Η λέξη "πολιτικό" αποδίδεται αυτούσια στο "political" (πολίτικαλ). Η έτερη λέξη όμως, το "κόμμα" αποδίδεται ως "party" (πάρτι). Να είναι τυχαίο?! Για να είμαστε αντικειμενικοί βέβαια, το λήμμα "πάρτι" ετυμολογικά σημαίνει κοινωνική συγκέντρωση. Ποιος μας λέει όμως ότι είναι αυτή η σωστή ερμηνεία? Γιατί να μην το παραφράσουμε ως "πάρτη" που σημαίνει "για το δικό μου συμφέρον"?
Τα κόμματα εξ ορισμού, εξυπηρετούν το συμφέρον των μελών τους. Κανείς δεν ασχολείται με το Δημόσιο συμφέρον! Εκείνο που ξέρουν άριστα να κάνουν είναι να κατακερματίζουν τους ψηφοφόρους, να διαιρούν και να βασιλεύουν, να ορίζουν πολλούς αρχηγούς (τουλάχιστον έναν το καθένα). Έτσι όλοι είναι ικανοποιημένοι. Και οι κομματάρχες και ο Λαός.
Στα μαθητικά τα χρόνια είχαμε ωραίες δημοκρατικές διαδικασίες! Δεν είχαμε χορηγίες, αφισοκολλήσεις, γκρίνιες, διχόνοιες ή φαγωμάρες. Ο Πρόεδρος και τα μέλη του 15μελούς εκλέγονταν μέσα από μια κομματικά άχρωμη αλλά απόλυτα δημοκρατική διαδικασία. Με νοσταλγία έρχονται στο μυαλό μου εικόνες από τους συγκεντρωμένους μαθητές στο αμφιθέατρο του σχολείου, να ακούν με προσοχή και σεβασμό τις θέσεις των υποψηφίων συμμαθητών τους. Εκεί υπήρχαν μόνο νικητές! Θα δεχτώ βέβαια ότι το διακύβευμα ήταν μικρό. Ένα δημόσιο σχολείο σε εργατική συνοικία ψήφιζε τους εκπροσώπους του.
Πάμε τώρα και στον κόσμο των "μεγάλων". Ας μείνουμε χάριν του παραδείγματος, στον ίδιο χώρο. Τον σχολικό. Εκεί που διαμορφώνουμε χαρακτήρα και συνειδήσεις, τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας. Ας δούμε την εκλογική διαδικασία των συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ψηφίσατε υποψήφιο βάσει του συνδυασμού στον οποίο ανήκει? Σας ενόχλησε ποτέ η απουσία κομμάτων? Θεώρησε ποτέ κανείς αναποτελεσματικό αυτό το μοντέλο λειτουργίας?
Στην σύγχρονη ιστορία μας, πριν το 1981 και την Αλλαγή, δέσποζε ο συντηρητισμός. Τις κρατικές θέσεις καταλάμβαναν αντίστοιχων πεποιθήσεων αξιωματούχοι. Μετά την έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου, τα πράγματα άλλαξαν. Έφυγαν εκείνοι (ή οι περισσότεροι) και κατακλύστηκε το Δημόσιο από ψηφοφόρους του Πράσινου στρατοπέδου. Φύγε εσύ, έλα εσύ δηλ. Είμαι πεπεισμένος πως και το ΚΚΕ να αναλάμβανε την εξουσία, πάλι τα ίδια θα γίνονταν. Πολιτικοί διωγμοί ή αποκατάσταση της αδικίας, εξαρτάται από την πλευρά που το βιώνει κανείς.
Κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πιο εξευγενισμένα. Ή και εξευμενισμένα αν προτιμάτε καθώς είμαστε μακριά από την εποχή της κορύφωσης των πολιτικών εντάσεων και δεν δεσπόζει μεταξύ μας τόσο μίσος και διχόνοια.
Συμπέρασμα?
Μήπως τα κόμματα ΜΑΣ είναι άχρηστα?!
ή αν θέλετε, μήπως προκαλούν περισσότερα δεινά απ'ότι ωφέλεια στο κοινωνικό σύνολο..? Όπως είπε πρόσφατα και ο κος Όθωνας, Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, αναφορικά στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, δεν μπορεί να έχουμε θέματα ταμπού! Γιατί η ύπαρξη κομμάτων να αποτελεί ένα από αυτά?!
Θα βρεθεί Ο τσοπάνης που θα μαζέψει όλα τα πρόβατα στο ίδιο μαντρί?
Ο μόνος τρόπος για να απολαύσουμε την Δημοκρατία, ο μόνος τρόπος να προοδεύσουμε επιτυγχάνοντας συλλογικούς στόχους και υλοποιώντας κοινά οράματα, είναι να απαγκιστρωθούμε από όλα εκείνα που μας χωρίζουν, τροχοπεδούν, περιορίζουν, υπνωτίζουν, ντροπιάζουν..
Πως μπορεί να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο?
Κλιμακωτά και μόνο. Αρχικά θα μπορούσαν να ξηλωθούν οι κομματικές αφίσες από τα Ανώτερα και Ανώτατα Ιδρύματα της Χώρας. Να απαγορευτεί η λειτουργία των κομμάτων και των μηχανισμών τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έτσι θα καθαρίσει ο χώρος και τα οφέλη θα είναι πολλαπλά. Τα παιδιά θα διοχετεύουν τον χρόνο τους σε ποιο εποικοδομητικές ή ψυχαγωγικές δραστηριότητες από εκείνες της στρατολόγησης νέων φοιτητών ή διενέργειας κομματικών συγκεντρώσεων και εκδηλώσεων. Θα σταματήσουν να φτιάχνουν Κομματικές Σημειώσεις! Πλέον όποιος φτιάχνε! ι σημειώσεις θα τις μοιράζει σε ΟΛΟΥΣ! Όχι μόνο στα μέλη του κόμματος. Σταθείτε λίγο να το σκεφτείτε..
Αν κάποιος εντυπωσιάστηκε από την πληροφορία περί κομματικών σημειώσεων, ας κάνει μια αναγωγή στην ευρύτερη κοινωνία και ας φανταστεί πόσες εφαρμογές έχει αυτή η τακτική των κομματικών "πάρτις".
Χορηγίες, Κρατικές Διαφημιστικές Δαπάνες, Δημόσια Έργα και επενδύσεις, Άγονες γραμμές, Επιδοτήσεις.. και ο κατάλογος μακρύς..
Και μετά τι?
Μετά επιτέλους, θα μπορούμε να ψηφίσουμε τον Δημοτικό Σύμβουλο και Δήμαρχο που πραγματικά θέλουμε. Όχι εκείνον που επιτρέπει ο εκάστοτε κομματάρχης να εισέλθει στα ψηφοδέλτια. Έτσι κάπως θα μειωθεί το δημοκρατικό έλλειμμα. Έτσι κάπως θα βρουν ζωτικό χώρο οι άριστοι έναντι των αρεστών. Οι κατάλληλοι έναντι των διορισμένων.
Φθάνει πια με τα λόγια τα μεγάλα. Φθάνει πια με την πάρτι μας, όποια κι αν είναι.
Ας δώσουμε ελπίδα στα παιδιά μας, ας τους δώσουμε τα εργαλεία να μεγαλουργήσουν.
Εδώ τελειώνει?
Σίγουρα όχι, ο δρόμος μακρύς για την Ιθάκη. Θα μπορούσαν να αποτελέσουν τελικό στόχο οι βουλευτικές εκλογές. Όσο μεγαλώνει το διακύβευμα όμως, μεγαλώνουν και οι αντιστάσεις. Ένα πράγμα τη φορά.
Υπάρχει εναλλακτική πρόταση στην περίπτωση που δεν καταργηθούν τα κόμματα?
Ακόμη κι αν ακούγεται άκρως ουτοπική η πρόταση κατάργησης των κομμάτων, ακόμη κι αν οι αντιστάσεις αποδειχθούν ισχυρότερες, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις που προάγουν την δημοκρατία και μειώνουν τις κομματικές στρεβλώσεις. Μία από αυτές θα μπορούσε να είναι η ένταξη του συνόλου των υποψηφίων σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο ώστε να μπορεί να επιλέγει ο ψηφοφόρος εκείνους που θεωρεί ικανούς, ανεξαρτήτως κόμματος. Γιατί σίγουρα υπάρχουν ικανοί σε κάθε κόμμα. Δεν είναι αμαρτία να μένει τέτοιο αξιόλογο δυναμικό ανεκμετάλλευτο, την στιγμή που όλÎ! �ι μαζί θα μπορούσαν να προσφέρουν σε αυτό τον Τόπο?
Ευχή και κατάρα..
Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο γεννήθηκε η Δημοκρατία πριν χιλιάδες χρόνια. Ας αποδειχθεί ότι ο ίδιος τόπος παραμένει καρπερός.. ότι μπορεί ακόμη να προσφέρει σε ιδέες. Ας γίνει από αυτή τη Χώρα η αρχή να καταργηθούν τα πάρτι ή πάρτη μας! Ας αφοσιωθούμε όλοι μαζί στο συλλογικό και μόνο Συμφέρον! Και αν τα καταφέρουμε, ας το μοιράσουμε ξανά έξω από τα γεωγραφικά μας σύνορα. Ας ξαναδώσουμε Φως!
http://iatroud.blogspot.com/
