Πέμπτη βράδυ, μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα κάθομαι στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο πριν πέσω για ύπνο.
Στο απέναντι εγκαταλελειμμένο κτίσμα περιφέρονται ακόμη μερικοί από τους καταπατητές γυφτοβούλγαρους που το έχουν "καταλάβει". Ξαφνικά, ένας από αυτούς, πηγαίνει δίπλα στους κάδους απορριμάτων, τα κατεβάζει, κάθεται και... κάνει την ανάγκη του αφήνοντας ένα δωράκι στους οδοκαθαριστές. Έτσι είναι τα πράγματα, έτσι εννοείται σήμερα ο πολιτισμός στη Θεσσαλονίκη ή μάλλον στην Ελλάδα ολόκληρη. Γίναμε πολυπολιτισμικό κράτος. Ένα κράτος στο οποίο μετά την πολιτισμική έκρηξη, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να βρίσκει κανένα εμπόδιο. Θα μου πεις, εδώ σκοτώνουν κάποιον για μια κάμερα, σε πείραξε που ο άλλος πήγε και έχεσε απέναντι από το σπίτι σου. Ναι, με πείραξε, όλα με πειράζουν αλλά η πολιτεία με μαθαίνει να τα δέχομαι. Σκέφτομαι λοιπόν και γω να πάω και να χέσω κάτω από το μπαλκόνι του Μπουτάρη π.χ. Ή έξω από το νέο δημαρχείο! Υποθέτω ότι δεν θα ενοχληθεί. Θα πρέπει και αυτός απλώς να το θεωρήσει πολιτιστικό δρώμενο"!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
