Ο πατέρας μου, έγινε γιατρός και δούλεψε και αυτός σαν σκυλί και μεγάλωσε μια περιουσία πολύ μεγαλύτερη από τον δικό του πατέρα, τώρα είμαι εγώ γιατρός και συνεχίζω να κάνω περιουσία. Δεν κατάλαβα καλά και τι έγινε εάν έχουμε λεφτά; Πρέπει να στηθούμε στον τοίχο δηλαδή επειδή ήμασταν άξιοι και τα κάναμε; Στο κάτω κάτω της γραφής φορολογούμαστε! και μάλιστα πάρα πάρα πολλά! Άλλη η σκληρή δουλειά ενός γιατρού και άλλη ενός οικοδόμου για παράδειγμα. Όχι πως αυτό που κάνει ο οικοδόμος ή ο αγρότης δεν είναι σημαντικό αλλά ρε παιδιά είναι διαφορετικά πράγματα. ΤΕΛΟΣ. Από εκεί και πέρα η κακία σας δεν έχει όρια και καλό είναι τον φθόνο και την ζήλεια σας να την βγάλετε στην εργασία σας μπας και πάει ο τόπος αυτός μπροστά. Έλεος δηλαδή με την χαιρεκακία του Έλληνα και την ζήλια του. Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του στο κάτω κάτω της γραφής. Και ΝΑΙ, και με Lexus θα κυκλοφορώ και δεν θα ξέρω πόσα έχω, δεν το ήξερα πως θα πρέπει να λογοδοτήσω στον κάθε τυχαίο κάθε φορά που σκέφτομαι να κάνω κάτι ή να αγοράσω κάτι που δεν μπορεί ο άλλος. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
