Τη συγκεκριμένη απάντηση σκέφτομαι να τη δώσω επώνυμα (όπως εγώ αντιλαμβάνομαι το "επώνυμα" και όχι όπως το αντιλαμβάνεσαι εσύ)...
Όχι για να με πουν ήρωα. Αλλά για να απαντήσω ως αν βρισκόμασταν στο ίδιο τραπέζι. Καταρχήν αγαπητή αναγνώστρια απορώ για ποιό λόγο "συλυπάσαι" τις οικογένειες των δύο αστυνομικών που σκοτώθηκαν. Πραγματικά απορώ. Υπάρχει κάποιος λόγος? Εξάλλου όπως οι ίδιοι οι αστυνομικοί γνώριζαν το είδος και τη φύση της δουλειάς που επέλεξαν να κάνουν, έτσι γνώριζαν και οι οικογένειες τους. Γνώριζαν αμφότερες οι πλευρές εξαρχής οτι ΙΣΩΣ κάποια στιγμή ο θάνατος θα τους χτυπούσε την πόρτα. Δε νομίζω λοιπόν οτι λυπούνται οι οικογένειές τους. Πιστεύω οτι θεωρούν το γεγονός φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και είμαι σχεδόν σίγουρος οτι το περίμεναν απο στιγμή σε στιγμή να συμβεί. Όταν τελικά πληροφορήθηκαν οι συγγενείς των θυμάτων το γεγονός του θανάτου των δικών τους αγαπημένων ανθρώπων, απλά σκύψαν το κεφάλι, είπαν "γαμώτο, το περίμενα" και εν συνεχεία οι μανάδες σκέφτηκαν:
"ας μην τρελαίνομαι. Μπάτσος ήταν. Δεν ήταν δα και καμιά ψυχή με αξία. Η ψυχή του δεν είχε την ίδια αξία με του Γρηγορόπουλου. Μπάτσος ήταν! Δεν ήταν καν ένας περαστικός πολίτης. Μπάτσος ήταν! Μα... σαν χτες θυμάμαι τη στιγμή που υπέγραφε εκείνο το χαρτί που του αφαιρούσε περίπου το 80% της αξίας της ψυχής και της ζωής του απευθείας μετά την είσοδό του στη σχολή αστυφυλάκων. Στην τελική απο τη στιγμή που γεννήθηκε, ο,τι κι αν έκανε τον οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια σε αυτό που συνέβη. Στο θάνατό του. Άρα ήταν μοιραίος ο θάνατός του. Δεν ήταν καν χρήστης ναρκωτικών. Μπάτσος ήταν. Οι χρήστες ναρκωτικών είναι ευαίσθητα παιδιά, παρατημένα απο την οικογένεια τους που βρίσκουν διέξοδο στον κόσμο των ναρκωτικών. Αλλά εγώ τον γιο μου τον πρόσεξα. Προσπάθησα να τον μεγαλώσω σωστά. Όσο μπορούσα. Αλλά έγινε Μπάτσος. Οπότε πήγαν όλα στράφι. Τσάμπα κόπος. ΓΙατί ήθελα ο γιος μου να έχει μια θέση στην κοινωνία. Να είναι κάτι. Να αφήσει κάτι πίσω του. Να έχει αξία ως άνθρωπος. Να είναι υπολογίσιμος. Να έχει αύρα. Ύπαρξη. Αλλά έγινε Μπάτσος, τι να κάνεις; Γιατί αγόρι μου έγινες μπάτσος....; δεν ήξερες οτι οι Μπάτσοι ΑΠΛΑ πεθαίνουν; και πως όταν πεθαίνουν, πρέπει ο θάνατός τους να θεωρείται κάτι λογικό; δεν ήξερες οτι στην Ελλάδα ειμαστε 10 μόνο εκατομμύρια άνθρωποι, άρα 2 στους 40000 Μπάτσους αν χαθούν δεν έγινε και τίποτα; δεν ήσουν καλός στα μαθηματικά... και σου το έλεγα. Και να που το βρήκες μπροστά σου. Έπρεπε να υπολογίσεις την αξία της ζωής σου σε σχέση με τη δουλειά που επέλεξες να κάνεις. Έπρεπε να σκέφτεσαι με αριθμούς.. ναι αγοράκι μου, με αριθμούς. Γιατί σαν αριθμό σε βλέπαν όλοι απο τη στιγμή που μπήκες στη σχολή μέχρι προχτές που έφαγες μια σφαίρα στο κεφάλι και ο αριθμός αυτός απλά δεν θα υπάρχει πια. Τι σχέση μπορεί να είχε η δική σου ψυχή με την ψυχή της υπαλλήλου της Marfin; Καμία. Πλανήθηκες αγόρι μου. Κι εγώ πλανήθηκα. Και υπάρχουν κι άλλοι γύρω που έχουν πλανηθεί και πιστεύουν οτι η ζωή τους έχει αξία, οτι η αξία της ζωής δεν έχει σχέση με τη βρωμοδουλειά που κάνεις, οτι η αξία της ζωής περιορίζεται στο γεγονός και μόνο οτι σου δόθηκε το δικαίωμα να αναπνέεις. Οι υπόλοιποι που δεν έχουν πλανηθεί βλέπουν τη ζωή με βαθμίδες. Όπως στα ράφια ενός σουπερ μαρκετ: Δημόσιος Υπάλληλος "αξία ζωής ανεκτίμητη", Πυροσβέστης "αξία ζωής ανεκτίμητη", στρατιωτικός "αξία ζωής ανεκτίμητη", άνεργος "αξία ζωής ανεκτίμητη"...... Μπάτσος "Αξία ζωής μηδενική λόγω επιλογής". Καλό ταξίδι αγόρι μου".
Εννοείται πως το ύφος μου είναι ειρωνικό και εννοείται πως ΔΕΝ είναι τα ανωτέρω αυτά που σκέφτεται μια μάνα που έχασε το παιδί της με οποιονδήποτε τρόπο. Όλα αυτά είναι αυτά που στο μικρό σου μυαλό αγαπητή αναγνώστρια , φαίνονται απολύτως λογικά. Αυτά που διαβάζεις πιο πάνω ΔΕΝ συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Φυσικά για να το αντιληφθείς πρέπει το οπτικό σου πεδίο να μπορεί να επεκταθεί πέρα απο την άκρη της μύτης σου.
Έγραψες: "γιατί εγώ δεν εχω καταλάβει τι τόσο περίεργο συνέβη!"
Είναι η δεύτερη καλύτερη "ατάκα" που πέφτει στην αντίληψή μου τα τελευταία 14 χρόνια. Η πρώτη ήταν η εξής "εντάξει ρε παιδιά , έκανα ένα λάθος, πως κάνετε έτσι;". Την είχε πει μια γυναίκα οδηγός , η οποία κατάφερε να μπει αντίθετα στον Κηφισό (Αθήνα) , συγκρούστηκε με κανονικά κινούμενα αυτοκίνητα και σκοτώθηκε η μάνα της και αν θυμάμαι καλά άλλα δύο άτομα που επέβαιναν σε άλλο αυτοκίνητο. Διευκρινιστικά το ανωτέρω το δήλωσε σε κανάλι της τηλεόρασης.
Είπες: "Όποιος δεν είναι διατεθειμένος να θέσει τη ζωή του σε αυτο τον κίνδυνο, ας βρει κάποιο άλλο επάγγελμα!"
Μάλλον αστειεύεσαι ή ειρωνεύσαι. Θέλω να μου βρεις ΕΝΑΝ. Όχι περισσότερους. Έναν άνθρωπο που να είναι διατεθιμένος να πεθάνει δουλεύοντας. Είναι απίστευτο αυτό που γράφεις. Ελπίζω να μην καπνίζεις. Διότι αν καπνίζεις είσαι διατεθειμένη να πεθάνεις, συνεπώς έπρεπε να ενταχθείς στους κόλπους της αστυνομίας. Θέλω αγαπητή αναγνώστρια και να στείλεις μια λίστα με ανθρώπους που γνωρίζεις και έχουν ΔΕΧΤΕΙ το ενδεχόμενο του θανάτου ως πιθανό στην καθημερινότητά τους. Θα σου απαντήσω ξεκάθαρα. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο. Κανένας λογικός άνθρωπος. Το ένστικτο της επιβίωσης ενεργοποιείται χωρίς διακόπτες και σκέψεις. ΕΝ τέλει δεν θα έπρεπε να το λες αυτό σε μια χώρα σαν την Ελλάδα , όπου η επιλογή επαγγέλματος έχει καθαρα βιοποριστικά κίνητρα και δεν εξαρτάται ως επι τω πλείστο απο το τι αρέσει στον καθένα.Θα σου πω τι είναι αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις.
Για σένα είμαι ένας Μπάτσος που επέλεξε μια δουλειά όντας διατεθειμένος να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο, παίρνοντας 1100 ευρώ το μήνα. Αυτό.
Για τη μάνα μου είμαι ο Τασούλης. Με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο για να δει αν έφαγα, με ρωτάει αν είμαι καλά, αν αδυνάτισα και αν είμαι χαρούμενος. Αυτό την ενδιαφέρει. Γι'αυτή δεν είμαι ένας Μπάτσος έτοιμος να πεθάνει. Το ίδιο για και για τον πατέρα μου.
Για τους φίλους είμαι ο Τάσος, που γράφει μουσική, που λέει αστεία, που έχει προβληματισμούς, που φιλοσοφεί, που πέφτει, που ανεβαίνει, που ψάχνει μια "γκόμενα" που να μπορεί να συνεννοηθεί, που έχει στενή και ιδιαίτερη σχέση με τον ύπνο, που του αρέσει η φωτογραφία, η φύση, που ψάχνεται με διάφορα αντικείμενα (φιλοσοφία, ψυχολογία, φωτογραφία, κινηματογράφο, μουσική, βιβλίο κλπ κλπ)
Για τους απλούς γνωστούς είμαι απλά ένας περίεργος τύπος.
Γι'αυτούς που με έχουν απλά δει (εξωτερικά) είμαι ένα ψώνιο με βλέμμα στο άπειρο, απλησίαστος κλπ κλπ. Ο δικός μου κόσμος αποτελείται απο 100(?) 200 (?) 300(?) άτομα, τα οποία με κάποιο τρόπο συνδεονται με μένα και είμαι ΚΑΤΙ γι'αυτούς. ΚΑΤΙ. Όχι απλά ένας μπάτσος έτοιμος να πεθάνει και συμβιβασμένος με την ιδέα οτι μια μέρα θα σταματήσω ένα αυτοκίνητο για έλεγχο (σταματάω περίπου 30 την ημέρα) και θα αρπάξω μια σφαίρα στο κεφάλι και ΤΕΛΟΣ.
Αυτό είναι που δεν μπορείς να δεις και να αντιληφθείς. Οτι δεν υπάρχουν επαγγέλματα. Υπάρχουν άνθρωποι. Και κάθε άνθρωπος έχει απο κάτω του μια πυραμίδα ανθρώπων που αποτελούν μέρος του δικού του κόσμου. Και αυτός αποτελεί ένα μικρό κομμάτι του δικού τους κόσμου. Είμαστε αυτό που έχουμε γύρω μας και αυτό που αποτελούμε για τους γύρω μας. Καθένας αντιπροσωπεύει κάτι. Έχει έναν λόγο ύπαρξης. Και η ύπαρξη είναι ΔΩΡΟ. Είναι ευκαιρία. Και αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με επάγγελμα. Αυτό που τόσο περίεργο σου φαίνεται, είναι αυτό που συμβαίνει γύρω σου.
Αναρωτιέμαι αν θα είχες την ίδια απορία για το θάνατο ενός χρήστη ναρκωτικών... Είναι καθημερινό. Αναρωτιέμαι αν τοσο εύκολα θα έβγαινες ανώνυμα να μεταφέρεις την απορία σου... "που είναι το τόσο περίεργο?????"
Κανείς κοπέλα μου δεν είναι έτοιμος να πεθάνει. Κανείς.
Περπατάς στο δρόμο, σκέφτεσαι τα όποια προβλήματά σου και παράλληλα έχεις στο μυαλό σου τον τύπο που είδες στο σούπερ μαρκετ και σου άρεσε. Φτάνεις στο σπίτι σου , ανοίγεις την πόρτα, μπαίνεις μέσα και ακολουθείς την καθημερινή σου ρουτίνα. Αυτό που σου διέφυγε και δεν θα μάθεις ποτέ είναι οτι περπατώντας πάτησες ένα μυρμήγκι , το οποίο, όπως εσύ ακολουθούσε την καθημερινή του ρουτίνα , είχε βγει να αναζητήσει τροφή και στην επιστροφή για το σπίτι , είχε την ατυχία να λιώσει κάτω απο το παπούτσι σου. Και τέλος. Απλά τέλος. Και τι έγινε? Αυτό συμβαίνει καθημερινά και δεν το παρατηρεί ΚΑΝΕΙΣ. Μην περιμένεις απο τους υπολοίπους να αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο στο θάνατο ενός ανθρώπου κι ας ήταν αστυνομικός.
Η λέξη "ήρωας" χρησιμοποιείται εύκολα και ευκαιριακά στις μέρες μας. Όταν κάποιος πεθαίνει για το καλό των υπολοίπων είναι ήρωας ναι. Κι αν δεν το πιστεύεις μπορείς να πετάξεις το DVD player γιατί όλες οι ταινίες που βλέπεις και σε κάνουν να δακρύζεις εκμεταλλεύονται τον καθημερινό μικρό ηρωισμό κάθε ανθρώπου, τον οποίο σου πουλάνε για να βγάλουν λεφτά. Ξανασκεψου το.
Έγραψες: "Ας πάψουμε λοιπόν να αποκαλούμε οποιοδήποτε "ήρωα¨" και ας μιλήσουμε για ανθρώπους που πιθανότατα πάνω στην έξαρση που προκάλεί η ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία , είχαν άγνοια κινδύνου! Και αυτο δυστυχώς δεν λέγεται ηρωισμός!"
Η γνώση κινδύνου μπορεί να σε προστατέψει και οχι να σε σώσει. Όσο για την έξαρση που προκαλεί η ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία, θα θεωρήσω απλά οτι διακατέχεσαι απο πλήρη άγνοια πραγματικών περιστατικών, καθημερινών καταστάσεων και κινδύνων που υπάρχουν έξω απο την πόρτα σου. Την επόμενη φορά που θα βγάλεις τα σκουπίδια σου προτείνω να φορέσεις πανοπλία. Βρίσκεσαι σε πλήρη σύγχυση όσον αφορά τις απόψεις σου για το τι μπορεί να σκέφτεται ένας αστυνομικός την ώρα που διενεργεί έλεγχο. Αυτό που νιώθεις και εκφράζεις είναι απλά άρνηση και αντιμετωπίζεται. Ο αστυνομικός σήμερα το έτος 2011 έχει τη χαμηλότερη εξουσία που είχε ποτέ στην Ελληνική ιστορία. Δεν θα πω περισσότερα. Μιλάω εκ πείρας. Πέραν τούτου την επόμενη φορά που θα σε σταματήσει αστυνομία σου προτείνω να απαιτήσεις έλεγχο υψηλού κινδύνου και σε βλέπω μετά στα blogs να ουρλιάζεις για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για σκισμένα καλσόν. Ο αστυνομικός του 2011 είναι μπερδεμένος αγαπητή αναγνώστρια. Δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί. Φοβάται. Περισσότερο απο σένα. Αλλά ξέρω, θα φάμε πάλι την ίδια καραμελίτσα "αυτός επέλεξε τη δουλειά που κάνει. Ήξερε". Άγνοια κινδύνου έχεις κι εσύ όταν οδηγείς στην Εθνική οδό, τρέχεις με 50χλμ πάνω απο το όριο , δε φοράς ζώνη και έχεις την εντύπωση οτι αν τρακάρεις θα κρατηθείς με όλη σου τη δύναμη απο το τιμόνι (όλοι το κάνουν πίστεψέ με) και θα σωθείς. Όταν λοιπόν σκοτώνεται κάποιος σε τροχαίο θα το θεωρούμε κατα τα λεγόμενά σου απλό και δικαιολογημένο γεγονός και θα βουλώνουμε επιμελώς τα στόματά μας. Κανείς δεν πρέπει να στενοχωριέται.
Για ποιό λόγο είναι ήρωας ο πυροσβέστης που βγάζει ζωντανό κάποιον απο τα ερείπια 5όροφης οικοδομής, 10 μέρες μετά? η δουλειά του είναι. Δεν θα έπρεπε να δίνεται καν έκταση στο θέμα. Κι όμως για εμάς τους υπόλοιπους είναι ένας άνθρωπος που ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ και έσωσε μια ζωή. Για σένα είναι ΑΠΛΑ ένας πυροσβέστης.
Το που διοχετεύεται η αστυνομική δύναμη της ελλάδας και που δίνεται έμφαση στη χρήση της είναι θέμα αυτών που με μανία ψηφίζουν οι γονείς σου, οι γονείς μου , οι φίλοι σου και οι φίλοι μου. Η παρουσία των ΜΑΤ σε πορείες, η άσκηση βίας, η βίαιη καταστολή, η προστασία αυτών που έχουν ρημάξει τη χώρα σου (αναρωτιέμαι τι έκανες ΕΣΥ για τη χώρα σου ), η χρήση βιας κατα του απλού λαού (ενώ οι αστυνομικοί είναι κομμάτι του σύνθετου λαού. όχι του απλού. Κάτι σαν ελίτ φιγούρα του Ντίσνεϊ.), είναι θέματα που αποφασίζονται απο αυτούς που σήμερα μας κλέβουν το ψωμί απο τα χέρια. Δεν έχει καμία σχέση με τη δική μου θέληση και διάθεση. Ο ΜΑΤατζής κάνει αυτό που τον διατάζουν. Πληρώνεις φόρους κάθε χρόνο για να πληρωθεί ο αστυνομικός που εκτελεί εντολές αυτών που τον προστάζουν να σε σπάσει στο ξύλο όταν διαμαρτύρεσαι και εκφράζεσαι ελεύθερα. Και σε ρωτάω.... δεν το ήξερες? Μα τους 1000 κεραυνούς, θα ορκιζόμουν οτι είναι πασιφανές! Ξέρω, ξέρω τι θα μου πεις: "μα γιατί εκτελούν αυτές τις εντολές αφου και στους ίδιους φαίνονται παράλογες?" . Θα σε βάλω λίγο στο θέμα: Ελλάδα. 2011. Η μάνα σου δουλεύει για τον Χ χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλιση. Απλά για να δουλέψει γιατί ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψει. Γιατί έχει εσένα, τα αδέρφια σου, που πρέπει να σπουδάσετε, να φάτε, να βγείτε κλπ κλπ. Ο μπαμπάς σου το ίδιο. Γιατί δεν παραιτούνται να βρουν μια άλλη δουλειά?????? Γιατί δεν αντιδρούν σε όλο αυτό? Για σκέψου.... σκέψου.... περιμένω..... (πολλοί έλληνες τώρα έχουν σκεφτεί ηδη χιλιάδες λόγους...) σκέψου.... Τιποτα???? δε σου έρχεται τιποτα??? Μην κοροϊδευόμαστε. Περιμένεις απο τον αστυνομικό να κάνει αυτό που 10000000 κόσμος δεν διανοείται καν????? Περιμένεις απο 40000 άτομα να κοντράρουν αυτό που εσύ απ'τον καναπέ σου καταδικάζεις??? Δεν μπορείς να δεις οτι η θέση του αστυνομικού είναι δυσκολότερη απο τη δική σου? Βρίσκεται ανάμεσα σε εσένα και το κράτος, υπερασπίζεται και εκτελεί τις βουλές του κράτους και έχει τα ίδια πιστεύω και τα ίδια προβλήματα με εσένα. Πως σου φαίνεται. Το αντέχεις? Θα το άντεχες? Σου φαίνεται απλό? Πλανάσαι. Οικτρά. Και αυτό είναι που εκμεταλεύονται αυτοί που βρίζουμε όλοι. Το γεγονός οτι περιμένουμε όλοι απο κάποιον άλλο να κάνει ΚΑΤΙ. Να αντιδράσει.
Δεν είμαστε προστάτες κανενός καθικιού. Κάνουμε μια δουλειά. Όπως όλοι. Μπήκαμε στην Αστυνομία έχοντας στο μυαλό μας οτι θα τρέξουμε για πάρτη σου και για πάρτη όλων ανεξάρτητα απο το τι σκέφτονται για μας. Βγήκαμε στο δρόμο για να κυνηγήσουμε και να εξαφανίσουμε αυτό που εσύ το πρωί της επόμενης μέρας δε μπορείς καν να διανοηθείς. Δεν προλαβαίνεις ούτε καν τη μυρωδιά του να μυρίσεις. Κι αυτό που μυρίζεις είναι οτι δεν έχουμε προλάβει ή δεν μπορούμε εκ των πραγμάτων να καθαρίσουμε. Η γνώμη σου είναι τουλάχιστον στερούμενη πραγματικής βάσης. Δεν θα επεκταθώ. Άρνηση και πάλι. Πρέπει να το ψάξεις. Όλοι μια δουλειά ψάχνουν. Τόσο απλό είναι. Ξοδεύεις όλη την πολυπλοκότητα της σκέψης σου εκεί που σε παίρνει. Περιμένω να σε δω έξω απο τη Βουλή να ουρλιάζεις την επόμενη βδομάδα. Αλλά δεν θα το κάνεις. Πάλι θα ψάχνεις να βρεις ποιός φταίει. Στον καναπέ σου. Χωρίς κράνος και χωρίς αλεξίσφαιρο. Άγνοια κινδύνου. Ψήφισες, άραξες, έφαγες, έζησες, κατηγόρησες, επέτρεψες, υποτάχθηκες, ανέχτηκες, δεχτηκες. Αποτέλεσμα άγνοιας κινδύνου ΚΑΙ αυτό. Σκέψου το.
Συγχώρα με αλλά "ευνουχισμένη" και "λοβοτομημένη" στα δικά μου μάτια είσαι εσύ. Ψάχνεις κάποιον να κατηγορήσεις. Έτσι έμαθες. Έτσι μεγάλωσες.
Εσύ που τα βλέπεις όλα τόσο ξεκάθαρα τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις στη λέξη "εντολή"? Τι δεν καταλαβαίνεις εσύ ως απο μηχανής υπέρμαχος του αγνού Ελληνικού ιδεώδους απο τη φράση "αν δεν το κάνω και χάσω τη δουλειά μου δεν θα έχω λεφτά να ζήσω τα παιδιά μου"? ή μήπως όλα αυτά σου φαίνονται πολύ σουρεάλ? Τι δεν καταλαβαίνεις απο τη λέξη "πιόνι"? Ξέρω, εσύ δεν είσαι πιόνι. Είσαι ελεύθερη. Τσάμπα χρόνο σπαταλάς βλέποντας ταινίες μου φαίνεται. Δες "Matrix" , "Truman Show", "The Game" και πολλά άλλα και προσπάθησε (αφού καταφέρεις να ξεμπλοκάρεις τη σκέψη σου απο το "πόσο όμορφος" είναι ο πρωταγωνιστής) να δεις τι θέλουν να σου πουν.Όλοι πιόνια είμαστε και νιώθουμε αδύναμοι να ξεφύγουμε απο τον έλεγχό τους. Κι εσύ μου λες οτι αναρωτιέσαι τι σκατά σκέφτονται οι αστυνομικοί και δεν έρχονται με το μέρος των διαδηλωτών. Θα έρθουν κάποια στιγμή (εύχομαι να μη φτάσουν σε αυτό το σημείο τα πράγματα στη χώρα μας.......). Όχι για να σπάσουν βιτρίνες και να βανδαλίσουν. Για να διεκδικήσουν και αυτοί τα δικαιώματά τους. Όταν όμως έρθουν εύχομαι να μπορείτε όλοι να στηρίξετε στις πλάτες σας το αποτέλεσμα και να μην αποχωρήσετε κάνοντας τον Κινέζο.
Θα σου λύσω την απορία για τους αναρχικούς:
Αναρχικοί είναι κατευθυνόμενες ομάδες ατόμων που έρχονται να δημιουργήσουν χάος ώστε η κοινή "προσοχή" να επικεντρωθεί εκεί και να επιτευχθεί απόκρυψη ενός γενικότερου ειρηνικού "διαμαρτύρομαι". Ποιοί τους κατευθύνουν? Το απάντησες μόνη σου. Στην ουσία, οι "αναρχικοί" χρησιμοποιούνται εκεί που υπάρχει δάσος, ώστε να δημιουργηθεί ένα "δέντρο". Έτσι ενώ ειρηνικά διαμαρτύρεσαι για την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιώμάτων των λαθρομεταναστών (π.χ.) 100 άτομα σπανε όλη την Αθήνα και η είδηση αφορά κατά 10% τη διαμαρτυρία σου (δάσος) και 90% τους βανδαλισμούς (Δέντρο). Έγινα αντιληπτός νομίζω.
Είπες: "Ειδάλλως φίλοι μου αστυνομικοί πάτε να τα βρείτε με την εξουσία που υπηρετείτε και για τον κόσμο δυστυχώς θα είστε για πάντα μπάτσοι!"
Σε προκαλώ να καλύψεις τα μηνιαία έξοδα ενός αστυνομικού για να ζήσει την οικογένειά του και πίστεψέ με... θα πάψει να έχει σχέση εξάρτησης με την εξουσία που υπηρετεί. Πόσο εύκολα τα λες. Εύγε.Τέλος , εσύ που βλέπεις αστυνομικούς μόνο στις πορείες και μόνο όταν σου βεβαιώνουν μια κλήση, άνοιξε τα μάτια σου και δες. Γιατί μου φαίνεται πως απλά ΚΟΙΤΑΣ. Δεν ΒΛΕΠΕΙΣ. Όταν η προσοχή σου επικεντρώνεται στον ΜΠΑΤΣΟ που σε γράφει (και καλώς σε γράφει. αυτή είναι η δουλειά του τροχονόμου ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ), στο παρασκήνιο , ένας μπάτσος κάνει Πρωτοχρονιά μοναχός του σε μια παράγκα, δίπλα στο πτώμα ενός άστεγου που πέθανε απο το κρύο, περιμένοντας φωτογραφικό συνεργείο κλπ να έρθουν στον τόπο του συμβάντος, κάποιος άλλος μαζεύει απο το δρόμο τα κομμάτια ενός τρελού στο Δαφνί που τον πάτησε οδοστρωτήρας τα ξημερώματα κάποιας Δευτέρας, κάποιος άλλος χάνει την προσωπική του ζωή για να πιάσει έναν κωλοέμπορο ναρκωτικών, κάποιος άλλος κάνει ρύθμιση κυκλοφορίας στα διυλιστήρια Ασπροπύργου με 40 βαθμούς θερμοκρασία για να πας με τις φίλες σου για μπάνιο το Σαββατοκύριακο (περνώντας τον κοροϊδεύεις φυσικά και παράλληλα αναρωτιέσαι αν η γκομενά του το ανέχεται αυτό και της δίνεις συγχαρητήρια που δεν τον έχει χωρίσει ηδη) , κάποιος άλλος περνάει συνεχώς έξω απο το σπίτι σου, οχι επειδή δεν έχει τι να κάνει, ούτε επειδή δεν "παίζει" καμιά πορεία να πάει να ξεδώσει στους διαδηλωτές αλλά επειδή τον ενδιαφέρει η δική σου ασφάλεια (ξέρω γελάς τώρα.), κάποιος άλλος βρίσκεται μέσα σε ένα ξένο σπίτι και παλεύει να βρει λύση σε ένα ζευγάρι που μόλις πριν λίγο τσακώθηκε και ο άντρας έφερε καπέλο στη γυναίκα, την κατσαρόλα με τις φακές (μη γελάς.... μπορεί να σου συμβεί...) , κάποιος άλλος τρέχει να βρει αστυνομικούς που μπορεί να σου κάνουν κακό και κάποιος άλλος κυνηγάει έναν τύπο που λήστεψε ένα περίπτερο, τον σταματάει και τρώει μια σφαίρα στο κεφάλι! Ελπίζω να σε βοήθησα να καταλάβεις πόση απόσταση "παίζει" απο τη δική σου βελούδινη πραγματικότητα και την πραγματικότητα που βιώνουμε οι υπολοιποι εκεί έξω. Φαντάζομαι δε χρειάστηκε ποτέ να εντοπίσεις παιδικό σου φίλο νεκρό απο ναρκωτικά σε ένα χαμόσπιτο κάπου στην παλιά σου γειτονιά και να είσαι εσύ ο αγγελιοφόρος κακών μαντάτων στη μάνα του. Δεν είδες ποτέ μια μάνα να χοροπηδάει και να ουρλιάζει "είναι ο γιός μου!!!!! είναι ο γιός μου!!!!!!!!!". Που να ξέρεις εσύ όμως απο αυτά. Δεν σε αγγίζουν. Στο δικό σου συννεφάκι οι αστυνομικοί είναι μικρα μπλε ανθρωπάκια που γράφουν τον κόσμο και βαράνε στις διαδηλώσεις. Ήρθαν απο τον πλανήτη Cop με σκοπό να εξοντώσουν τους πάντες και να πάρουν την κυριαρχία του πλανήτη. Αλλά μην αγχώνεσαι. Ο Superman υπάρχει (προς το παρόν είναι διακοπές με τον Batman) και θα έλθει να σώσει τον κόσμο απο τη μάστιγα των Μπάτσων.
υ.γ. για τον κόσμο μου θα είμαι για πάντα ο Τάσος. Παρ'το χαμπάρι.
υ.γ. ντροπή στους συνδικαλιστές που βρήκαν πρόσφορο έδαφος και ως παγόνια άνοιξαν τις εντυπωσιακές ουρές τους και ξεφτιλίστικαν. Καιρός να σοβαρευτούν.
υ.γ. επειδή δεσμεύτηκα να γράψω επώνυμα, θα συστηθώ με το όνομα που έχω στον δικό μου κόσμο που δεν είμαι απλά ένας μπάτσος. Στον δικό μου κόσμο είμαι απλά ένας άνθρωπος. Αλλά δεν θα το καταλάβεις ποτέ. Γιατί το γράφει ένας Μπάτσος.
Sylvester
