Συγκεκριμένα το πρόβλημα του τμήματος είναι η δυσκολία των φοιτητών να σπουδάσουν σε ένα αξιοπρεπές περιβάλλον σπουδών. Έλλειψη υποδομών στα εργαστήρια και υπεράριθμοι φοιτητές σε αυτά, με αποτέλεσμα ο φοιτητής να μην μπορεί να διδαχτεί το αντίστοιχο εργαστήριο στο αντίστοιχο εξάμηνο του. Απαράδεκτη έως εμετική χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά των καθηγητών – διδακτικού προσωπικού , οι όποιοι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο θράσους και έπαρσης απέναντι στους φοιτητές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ποσοστά επιτυχίας των εξετάσεων που κυμαίνονται κάτω από το 20% σε αρκετά μαθήματα. Η κατάσταση είναι τέτοια ώστε το 75% των φοιτητών του τμήματος είναι φοιτητές επί πτυχιω, άνθρωποι οι όποιοι εμπαίζονται από τους καθηγητές στα πλαίσια της δίκια τους ανικανότητας να αντιληφτούν τα πράγματα.
Όμως αυτά είναι και ήταν γνωστά εδώ και πολλά χρόνια για το 1ο τμήμα πανεπιστημίου που χαρακτηρίζεται από την οικογενειοκρατία, τις πλάστες στατιστικές – συμπεράσματα του ΔΕΠ για την πορεία του τμήματος, την πλήρη αναξιοκρατία και ασυδοσία και τον ψυχολογικό πόλεμο που δέχονται οι φοιτητές. Αυτά τα στοιχεία της «ανώτατης κατάντιας» έρχεται να επισημάνει η εξωτερική αξιολόγηση τους τμήματος από διεθνή επιτροπή. Χαρακτηριστικά η επιτροπή αναφέρει ότι μόνο το 6% παίρνει πτυχίο στα 4 χρόνια (προβλεπόμενα διάρκεια φοίτησης από το πρόγραμμα σπουδών), ενώ υπογραμμίζει το έντονο φαινόμενο των καταλήψεων που δημιουργεί προβλήματα τόσο στην λειτουργία του «ιδρύματος» όσο και στην επιμήκυνση των σπουδών.
