Βέβαια το τελευταίο πολυνομοσχέδιο ουδεμία σχέση με τους δανειστές μας έχει. Υποτίθεται ότι διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας θυσιάζοντας τα επίπεδα των εισοδημάτων. Όμως αν το δει κανείς πιο προσεκτικά κινείται προς την κατεύθυνση της εσωτερικής υποτίμησης, και συγκεκριμένα του κόστους τις εργασίας.
Εάν λοιπόν, λόγω του ότι το Ευρώ δεν είναι εθνικό νόμισμα και δεν μπορεί να υποτιμηθεί, η κυβέρνηση (με επιταγές του ΔΝΤ ή όχι) έχει αποφασίσει να πάει σε λογική εσωτερικής υποτίμησης, τότε πρέπει να νομοθετήσει ΑΜΕΣΑ αν έχει το παραμικρό ψήγμα κοινωνικής ευαισθησίας:
α) ΜΕΙΩΣΗ και ΠΛΑΦΟΝ στις τιμές ειδών πρώτης ανάγκης
β) ΜΕΙΩΣΗ στα τιμολόγια των (κερδοφόρων) ΔΕΚΟ
γ) Μείωση (νομοθετικά) στα ενοίκια και πάγωμα εξώσεων όσο διαρκεί ο κυκεώνας της κρίσης.
Μόνο τότε θα πειστούμε πως ενδιαφέρει κάτι τους κυβερνώντες εκτός του να εξαργυρώσουν προσωπικά γραμμάτια....
Αντώνης Κοσμόπουλος
Πολιτικός Μηχανικός
