(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/12/blog-post_3095.html )
Για μένα ο Στρατός δεν είναι σχολείο φονιάδων εν καιρώ πολέμου αλλά σχολείο ωρίμανσης μπούληδων.
Πού επειδή ο Καιάδας έχει σταματήσει τη λειτουργία του, δεν γνώρισαν τον χρόνο κατάβασης εκεί.
Ειδικά ο Στρατός του σήμερα, με τα σάντουιτς, τα ντελίβερι, τις εξόδους και την απουσία καψωνιών.
Φιλαράκι, αν εσύ θέλεις να παραμείνεις μπούλης μια ζωή, το Ι5 πια το παίρνεις αυθημερόν και μάλιστα λόγω προσωπικών δεδομένων ούτε που στο ζητάνε σε πρόσληψη του Δημοσίου (καθότι ως μπούλης θα κυνηγήσεις τη μονιμότητα του Δημοσίου). Γιωτάδες έτσι κι αλλιώς χρειαζόμαστε στην κοινωνία για τα "θελήματα". Όπως τα παράσιτα ο οργανισμός μας.
Ο Στρατός είναι πρόβα κοινωνίας. Αυτή είναι η δική μου θεώρηση.
Σε μαθαίνει:
1)να προσαρμόζεσαι και να επιβιώνεις όταν κάποιος άχρηστος έχει εξουσία απέναντί σου (πρόβα για τον αυριανό εργοδότη),
2)να ζεις χωρίς ανέσεις π.χ.κρύο νερό, παλιά στρώματα, σόμπες πετρελαίου (όπως αν μείνεις άνεργος ξαφνικά για 6 μήνες και ένα χρόνο)
3)να επιλέγεις τις παρέες σου από ένα μωσαϊκό ατόμων (βλέπε συναναστροφές στον επαγγελματικό σου χώρο)
4)Να διεκδικείς το δίκιο σου με θάρρος βγαίνοντας στην αναφορά παραπονούμενος (όπως μεθαύριο θα χρειαστεί να διεκδικήσεις)
5) Να ζεις με κανόνες που τίθενται από άλλους για τη ζωή σου ακόμα και αν είναι στραβοί (βλέπε τη νομοθεσία και τους κοινωνικούς άγραφους νόμους)
6) Να συνεργάζεσαι με άλλους (γιατί μόνος σου χωρίς συμμαζίες-συνεργασίες και στη ζωή σου είσαι από χέρι χαμένος)
7)Να αναλαμβάνεις ευθύνες όπως ο εξοπλισμός που σου χρεώνουν και τα λοιπά είδη (πρόβα για τις ευθύνες στην οικογένεια, στον εργασιακό χώρο κ.ο.κ.)
8) Να πάρεις μυρωδιά από το πόσο απέξω κούκλα και από μέσα πανούκλα είναι τα πράγματα συνήθως βλέπε επιθεωρήσεις (όλα τα δήθεν της κοινωνίας, των πολιτικών, του "φαίνεσθαι" και όχι του "είναι")
Ευχαριστώ το Στρατό που αποτέλεσε την αφορμή να γνωρίσω μια σειρά από απίστευτα άτομα και να ζήσω υπέροχες στιγμές.
Που εξαιτίας του δημιούργησα 3 φίλους αδερφικούς που διατήρησα σχέση ουσίας επί χρόνια τώρα.
Και η ελευθερία του να είσαι Γιωτάς και να απαλλαχθείς από όλα τα χακί επίσης παρέχεται φιλαράκι μπούλη.
Βέβαια, αν μεθαύριο απαιτηθεί θα πρέπει να κλείσεις τσάρτερ για να το σκάσεις σαν κουνέλι από αυτή τη χώρα για να παραμείνεις Γιωτάς απέναντι στην οικογένειά σου, στο βιος σου, στην Πατρίδα.
Σε αυτή πάντως την περίπτωση να σκέφτεσαι τί μυθοπλασία θα εξιστορήσεις στο γιο σου για τις εμπειρίες σοτ από το Στρατό. Μάλλον δεν θα αισθανθεί περήφανος για τον πατέρα του όταν μάθει ότι είσαι Γιωτάς.
Εσύ αποφασίζεις. Κανείς άλλος. Αυτά τα καραγκιοζιλίκια για τα καημένα παιδάκια που τα εξαναγκάζουν στο χακί, να τα πεις σε καμιά Ουγκάντα. Κατάλαβες φιλαράκι;;;;
Ένας έφεδρος Υπολοχαγός ΠΖ
