Η δική μου γενιά (είμαι 34 ετών) για πρώτη φορά καλείται να τοποθετηθεί με ευθύνη, ιστορική απέναντι στη ζωή!
Ας αφήσουμε τις διαμαρτυρίες - εκδραματίσεις στα blog, γιατί ουσιαστικά συνιστούν πρόσκαιρες συναισθηματικές εκφορτίσεις και ας βγούμε στο δρόμο να διώξουμε για πάντα αυτούς που μας έχουν πουλήσει σαν σκλάβους. Σε λίγο δε θα μείνει τίποτα για να μας πάρουν, εκτός ίσως από την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμασταν μέχρι πρότινος σαν ζωή - τη ζωή μας εννοώ - έχει ισοπεδωθεί και στη θέση του πρέπει να αναδείξουμε κάτι νέο. Θα το κάνουμε επιτέλους;
Ας μην περιμένουμε να ξεκινήσουν οι άλλοι την επανάσταση, όπως συνήθως κάνουμε οι Έλληνες - και το ξέρουν και οι εχθροί μας πια (και αναφέρομαι κυρίως στους εντός των τοιχών μας)και το εκμεταλλεύονται.
Ας κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας, ας σκεφτούμε τα παιδιά που δεν έχουμε ακόμη, αλλά θέλουμε να κάνουμε και ας ξεκινήσουμε επανταστατώντας απέναντι στον κακό μας εαυτό!
Επιμένω να θεωρώ τον εαυτό μου ως ελεύθερο και σκεπτόμενο ον, δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου στερήσει το δικαίωμα να θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο!
Ντρέπομαι να βλέπω τους ηλικιωμένους να αναζητούν τροφή στα σκουπίδια και να βγαίνουν στις 5 το πρωί για να κλείσουν ραντεβού στο ΙΚΑ.
Αυτή τη στιγμή επιμένω να θέλω να κοιτώ με αξιοπρέπεια τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να νιώθω ότι κάνω κάτι για τους αγαπημένους μου.Πιστεύω πως δεν είμαι η μόνη. Είμαι;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
