Προφήτα και Πρόδρομε, της παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαι σε, ουκ ευπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε, στείρωσις γαρ τεκούσης, και...
πατρός αφωνία, λέλυται τη ενδόξω, και σεπτή σου γεννήσει, και σάρκωσις Υιού του Θεού, κόσμω κηρύττεται.
Την ημέρα αυτή η Αγία μας εκκλησία εορτάζει το γενέσιο του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη. Ο πατέρας του Ζαχαρίας, ήταν ιερέας. Κάποια ημέρα την ώρα του θυμιάματος, είδε μέσα στο θυσιαστήριο άγγελο Κυρίου, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο τον οποίο θα ονόμαζε Ιωάννη. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά , αλλά δυσπιστούσε. Η γυναίκα του ήταν ηλικιωμένη και στείρα και άρα ήταν αδύνατο να κυοφορήσει. και αυτές τις αμφιβολίες τις εξέφρασε στον άγγελο ο οποίος του απάντησε ότι το παιδί θα γεννηθεί και εκείνος θα τιμωρηθεί για την απιστία του, παραμένοντας κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού. Πράγματι η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά από εννέα μήνες γέννησε γιο. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση κατά την περιτομή του παιδιού οι συγγενείς, θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του δηλ. Ζαχαρία. όμως ο Ζαχαρίας έγραψε επάνω στο πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και όλοι οι παριστάμενοι πλημμύρισαν χαρά κι ελπίδα, διότι κατάλαβαν ότι γεννήθηκε ο Πρόδρομος της παρουσίας του αναμενόμενου Μεσσία. Ο Ιωάννης δε διέθετε μόνο το χάρισμα της προφητείας, αλλά αξιώθηκε και τη μεγαλύτερη χαρά και τιμή. Βάπτισε το Μεσσία Χριστό, τον οποίο και ομολογούσε σ' όλη του τη ζωή.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΡΙΓΑΝΑΣ ( ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ )
Το καλοκαίρι πλέον έχει φτάσει και μαζί με αυτό ήρθαν και οι καλοκαιρινές Εκκλησιαστικές εορτές που με λαμπρό και ξεχωριστό τρόπο βιώνουν οι ορθόδοξοι Έλληνες ανά την επικράτεια.
Ξεχωριστή θέση στις εορτές του καλοκαιριού κατέχει και η εορτή του Γενεσίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στις 24 Ιουνίου, εορτή η οποία συνδέεται με πολλά και ιδιότυπα έθιμα στην Περιφέρειά μας αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Κύριο χαρακτηριστικό της εορτής αυτής είναι το έθιμο με τις φωτιές που ανάβονται την παραμονή στις γειτονιές στις οποίες συνήθως καίονται και τα στεφάνια τα οποία και φτιάχνουμε την ημέρα της πρωτομαγιάς.
Οι φωτιές λέγονται φανοί ή
κάψαλα, γι' αυτό και η ημέρα της
γιορτής λέγεται του Αγίου Ιωάννου του Φανιστή,
ή του Φωταρά, κλπ.
Οι φωτιές ανάβονται σε σταυροδρόμια
κατά γειτονιές, παλαιότερα με ανταγωνιστική
διάθεση, ποια γειτονιά θ' ανάψει
μεγαλύτερη φωτιά από την άλλη.
Στην Πόλη της Τριπόλεως το έθιμο αυτό αναβιώνει στην περιοχή Σέχι Τριπόλεως στην Ενορία της Αγίας Βαρβάρας.
Αρχικά στον ομώνυμο Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Ριιγανά, πλησίον των Πανεπιστημιακών Σχολών της Τριπόλεως, τελείτε με κάθε λαμπρότητα ο Πανηγυρικός Εσπερινός και ανήμερα η Θεία Λειτουργία, με την παρουσία πλήθους κόσμου Τριπολιτών, που προστρέχουν να λάβουν την χάρη και την ευλογία του Αγίου Ιωάννου.
Μετά το πέρας των εκκλησιαστικών ακολουθιών και της εκκλησιαστικής πνευματικής πανδαισίας που βιώνουν οι εορτάζοντες χριστιανοί μας, αρχίζουν να ξετυλίγονται τα έθιμα που έχουν σχέση με την Εορτή και είναι άρρηκτα εξαρτώμενα από την Εκκλησιαστική μας ζωή.
Παιδιά και μεγάλοι ανάβουν φωτιές, πηδούν τρεις φορές πάνω από τις φλόγες, κάνοντας ευχές για καλή υγεία και απαλλαγή από κάθε κακό. Το έθιμο αυτό προβάλλει μια άλλη διάσταση της πνευματικής καθάρσεως, είναι η καθαρτήρια δύναμη της φωτιάς.
Μια ακόμη συνήθεια που επικρατεί την
ίδια μέρα είναι να κόβουν οι νοικοκυρές ρίγανη. Η ρίγανη σχεδόν ωριμασμένη χρησιμεύει στην καθημερινή χρήση στην Ελληνική κουζίνα.
Η «Αγιαννιώτικη ρίγανη» πρέπει να συλλεχθεί πρωί πρωί, πριν από την ανατολή του ηλίου. Η λεπτομέρεια αυτή ήταν ουσιώδης, γιατί πίστευαν, ότι έτσι είχε η ρίγανη μαγική δύναμη. Την χρησιμοποιούσαν, για τη διατήρηση των τροφίμων. Από αυτή την ιδιότητα προήλθε ασφαλώς η παροιμιώδης απαισιόδοξη φράση του λαού « Βαλ' του ρίγανη », που λέγεται μεταφορικά όταν κάποια δουλειά αρχίζει να πηγαίνει άσχημα.
Δια τους λόγους αυτούς ο Άγιος Ιωάννης ονομάζετε και Ριγανάς.
