Τα δικά μας τσακάλια του υπουργείου Οικονομικών δεν τους παίρνουν κανά τηλέφωνο για να ζητήσουν συμβουλές?
Της Irene Chapple
"Η Wind πρωτοστατεί στην Ευρώπη στο κύμα των επερχόμενων αναδιαρθρώσεων"...
Ο "κόσμος των αναδιαρθρώσεων" παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προσπάθειες της ελληνικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών Wind Hellas να αντιμετωπίσει τα τεράστια χρέη της για δεύτερη φορά σε διάστημα 12 μηνών.
Η Wind Hellas έλαβε το πράσινο φως του Ανώτατου Δικαστηρίου της Μ. Βρετανίας την περασμένη Πέμπτη να αρχίσει να επεξεργάζεται ένα σχέδιο διακανονισμού των οφειλών της, μίας διαδικασίας εγκεκριμένης από το δικαστήριο, κατά την οποία μεταβιβάζεται η ιδιοκτησία της προβληματικής εταιρείας στους πιστωτές της.
Η ακρόαση της περασμένη εβδομάδας πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο από την τελευταία αναδιάρθρωση της Wind Hellas, κατά την οποία ο Αιγύπτιος επιχειρηματίας ιδιοκτήτης Naguib Sawiris, μέσω του επενδυτικού οχήματος Weather Investments «έριξε» 125 εκατ. ευρώ στην εταιρεία και «εξαφάνισε» 1 δισ. ευρώ χρεών από τα βιβλία της.
Αυτή τη φορά ο Sawiris έχασε τον έλεγχο της εταιρείας, που πηγαίνει στους πιστωτές της, οι οποίοι έχουν στην κατοχή τους πάνω από 1,2 δισ. ευρώ σε ομόλογα υψηλής εξασφάλισης.
Οι πιστωτές πληρώνουν 747,8 εκατ. ευρώ σε μετρητά για να αναλάβουν την ιδιοκτησία της εταιρείας, η οποία θα απαλλαγεί από σχεδόν 1,87 δισ. ευρώ χρέους μέσω του σχεδίου που επέβαλλε το δικαστήριο.
Θα αποπληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της ανακυκλούμενης πιστωτικής διευκόλυνσης των 250 εκατ. ευρώ και περίπου 40 εκατ. ευρώ σε δαπάνες hedging. Πάνω από 355 εκατ. ευρώ μη καλυμμένου χρέους διαγράφεται.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομία έχει εμφανίσει σημάδια ανάκαμψης, η Wind Hellas θα μπορούσε να είναι η πρώτη μεταξύ πολλών δανειζόμενων επιχειρήσεων που θα αντιμετωπίσουν άλλες αναδιαρθρώσεις τα επόμενα χρόνια – και αυτό είναι που οι επενδυτές που ειδικεύονται σε προβληματικές εταιρείες, τα γνωστά και ως «vulture funds» (επενδυτικά κεφάλαια – γύπες), ελπίζουν.
Οι εν λόγω επενδυτές ευδοκιμούν στα εταιρικά τραύματα που υπάρχουν σε τέτοιες καταστάσεις, όμως τελευταία τα θηράματα είναι περιορισμένα.
Το σενάριο που οι εν λόγω επενδυτές οραματίζονται έχει τις ρίζες του στα χρόνια άνθησης, όταν οι εταιρείες είχαν εύκολη πρόσβαση σε κεφάλαια καθώς οι πιστωτές θεωρούσαν ότι οι δανειζόμενοι θα είχαν την ικανότητα να αναπτυχθούν με τα χρέη τους. Αντιθέτως, ο κόσμος εισήλθε στην παγκόσμια ύφεση που προκάλεσε η κατάρρευση της αγοράς κατοικίας των ΗΠΑ.
Πλέον, οι Ευρωπαίοι δανειζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το επονομαζόμενο «τοίχος ωρίμανσης», με τεράστιους όγκους χρεών που λήγουν αρχής γενομένης από το 2012 και έτος κορύφωσης το 2015. Σύμφωνα με στοιχεία του οίκου Standard & Poor’s Corp., οι ευρωπαϊκές εταιρείες θα χρειαστούν να αναχρηματοδοτήσουν δάνεια και ομόλογα ύψους 300-500 δισ. ευρώ από τώρα έως το 2017.
Ο James Roome, συνεργάτης του γραφείου της Bingham McCutchen στο Λονδίνο και δικηγόρος του γκρουπ των ομολογιούχων της Wind Hellas, χαρακτηρίζει την αναμενόμενη αύξηση των αναδιαρθρώσεων «βραδεία συνέχιση» των τελευταίων ετών.
Εν μέρει, η ροή έχει καθυστερήσει λόγω των εταιρειών που είναι γνωστές ως «τροποποιώ και επεκτείνω», δανειολήπτριες εταιρείες που κατόρθωσαν να καλύψουν τις οικονομικές τους πληγές τα χρόνια των «ισχνών αγελάδων».
Αυτό ήταν δυνατό με τη συμβολή των πιστωτών που προτίμησαν να διαπραγματευτούν τις πιθανές παραβιάσεις των χρεωστικών συμφωνιών αντί να γράψουν απομειώσεις σε ήδη «πιεσμένους» ισολογισμούς. Ωστόσο καθώς οι πιστωτές επανέρχονται στην οικονομική σταθερότητα, τέτοιες εταιρείες θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωπες με τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα.
Αν προστεθεί σε όλα αυτά η αυξανόμενη εξάρτηση στις αγορές ομολόγων υψηλών αποδόσεων, που εμπεριέχουν κίνδυνο χρεοκοπίας, και τα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, η εικόνα για ορισμένες από αυτές τις ακόμη υπερχρεωμένες εταιρείες είναι ζοφερή.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα αληθές για τις επιχειρήσεις στις ταραγμένες χώρες της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία, ενώ κλάδοι όπως των κατασκευών κατοικιών και της λιανικής βρίσκονται επίσης στο επίκεντρο όσων παρακολουθούν τις χρεοκοπίες.
Η Wind Hellas αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εταιρείας που βρέθηκε σε νέα προβλήματα, εν μέρει εξαιτίας των δημοσιονομικών προβλημάτων της ελληνικής κυβέρνησης.
Ενώ η εταιρεία ήταν ήδη υπερχρεωμένη, με 3,2 δισ. ευρώ χρεών στα βιβλία της πριν την αναδιάρθρωση του περασμένου έτους, το ξεκαθάρισμα χρεών είχε προσδώσει αισιοδοξία ότι μπορούσε να ανακάμψει.
Το αίσθημα αυτό «εξατμίστηκε» καθώς η κρίση κρατικού χρέους ώθησε την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει σκληρά μέτρα λιτότητας, τα οποία διέλυσαν τα μεγέθη της Wind Hellas.
Τα τελευταία αποτελέσματα της εταιρείας, που ανακοινώθηκαν στις 23 Αυγούστου, έδειξαν ότι τα αναπροσαρμοσμένα κέρδη προ φόρων, τόκων, αποσβέσεων και επενδυτικών αποτελεσμάτων δευτέρου τριμήνου μειώθηκαν σε ποσοστό 52,4% έναντι της αντίστοιχης περσινής περιόδου στα 39,1 εκατ. ευρώ. Η πτώση των κερδών συνέβαλε στο να καταλήξει η εταιρεία στα χέρια των πιστωτών της, των οποίων ηγείται ένα γκρουπ από hedge funds.
Το γκρουπ – με επικεφαλής τις Mount Kellett Capital Partners, Taconic Capital, Providence Equity Capital, Anchorage Capital Group, Angelo Gordon & Co και Eton Park International – πλέον αντιμετωπίζει τη δυσκολία της ανάκαμψης της εταιρείας, σε ένα μακροοικονομικό περιβάλλον που παραμένει βαθειά προβληματικό.
Η Wind Hellas παρουσίασε δύο στρατηγικές επενδύσεων: την τακτική γνωστή ως «distressed control», που περιλαμβάνει την εξαγορά μίας εταιρείας μέσω ελέγχου των χρεών της, και την απευθείας διαπραγμάτευση ομολόγων προβληματικών εταιρειών.
Στην περίπτωση της Wind Hellas, η τελευταία στρατηγική δείχνει να είναι μία καλή επιλογή. Οι επενδυτές που αγόρασαν μεγάλα μέρη της ανακυκλούμενης πιστωτικής διευκόλυνσης της εταιρείας στις δευτερογενείς αγορές, που διαπραγματεύονταν σχεδόν στο 90% της ονομαστικής αξίας τους μήνες πριν τη δεύτερη αναδιάρθρωση, πρόκειται να αποπληρωθούν στο 100% από τη στιγμή που ολοκληρωθεί η συμφωνία.
Όμως είναι η άλλη στρατηγική, παρά τις δυσκολίες, που αναλυτές της αγοράς εκτιμούν ότι θα κερδίσει έδαφος καθώς η Ευρώπη εμφανίζει αύξηση των αναδιαρθρώσεων, που ενδέχεται να ξεκινήσουν ίσως σε ένα χρόνο από σήμερα.
Η ελκυστικότητα της ανάληψης μίας εταιρείας μέσω του ελέγχου των χρεών της είναι η απεριόριστη ανοδική πορεία που μπορεί να δώσει η ιδιοκτησία στην περίπτωση που είναι εφικτό να επανέλθει σε καλή κατάσταση. Τα εν λόγω deals, ωστόσο είναι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθούν.
Σε ένα πρόσφατο παράδειγμα, που πέρασε από τα αμερικανικά δικαστήρια, η Oaktree Capital Management αποσύρθηκε από μία μάχη πολλών ετών για τον έλεγχο της γερμανικής εταιρείας αλουμινίου Almatis Group. Τελικά, η Oaktree δεν εξαγόρασε την Almatis όμως κατάφερε να καταλήξει σε μία συμφωνία με την εταιρεία με την οποία αποπληρώθηκαν πλήρως οι πρωτεύουσες υποχρεώσεις της.
Πιο συχνά, οι πιστωτές καταγράφουν απομειώσεις στο χρέος ή εξαφανίζονται εντελώς, όπως το αποτέλεσμα που αντιμετώπισαν όσοι επένδυσαν στα μειωμένης εξασφάλισης ομόλογα της Wind Hellas.
Παρά το ρίσκο, η εμφάνιση στο προσκήνιο των επενδυτών που επιλέγουν distressed ομόλογα μπορεί να είναι ευεργετική, σύμφωνα με τον Richard Tett, συνεργάτης αναδιαρθρώσεων και χρεοκοπιών της Freshfields Bruckhaus Deringer. Οι μεγάλες σε διάρκεια αναδιαρθρώσεις μπορεί να επιφέρουν «κόπωση στο deal…όταν αγοράζουν νέοι επενδυτές αλλάζει η δυναμική», τόνισε. Ενώ οι ανταγωνιστικές μπορούν να προκαλέσουν εντάσεις, «σίγουρα μπορούν να ενισχύσουν τη δραστηριότητα».
© Dow Jones Newswires
www.capital.gr
