Όταν το παιδί σου ήθελε μερικές χιλιάδες ευρώ για τη «δωρεάν» παιδεία; Όταν έδινες το φακελάκι στον γιατρό;
Όταν φώλιαζες στη συνείδηση του παιδιού σου να γίνει δημόσιος υπάλληλος να έχει σίγουρο μισθό; Όταν έφερνες τα στυλό και τα μπλοκάκια σπίτι γιατί «περίσσευαν» από την υπηρεσία; Όταν πήγαινες να ψηφίσεις και διάλεγες απλά το γνωστό δημοσιοκάφρο για βολευτή; Όταν αγόραζες γερμανικό αυτοκίνητο; Όταν το ΠΙΤΣΟΣ δεν σου έκανε ήθελες Siemens πλυντήριο; Όταν αγόραζες υπολογιστή και δεν αντιστεκόσουν αν θα τρέχει μόνο windows; Όταν ξόδευες αβέρτα στα μπουζούκια και απόδειξη δεν έπαιρνες; Όταν πήγαινες διακοπές και δεν σου πρόσφεραν αυτά για τα οποία πλήρωνες; Όταν έχτιζες το αυθαίρετο «όπως έκαναν όλοι»; Όταν έκλεινες το ρέμα; Όταν έπινες τον καφέ σου γιατί δε νoιαζόσουν για την πυρασφάλεια των δασών; Γιατί άφηνες να κτίζουν δίπλα στη θάλασσα; Γιατί ενώ είχες χρόνο να δεις το ντέρμπυ των αιωνίων δεν άνοιγες κι ένα βιβλίο να καταλάβεις πιο εύκολα μερικά πράγματα; Γιατί δεν μετείχες ποτέ στα δημοτικά συμβούλια για τη γειτονιά σου; Γιατί δεν είχες εθνική συνείδηση και απλά σε ένoιαζε να καταναλώσεις περισσότερα από το διπλανό σου; Γιατί δεν κατέβηκες στο δρόμο για τα πάρκα που δεν υπάρχουν; Για τις συνθήκες «κράτησης» στα αστικά κέντρα; Γιατί δεν κατέβηκες στους δρόμους για να γίνει η αποκέντρωση; Γιατί λοιπόν τώρα να πιστέψω πως έβαλες μυαλό; Επειδή πήγες σε μία συγκέντρωση; Και άντε και το γυρίσαμε το παιχνίδι – πράγμα δύσκολο. Γιατί δεν με έχεις πείσει πως θα αλλάξεις στη ζωή σου και θα γίνεις παραδειγματικός πολίτης; Προσπάθησε λοιπόν να με πείσεις για να αισθανθώ πως κάτι άλλαξε…
http://www.neolaia.gr
