Καθήμενοι στους καναπέδες και στις πολυθρόνες απλά αναμένουν το αναπόφευκτον. Κανονικά θα έπρεπε να έχει επέλθει επανάσταση πολλά έτη πριν. Όμως το διπολικό σύστημα εξουσίας ελάμβανε σταθερά ποσοστά άνω του 75% και ακόμη και τώρα που ήρθε η στιγμή όπου όλοι αντιληφθήκαμε ότι είναι προδότες οι πολιτικοί, αποφάσισαν οι μισοί από μας να τους "τιμωρήσουν" σε προηγούμενες εκλογές με την δυσθεώρητου ύψους βλακεία, την αποχή! Οι δε υπόλοιποι ακολούθησαν στο γνωστό ποσοστό, το παλαιόν, επίσης εγκληματικόν, σύστημα της διπολικής επιλογής!
Πλήθος παραδειγμάτων θα μπορούσε να αναφερθεί για να καταλάβετε έστω και αυτήν την ύστατη ώρα ότι η προπαγάνδα των ΜΜΕ, οι λαοπλάνοι πολιτικοί και ο νέος τρόπος ζωής, αυτός του βολέματος, της καλοπέρασης και την αρπαχτής έχει τόσο πολύ διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό ώστε είμαι σε θέση να πω ότι ελαχιστότατοι πλέον Έλληνες είναι ξύπνιοι. Οι υπόλοιποι βρίσκονται σε απίστευτο λήθαργο. Τόσο έντονο που πιστεύω επίσης πως μόνον ο Θεός δύναται να αντιστρέψει την κατάστασιν αν και πάντοτε πίστευα στις εξαιρετικές δυνατότητες της Ελληνικής ψυχής.
Σε παλαιότερες εποχές ο ΄Ιων Δραγούμης έλεγε στους Έλληνες ότι αν δεν είστε διατεθειμένοι να υψώσετε το ανάστημά σας και να αγωνιστείτε τότε "σαπίστε εκεί που είστε". Εξαιρετικά επίκαιρο! Φαίνεται πως η μοίρα μας το έχει ελάχιστοι να συνειδητοποιούν εξαρχής την σοβαρότητα της κατάστασης και μόνον όταν συμβεί κάποιο σοβαρότατο γεγονός τότε ξυπνούν και οι υπόλοιποι.
Δυστυχώς όμως η κατάσταση τώρα έχει εχθρούς αόρατους, που κινούν τα νήματα στα παρασκήνια και έχουν πολλά πιόνια σε κάθε κοινωνική ομάδα (βουλευτές, συνδικαλιστές, αντιεξουσιαστές...). Έχει και μια απίστευτη προπαγάνδα η οποία όπου καλλιεργείται δημιουργεί αντιλήψεις που δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση. Για όλα τούτα και άλλα πολλά είμαι οικτρά απογοητευμένος όσον αφορά την τύχη της χώρας μας. Και τούτο όχι για αυτά που υφιστάμεθα αλλά για αυτά που δεν κάνουμε. Φοβόμαστε να χτυπήσουμε το σύστημα. Δεν πάμε στις διαδηλώσεις για να μην ανοίξει το κεφάλι μας από τις δυνάμεις καταστολής. Αν δεν χυθεί αίμα δεν διορθώνεται η κατάσταση. Όποιος περιμένει με ήρεμες, δημοκρατικές διαδικασίες την επιστροφή σε καλύτερες μέρες, απλά θα ζήσει λίγα ακόμη επαίσχυντα χρόνια υποταγμένος στην Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αλλά δεν θα αλλάξει από μας η κατάσταση. Αποκλείεται. Όταν το 1998 πήγα σε πορεία διαμαρτυρόμενος για την προδοσία στα Ίμια, ήμασταν μόνον 1500 'ατομα. Φαίνεται ότι δεν ενδιέφερε κανέναν μια τέτοια εθνική υποχώρηση. Από τότε φάνηκε η νοοτροπία των υπνωτισμένων νεοελλήνων. Όσοι ζωντανοί όμως συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε πιστεύοντας σε κάτι που ο πατήρ-Παίσιος είχε πει :"Ακόμη και αν μου πουν ότι δεν υπάρχει κανένας Έλληνας εγώ δεν ανησυχώ. Ο Θεός θα αναστήσει έναν Έλληνα. Αρκεί ακόμη και ένας!"
Ίσως αυτός ο ένας να είναι ένας από μας....
