Τελευταία στα blogs - τα οποία παρακολουθώ ανελλιπώς γιατί μου δίνουν την "ανάσα" της αγοράς, τον παλμό της δηλαδή - έχει ενσκήψει μια διαμάχη εναντίων των δημοσίων υπαλλήλων και ειδικότερα των ενστόλων. Παράλληλα το Δημόσιο αδειάζει καραβιές συνταξιούχους απ' αυτούς τους ανθρώπους και αρκετοί ψάχνουν για δουλειά στον ιδιωτικό τομέα.
Πρόσφατα λοιπόν αποφασίσαμε ως εταιρεία να προσλάβουμε τέσσερις απόστρατους στρατιωτικούς, δυο από σχολή αξιωματικών και δυο από τους υπαξιωματικούς. Θέλω να σας γράψω την εμπειρία μου από τη συνεργασία μας μαζί τους, ώστε να καταλάβετε πως το Δημόσιο πέφτει από τη μια γκάφα στην άλλη:
- Οι
απόστρατοι κατά βάση έχουν ένα με δυο πτυχία επιπλέον του βασικού - και
στην εταιρία πήραμε πάνω από 100 συνεντεύξεις - διδακτορικά και
μεταπτυχιακά ενώ μιλάνε και αρκετές ξένες γλώσσες
- Βγήκαν στη σύνταξη σε μικρή ηλικία, έχουν πολύ μεγάλη εργασιακή
εμπειρία και κυρίως τεχνογνωσία σε πολλούς τομείς που δεν το
περιμένεις. Στις συνεντεύξεις έπαθα πλάκα! Έχουν διοικήσει προσωπικό,
από πτυχιούχους μέχρι υδραυλικούς οπότε και δεν κολώνουν να αναλάβουν
οποιαδήποτε θέση, άλλοι έχουν υπηρετήσει σε στρατιωτικά σούπερ μάρκετ,
ξέρουν λογιστικά στην πράξη κι όχι θεωρία (ξέρουν που είναι το ΙΚΑ της
περιοχής και πως γίνεται ένας διαγωνισμός!), φορολογικά, λεπτομέρειες
στις δοσοληψίες με ασφαλιστικά ταμεία, νομοθεσία αδειών! Τους βλέπεις να
έρχονται στις συσκέψεις πάντα άψογοι, κουστουμαρισμένοι, με το φιλοφάξ
και εγκαίρως χωρίς να χρειαστεί να τους υπενθυμίσει κανείς οτιδήποτε.
Σαν να δούλευαν χρόνια στην εταιρεία. Ξέρουν να φερθούν, πως να
μιλήσουν, πως να κινηθούν, πως να απευθυνθούν στον καθένα. "Κύριε
Διευθυντά σαν κι αυτόν στο στρατό είχαμε δεκάδες" μου είπανε όταν είχαμε
μια προβληματική κατάσταση ενός εργαζόμενου στην εταιρεία. Ο
προηγούμενος HR κοιμόταν όρθιος! (Με MBA παρακαλώ και συστάσεις από
"γνωστούς" του χώρου!)
- Δεν φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες, όπως οι πιτσιρικάδες
"διδακτορικοί". Είχαμε έναν "μικρό" στη δουλειά με πολύ καλές σπουδές
(πολύ καλές όμως!) ο οποίος όποτε έπρεπε να δει μεγάλο πελάτη κιτρίνιζε
κι άλλαζε κτίριο!.Οι δυο απόστρατοι που έχουμε προσλάβει τώρα όχι μόνο
οργανώνουν τα μίτινγκ σε απειροελάχιστο χρόνο αλλά έχουν τέτοια
αυτοπεποίθηση και "στήσιμο" που οι πελάτες μας μένουν με το στόμα
ανοιχτό! Μιλώντας με τα παιδιά μου είπαν ότι τέτοια μιτινγκ στο στρατο
τα είχανε ψωμοτύρι.
- Ο ένας από τους απόστρατους έχει υπηρετήσει αρκετά χρόνια στο
ΝΑΤΟ. Και οι άλλοι τρεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Έχουν γνωριμίες
και κοινωνικά δίκτυα που κυριολεκτικά λύνουν χέρια (και ανοίγουν
πόρτες)! Τις προάλλες έπρεπε να πάμε σε ένα συνέδριο στη Ρόδο. ΤΟ τι
γνωστούς σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, ταξί, ενοικίαση αυτοκινήτων είχαν τα
παιδιά δε λέγεται. Πήραν τρια-τέσσερα τηλέφωνα και μας έλυσαν χίλια δυο
πρακτικά προβλήματα. Υπολόγισα τη μείωση του κόστους πάνω από 15% σε
σχέση με το να παίρναμε μια εταιρεία να μας οργανώσει την παραμονή πέντε
στελεχών της εταιρείας εκεί. Ο καθένας απ' αυτούς μου ήρθε στην
εταιρεία με ένα ολόκληρο τόμο από τηλέφωνα γνωστών στην Ελλάδα και στο
εξωτερικό!
- Οι τεχνικές τους γνώσεις σε θέματα παρουσιάσεων, σύνταξης μελετών, υπομνημάτων και memo, αρχειοθέτησης οργάνωσης είναι πέραν κάθε προσδοκίας. Στα memo έπρεπε να κάθομαι και να κάνω τον μάντη για να καταλάβω τι εννοεί ο κάθε ακριβοπληρωμένος μανατζαραίος που δεν είχε συντάξει ούτε κάρτα για βαφτήσια ποτέ του! Είχαμε μια κοπελίτσα στο γραφείο για τα τηλέφωνα και την αλληλογραφία.Το γραφείο της ήταν ανέκαθεν άρτζι μπούρτζι. Ο ένας από τους απόστρατους υπαξιωματικούς μας έφτιαξε το τηλεφωνικό κέντρο αυτόματο -χωρίς να είναι η δουλειά του! - οργάνωσε τα μαιλ και τώρα μόνος του στο σπίτι μας φτιάχνει προγράμματα-ατζέντες για όλα τα στελέχη της εταιρείας. Εννοείται ότι το παλληκάρι δεν πληρώνεται επιπλέον, και το τμήμα της πληροφορικής πάντα "έχει πολύ δουλειά..." για τέτοια πράγματα.
- Και το τελευταίο που κυριολεκτικά σπάει κόκαλα: Οι δυο απόστρατοι αξιωματικοί που προσλάβαμε έχουν τέτοια τεχνική εμπειρία στον τομέα τους ο καθένας που "με τα δόντια" τους κρατάμε να μη τους πάρουν ξένες εταιρείες. Με 25 χρόνια εμπειρία ο καθένας και στην ηλικία που είναι, ο ένας 47 κι ο άλλος μόλις 44, είναι "ξερολούκουμο" για τους ξένους, γιατί ξέρουν ότι έχουν ακόμη μπροστά τους τουλάχιστον 15 χρόνια παραγωγικής δουλειάς. Τις προάλλες ήρθε ο ένας τους μου έδειξε το μαιλ μιας πολύ μεγάλης εταιρείας αμυντικού υλικού και γνωστό όνομα στην αγορά ( εμείς δουλεύουμε σε εντελώς άσχετο κλάδο ) και μου λέει:"Κύριε Διευθυντά, μου δίνουν 8 χιλιάρικα το μήνα για να δουλέψω γι' αυτούς. Κι εγώ ήρθα να το σκίσω μπροστά σας και να απαντήσω από το δικό σας pc γιατί ό,τι ξέρω κι ότι μπορώ να κάνω θέλω να το κάνω για εταιρείες της πατρίδας μου".
Έτσι λοιπόν κερδίζουμε στον ιδιωτικό τομέα - και τουλάχιστον στη δική μου εταιρεία - από την κρίση!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
