες του) και τέλος πάνω από το πλέγμα, ρίχνεις πίσσα και αποκαθιστάς τοπικά την άσφαλτο στο σημείο που έκανες την τομή. Είναι φυσικό να σου ‘’χτυπάει΄΄ στο μάτι, αφενός γιατί βλέποντας τους άλλους φορείς, λόγο του μεγέθους του trench, σκέφτεσαι ‘’απλά σκάβουν’’, μα και επειδή η ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι ραγδαία, βλέπεις τις εταιρίες αυτών (CYTA, HOL, FORTHNET, TELLAS) να έχουν γεμίσει με mini trench τις πόλεις. Τα καλά λοιπόν αυτής της πρακτικής τα βιώνουμε όλοι μας, καθώς μέσα σε λίγα χρόνια η ταχύτητα της σύνδεσής μας με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ έχει αναβαθμιστεί στην τάξη των ονομαστικά 24MB (αντί των 54kb που είχαμε κάποτε και με μία ISDN αισθανόμασταν προύχοντες) και φυσικά την απελευθέρωση και την επιλογή άλλου (οικονομικότερου και ίσως με κάποιες ‘’παιδικές ασθένειες’’ αρχικά μα αρκετά ποιοτικού πλέον) πάροχου για την τηλεφωνία μας. Υπάρχουν όμως και κάποια καλά αυτής της πρακτικής, τα οποία δεν γίνονται άμεσα ορατά. Η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται οι υποδομές! Σε αντίθετη περίπτωση τα προβλήματα που θα δημιουργούνταν στο οδικό δίκτυο θα ήταν τραγικά. Για να αποφευχθεί αυτή η ‘’κακοτεχνία’’ όπως πιθανών να πίστευες (οπτική μόνο ΙΣΩΣ να πρόσθετα εγώ, για να βοηθήσω τον διάλογο), θα έπρεπε επί εβδομάδες να κλείνονται δρόμοι προκειμένου να ξηλωθεί η άσφαλτός τους, να σκαφτούν και να περάσουν οι υποδομές και να τοποθετηθεί νέος ασφαλτοτάπητας. Η εργασία που με την τεχνική των mini trench απαιτεί μία νύχτα για ένα πολεοδομικό τετράγωνο, θα απαιτούσε μία εβδομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται, όχι μόνο για την ταλαιπωρία των συγκοινωνιών, αλλά και για την ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής. Και αν κάνουμε μία υπόθεση πως ένα μήνα μετά έχει προγραμματίσει ακόμη μία εταιρία να περάσει από τον ίδιο δρόμο; Φαντάσου τι θα γινόταν! Ειλικρινά στο λέω, πως αν δεν υπήρχε αυτή η τεχνική παγκοσμίως, ή δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο σήμερα (ηλεκτρισμός – ύδρευση – τηλεπικοινωνίες) ή οι πόλεις μας θα έμοιαζαν βομβαρδισμένες και εμείς θα μετακινούμασταν με τα πόδια (και φυσικά ούτε λόγος για FTTH = fiber to the home).
Απάντηση σε αυτό το θέμα: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_752.html
