Το τελευταίο διάστημα έκανα 4 ταξίδια στη διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, συνολικά 8 διαδρομές δηλαδή. Και τις 8 διαδρομές τις έκανα με το λεγόμενο intercity express που θεωρητικά κάνει τη διαδρομή σε 4 ώρες και 27 λεπτά. Και στις 8 υπήρξε καθυστέρηση από 20 έως 65 λεπτά. Καμία δεν έφτασε στην ώρα της. Πριν από λίγα χρόνια, ο ΟΣΕ έδειχνε αξιοθαύμαστο ζήλο για την τήρηση της ακρίβειας άφιξης των δρομολογίων – ζήλο για το αυτονόητο δηλαδή. Και το πετύχαινε, τα τραίνα φτάνανε στον προορισμό τους με ακρίβεια λεπτού. Γιατί; Γιατί υπήρχε ένα επιδοματάκι «έγκαιρης άφιξης», το οποίο έπαιρναν οι υπάλληλοι εάν το τραίνο έφτανε στην ώρα του! Τους πληρώναμε επίδομα δηλαδή για να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει. Το οποίο επίδομα κόπηκε. Και οι τραινατζηδες δεν έχουν κίνητρο πλέον να φτάνουν στην ώρα τους. Είναι και θυμωμένοι από τη μείωση του μισθού τους, οπότε ένας λόγος παραπάνω επιτηδευμένα να αργούν. Ποιος θα τους πει τίποτα άλλωστε;
Την τελευταία φορά από τις 4 που πήγα και ήρθα, πήρα το δρομολόγιο της Παρασκευής (25/03), που ξεκινά από Θεσσαλονίκη στις 18:50 και φτάνει (λέμε τώρα) στις 23:16. Τελικώς φτάσαμε στις 00:20. Στο τραίνο επικρατούσε εκνευρισμός γιατί εκτός των άλλων, δεν υπήρξε καμία ενημέρωση. Κατεβαίνοντας από το τραίνο στην Αθήνα, πέρασα δίπλα από τη μηχανή όπου είδα τον μηχανοδηγό. Του λέω «ξέρετε ποια είναι η λύση που σας εύχομαι»; «Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς» μου λέει. «Ιδιωτικοποίηση. Θα το πληρώσω το εισιτήριο 100 ευρώ, αλλά εσύ θα πας σπίτι σου εάν αργείς έτσι». Ά! λλαξε κάτι χρώματα, είπε τα συνδικαλιστικά του αλλά δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με έναν τεμπέλη ΔΥ.
ΥΓ1: Προλαβαίνω αυτούς που θα πουν ότι «θέλω να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Την κατσίκα του γείτονα, ΕΓΩ την πληρώνω. Άρα την κάνω ό,τι μου γουστάρει
ΥΓ2: Προλαβαίνω και αυτούς που θα πουν για τη μονή γραμμή σε κάποια σημεία του δικτύου και την απαραίτητη στάση ενός τραίνου για να περάσει αυτό που κινείται αντίθετα. Η γραμμή ήταν έτσι ανέκαθεν. Και στο ενδιάμεσο ο μηχανοδηγός είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει ταχύτητα μεγαλύτερη από την κανονική, τηρώντας εννοείται τους κανόνες ασφαλείας, και να «κερδίζει» το χαμένο χρόνο. Αυτό κάνανε παλαιότερα, αλλά είπαμε: τότε έπεφτε επιδοματάκι, τώρα όχι!
Αναγνώστης
