Η συγκέντρωση Μουσουλμάνων για ομαδική προσευχή, στον προαύλιο χώρο του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου των Αθηνών...
στην οποία προέστη και μίλησε ο ιμάμης και καθηγητής του ισλαμικού Πανεπιστημίου Αλ Αζχάρ του Καϊρου Μοχάμετ Ζακί Μπατλάρ, δείχνει περίτρανα την αδυναμία του Ελληνικού κράτους και στον τομέα της διαχείρισης της μετανάστευσης και της λαθρομετανάστευσης.
Αν υπήρχε αποδοτικότερη επιτήρηση των συνόρων μας, αυστηρή τήρηση των Νόμων και αποτελεσματική αστυνόμευση δεν θα είχαμε φτάσει στη μετατροπή του υπαίθριου χώρου μπροστά στο Πανεπιστήμιο σε υπαίθριο τζαμί. Εδώ μια παρένθεση. Οι μουσουλμάνοι της Αθήνας δεν ήσαν οι πρώτοι που τέλεσαν τη δημόσια προσευχή τους, όπως κάνουν στα ισλαμικά κράτη τους, σε μια χώρα παραδοσιακά Χριστιανική. Ανάλογη εκδήλωση έγινε τον περασμένο Οκτώβριο στη Μόσχα, πρωτεύουσα άλλης παραδοσιακά Ορθόδοξης Χριστιανικής χώρας.
Πιο συγκεκριμένα στις 8 Οκτωβρίου, ημέρα Παρασκευή, οι Μουσουλμάνοι διαμαρτυρόμενοι γιατί δεν έχουν τα τζαμιά που ζητάνε συγκεντρώθηκαν σε κεντρικούς δρόμους και πεζοδρόμια της ρωσικής πρωτεύουσας και με ιμάμη τέλεσαν την προσευχή τους. Η σε μικρό χρονικό διάστημα τέλεση της προσευχής στη Μόσχα και στην Αθήνα κατά τα έθιμα που ισχύουν στις ισλαμικές χώρες, όπου από τα μεγάφωνα ακούγεται η προσευχή από τον μουεζίνη και στους δημόσιους χώρους, δείχνει ότι συντονισμένα διεθνώς προωθείται το Ισλάμ στη Δύση.
Το γεγονός της περασμένης Τρίτης μας οδήγησε στις ακόλουθες σκέψεις:
* Οι Μουσουλμάνοι επικαλούμενοι τη θρησκευτική ελευθερία θέλουν να έχουν τόπο επίσημο για να προσεύχονται, κάτι απολύτως θεμιτό και σύμφωνο με τις αρχές του Χριστιανισμού και γενικότερα της Δυτικής σκέψης. Η ανεκτικότητα είναι στοιχείο του πολιτισμού μας. Αλλά οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι που απολαμβάνουν και αξιοποιούν αυτόν τον πολιτισμό δεν διαμαρτύρονται για την απαγόρευση οποιασδήποτε χριστιανικής εκδήλωσης, όχι μόνο σε δημόσιο αλλά και σε ιδιωτικό χώρο, σε ισλαμικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, ή με ελάχιστη ανεκτικότητα, όπως το Πακιστάν, η Υεμένη και πολλές άλλες. Βαρύτατες είναι οι ποινές για όσους δημόσια προσευχηθούν στο Ριάντ και θανατική ποινή αναμένει Μουσουλμάνους που θελήσουν να ασπασθούν τον Χριστιανισμό. Η απάντηση από τους Μουσουλμάνους φυσικά δεν είναι ότι έχουν διαφοροποιημένη τη μαρξιστική αντίληψη πως χρησιμοποιούν τις Αρχές των δυτικών δημοκρατιών για να επιβάλουν τις δικές τους.
* Οι παράγοντες που προωθούν την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας αντιμετωπίζουν με αμηχανία την μουσουλμανική επιθετικότητα. Ο Βρετανός, ινδικής καταγωγής, διανοούμενος Κέναν Μαλίκ σημειώνει σε άρθρο του στην Καναδική εφημερίδα "The Globe and Mail" ότι στην ανεκτικότητα της Δύσης υπάρχουν "ενοχλητικές υπερβολές" και ότι πλέον έχει την αίσθηση ότι δεν πρόκειται για απλή μετανάστευση των Μουσουλμάνων στις Δυτικές χώρες, αλλά για θρησκευτικό "εποικισμό", κάτι που, όπως είπε ο αμερικανός συγγραφέας Κρίστοφερ Κάντγουελ, δεν τις εμπλουτίζει πολιτισμικά, αλλά τις υποσκελίζει. Ποιο ιστορικό λάθος διαπράττουν οι σύγχρονοι ιδεολογικοί και πολιτικοί ταγοί της Δύσης; προσπαθούν και συν τω χρόνω επιτυγχάνουν να ξεριζώσουν την Πίστη από τους πολίτες των χωρών τους, να αφαιρέσουν την εθνική ταυτότητα τους, και να τους μετατρέψουν σε λωτοφάγους. Επίσης με τον μιθριδατισμό που τους επιβάλλουν τους αποχαυνώνουν και τους ευνουχίζουν. Αποτέλεσμα να βρίσκουν οι μουσουλμάνοι, με τον φανατισμό που διαθέτουν, ανοικτό το έδαφος για την έντονη παρουσία τους στις δυτικές κοινωνίες. Το γεγονός αυτό το αντιμετωπίζουν αμήχανα και σπασμωδικά όσοι προωθούν την ιδεολογία να τεθούν στο περιθώριο της κοινωνίας ο Χριστιανισμός και γενικότερα η πολιτισμική παράδοση των ευρωπαϊκών λαών. Η Γαλλία με τη μαντίλα είναι ένα πρόσφατο και γλαφυρό παράδειγμα. Η κατάσταση αυτή έκανε τον Καντάφι να πει πρόσφατα πως σε τριάντα χρόνια η Ευρώπη θα είναι ισλαμική…
* Η έντονη δράση των μουσουλμάνων στη Δύση δεν προβληματίζει σοβαρά και υπεύθυνα όσους μεθοδεύουν το ξερρίζωμα της ψυχής της Ευρώπης και δεν τους οδηγεί στο να αναγνωρίσουν τα σφάλματα τους. Η έννοια της μετάνοιας τους είναι άγνωστη. Συνέπεια της πώρωσης τους είναι να συνεχίζουν τα λάθη, επιχειρώντας να τα διορθώσουν... Και οδηγούν τους λαούς τους να ψάχνουν από μόνοι τους να βρουν λύση είτε αυτοσχεδιάζοντας πολιτικά και ιδεολογικά, είτε ακολουθώντας, ως αγέλη, λαϊκιστές.
* Μπορεί οι οπαδοί του πολυπολιτισμικού κράτους στην Ευρώπη που σήμερα ηγεμονεύουν να μην μετανιώνουν για τίποτε, αλλά από τα πράγματα έρχονται να ομολογήσουν την πραγματικότητα. Η Γερμανία ήταν εκ των κυρίων οπαδών του πολυπολιτισμικού μοντέλου και της παγκοσμιοποίησης. Χρησιμοποίησε μάλιστα αυτή την ιδεολογία προς όφελος της. Τώρα έφτασε στο σημείο δια του στόματος της Καγκελαρίου κας Αγγελα Μέρκελ να ομολογήσει προχθές πως " Ο πολυπολιτισμός απέθανε" και πως "οι Γερμανοί στη χώρα τους πρέπει να υπερασπιστούν την κυριαρχούσα γερμανική τους κουλτούρα"!
Τελειώνοντας αυτές τις σκέψεις διερωτήθηκα: κι αν αύριο στην Ελλάδα η κυβέρνηση κι οι ιδεολόγοι που μας διευθύνουν άλλαζαν άποψη για την πολυπολιτισμικότητα ποιός θα οδηγούσε το λαό μας στην ψυχική ανάταση και στη βίωση της ιδιοπροσωπίας του; και σας ομολογώ ότι μελαγχόλησα.-
