ΠΡΙΝ ενηλικιωθεί η δημοκρατία και την καμαρώσει ο λαός, έσπευσαν οι πολιτικοί. Την άρπαξαν απ’ τα μαλλιά, τη βίασαν και, σήμερα, ντρέπεσαι να την κοιτάξεις.
Γόνοι κι απόγονοι πολιτικών, παιδιά από «τζάκι» και κόρες με «προίκα» πρόλαβαν το τραίνο . Συνέχισαν ως… σταθμάρχες, γαλονάδες, μη μας λείψουν οι αφέντες, η κοψιά, το φύραμά τους.
ΦΑΝΤΑΣΟΥ μια ομάδα καβαλάρηδων να σπιρουνιάζουν τ’ άλογο, να του τραβούν τα γκέμια για να τρέξει, να φτάνουν στο ξέφωτο, να ξεπεζεύουν και να πετάνε καταγής το μαύρο «πούλι» (δεμένο με λοξό σχοινί γύρω απ’ το κεφάλι) που τους κάλυπτε το ένα μάτι. Να συγκροτούν ομάδες «ιδεολογικές», με εκλεκτικές συγγένειες, αλλά κρατώντας κάθε μια το λάβαρό της. Κι ύστερα; Να υπογράφουν μυστικά πρωτόκολλο συνεργασίας. Κι’ ύστερα; Να κατηφορίζουν για την πόλη.
ΚΙ έγινε πράξη, πρακτική και τακτική ο… καημός τους να μας κυβερνήσουν, με βούλα και υπογραφή. Το νομοσχέδιο. Οι συνεδριάσεις. Οι διαξιφισμοί. Η δημοσίευση στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Νόμος, πλέον, «η μη ευθύνη υπουργών». Ακολούθησαν κι άλλοι. Όπως το γούσταραν, ατομικά και ομαδικά. Για να’ χουν δίπλα τις… γυναίκες τους, στα ατέλειωτα ξενύχτια στο γραφείο τους. Για το καλό μας. Για να σε παραπέμπουν στον νόμο (που ψήφισαν οι ίδιοι), όταν τους ξεμπροστιάζεις.
ΟΛΑ με την ισχύ του νόμου. Και με την προϋπόθεση τη φύλαξή τους. Για να ροβολάνε χωροφύλακες έξω απ’ τα γραφεία και τα σπίτια τους, διπλοσκοπιές για τέως και νυν υπουργούς, πρωθυπουργούς, για κάθε μορμολύκειο ή εσχατόγηρο που μας «κυβέρνησε», μη μας λείψει… πρόωρα. Μέριμνα ακόμα και για μεγαλόσχημους του δημόσιου βίου μας, λες κι αν μας λείψουν π.χ. τραπεζάρχες δεν θα βρούμε άλλους.
ΠΡΙΝ ακόμα ψηλαφίσουν τα όπλα των «τρομοκρατών», βάρεσαν συναγερμό. Με την τελευταία λέξη (απ’ την ανάκριση) στα χείλη βρέθηκαν στη φυλακή. Έτσι πρέπει, έτσι λειτούργησαν και «κάλλιον το προλαμβάνειν». Ωστόσο, δεν κατανοούμε την απραξία τους για τους “κλέφτες των φτωχών”. Για «λαδωτές» που το’ σκασαν, για οικονομημένους (από κλεμμένα) που κυκλοφορούν ελεύθεροι, για κομπιναδόρους ατιμώρητους. Τι κάνεις στις επόμενες εκλογές; Αλλάζεις το σύστημα. Πώς; Αφήνεις «εκτός» (σχεδόν) ΟΛΟΥΣ τους σημερινούς νομοθέτες του κοινοβουλίου μας. Ως αποτυχόντες που πρέπει να αντικατασταθούν.
