μόλις είχα βγει από την σχολή σε ηλικία περίπου 22 χρονών, ήμουν σε φραγμό μπροστά στην βουλή, υπηρετώντας στην Υ.Α.Τ., και είχα απέναντί μου εκπαιδευτικούς. Στην πρώτη γραμμή ήταν ένας πρώην καθηγητής μου και όσο τα πράγματα ήταν ήσυχα μιλούσαμε κιόλας. Μόλις όμως η κατάσταση ξέφυγε και άρχισαν τα στηλιάρια να κατεβαίνουν,(γιατί ! δεν ανταποκριθήκαμε στο τελεσίγραφο να ανοίξουμε τον φραγμό για να περάσουν), τότε πλέον δεν περιμέναμε καμία εντολή, αλλά απλά λειτουργούσε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Γιατί απλά όταν σε ρίξουν στην θάλασσα πρέπει να κολυμπήσεις. Δεν ξέρω αν εσύ έχεις την πολυτέλεια να παρατάς την δουλειά σου και να λειτουργείς βάζοντας την "ηθική" πάνω από όλα, εγώ όμως δεν την έχω. Και ειδικά όταν η "ηθική" είναι αμφισβητούμενη και αμφιλεγόμενη.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
