Όμως θα αντέξω, γιατί εγώ δουλεύω και θέλω να συνεχίσω να δουλεύω για να ζήσω την οικογένειά μου, χωρίς να "κατεβάζω διακόπτες", να "εκβιάζω" και να "ταλαιπωρώ συνανθρώπους μου" στο βωμό της ιδιοτέλειας και του ατομικού μου συμφέροντος.
Θα αντέξω, χωρίς να αγανακτήσω εναντίον της όποιας Κυβάρνησης, έτσι όπως θέλει η καλά εκπαιδευμένη "μασωνία" των βολεμένων του δημόσιου τομέα, που θέλει να συνεχίσει να μασουλάει μπουκωμένη, ενώ οι άλλοι του ιδιωτικού τομέα απολύονται, δέχονται μειώσεις μισθών και αυξήσεις ωαρίου με απλήρωτες υπερωρίες και επιχειρηματική ανασφάλεια και εκβιασμό του εφοριακού.
Θα αντέξω, μέχρι να εξουθενωθούν αυτοί οι παχυλοί στρογγυλοκαθισμένοι του δημοσίου. Και θα παρακαλούσα κάποια στιγμή να εξισωθούν τα εργασιακά δικαιώματα δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, αλλά όχι με την έννοια που επιθυμούν κάποιοι, που θα βουλιάξει η Ελλάδα, δηλαδή όλοι να κάθονται και να πληρώνονται αδρά, αλλά να σφίξουν λίγο και οι κώλοι του δημοσίου, να απολυθούν οι πλεονάζοντες και οι ανίκανοι, να πληρώνονται όσο τους αξίζει και όχι ανάλογα με το αν έχουν ισχυρό, εκβιαστικό, συνδικαλιστικό μοχλό πίεσης στην Κυβέρνηση, στο Κόμμα και στην Κοινωνία.
Εξίσωση αξίας και όχι απαξίας. Δουλειά στους ικανούς και όχι στους ανίκανους.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
