παρέλασε κρατώντας το χέρι μαθητή με ειδικές ανάγκες. Το μικρό παιδί έχει σύνδρομο asperger και ήθελε πολύ να παρελάσει. Και φυσικά οι δάσκαλοι του δεν του χάλασαν το χατίρι. Μα δεν υπήρχε λόγος άλλωστε. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να διάβασε το άρθρο ή να παρακολούθησε την παρέλαση και να μην συγκινήθηκε.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός γράφω για τους δασκάλους ενός άλλου σχολείου της πόλης μας, και αναφέρομαι στο 25ο Δημοτικό σχολείο Λάρισας, όπου εκεί οι δάσκαλοι και ο γυμναστής αρνήθηκαν σε παιδί με σύνδρομο Down να παρελάσει. Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο παιδί, με χιούμορ και γεμάτο ζωντάνια. Οι υπεύθυνοι λοιπόν του ανακοίνωσαν (διευθυντής και γυμναστής) ότι δεν θα πάρει μέρος στην παρέλαση, και δεν συγκινήθηκαν ούτε όταν το παιδί άρχισε να κλαίει γιατί ήταν κάτι που το ήθελε πολύ. Ζήτησαν λοιπόν από τους γονείς χαρτί από γιατρό ότι το παιδί μπορεί να παρελάσει(!), δηλαδή χαρτί που να λέει ότι το παιδί μπορεί να περπατήσει σε μια ευθεία!!! Και αναρωτιέμαι ο δάσκαλος που συνοδεύει το σχολείο στην παρέλαση τί ρόλο παίζει; Οι γονείς λοιπόν τους είπαν πως αφού ο γυμναστής θα είναι δίπλα στα παιδιά κατά τη διάρκεια της παρέλασης, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εξάλλου θα ήταν και οι γονείς εκεί. Ήταν ανένδοτοι! Ήταν ξεκάθαρο πως δεν ήθελαν με τίποτα κάτι τέτοιο. Κι αφού δεν είχαν τι άλλη δικαιολογία να βρουν, κι αφού όλα τα <<προβλήματα>> για εκείνους είχανε λυθεί είπανε το εξής φοβερό: Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΜΕΡΟΣ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
