Του Παναγιώτη ΤελεβάντουΩστε; Σύμφωνα με τον πολυχρονισμό του Μακαριότατου από τους “Φίλους της Μονής Βατοπαιδίου” ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι “άνθρωπος χωρίς πάθη”! Ετσι ε; Για φαντάσου! Ούτε που θα μπορούσα να το...
φανταστώ! Μήπως θα μυροβλήσει κιόλας; Σοβαρολογείτε πατέρες και αδελφοί; Το κομματόσκυλο του ΠΑΣΟΚ στην Εκκλησία είναι “άνθρωπος χωρίς πάθη;” Κύριε ελέησον!
ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΘΗΣ;
Και τότε γιατί ο Ηγούμενος του Βατοπαιδίου πολέμησε τόσο ανοιχτά την υποψηφιότητά του στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές; Δεν είναι ανακόλουθο;
Να θεωρείς ένα ιεράρχη ως “άνθρωπο χωρίς πάθη” και από την άλλη να πολεμάς την υποψηφιότητά του; Τόσο εμπαθής είσαι;
Γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος, που κατέκτησε την απάθεια είναι υποψήφιος για Αρχιεπίσκοπος, και αντί να κάνεις ότι μπορείς για να εκλεγεί, πολεμάς ανοιχτά την υποψηφιότητά του;
ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΥΜΗΔΙΑ ΑΥΤΗ Η ΣΤΑΣΗ
Με τέτοιες εμετικής αηδίας ανακοινώσεις, που προκαλούν συγκαταβατικά χαμόγελα, αν όχι τρανταχτά χάχανα ειρωνείας, όχι μόνον δεν κερδίζει συμπάθειες η Μονή Βατοπαιδίου, αλλά οδηγεί σε θλιβερές σκέψεις πολλούς νουνεχείς ανθρώπους.
Καταρχήν δεν υπήρχε λόγος να αναρτήσουν ευχές για τον διά τας αμαρτίας ημών Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Αν ήθελαν όμως να του πουν χρόνια πολλά για τη γιορτή του θα ήταν υπεραρκετό να του ευχηθούν ο Θεός να τον φωτίζει στο έργο του.
Με τη σημερινή ανάρτηση πέτυχαν δύο πράγματα. Προκάλεσαν τη θυμηδία των ανθρώπων που ξέρουν ποιος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος - δηλαδή το Πανελλήνιο -, αλλά και την ειρωνεία του Αρχιεπισκοπικού περιβάλλοντος. Ας μην έχουν περί αυτού καμιά αμφιβολία! Και ο Μακαριότατος και το περιβάλλον του θα γελούν με την καρδιά τους σε βάρος τους. Και δικαίως!
ΟΙ “ΦΙΛΟΙ” ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Υπάρχει και χειρότερη πλευρά του θέματος; Πώς δεν υπάρχει; Αν πουν! Ξέρετε αυτή η συγχαρητήρια ευχή δεν εκπροσωπούσε τη Μονή αλλά τους “Φίλους της Μονής Βατοπαιδίου”. Με τέτοιους “φίλους”, Γέροντα και σεβαστοί πατέρες, εχθρούς δεν χρειάζεστε!
Ξυνελόντι ειπείν. Λιγότερα χαμόγελα από την αιωνιότητα που προκαλούν θυμηδία σε όλους τους εχέφρονες, λιγότερα διορατικά και προορατικά, ευωδίες και λοιπές θεομπαιξίες και περισσότερη σοβαρότητα.
Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΥΜΝΩΔΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΥ
Αυτό δα έλειπε! Να θεωρήσουμε θεόπτη τον Ιερώνυμο Λιάπη. Εγραψε βέβαια και ο κ. Π. Ανδριόπουλος τα παλαβά του για τον Αρχιεπίσκοπο της “σωφροσύνης και της σύνεσης”, αλλά αυτό το έκανε για να σπάσουμε πλάκα. Δεν είναι έτσι κ. Ανδριόπουλε;
Ακόμη και ο κ. Χάρης Ανδρεόπουλος φρόντισε να διατυπώσει λατινιστί τις ευχές του. Ξέρει να φυλάγεται ο κ. Ανδρεόπουλος! Είναι “γάτα” σ’ αυτά! Τον έχω επισημάνει από καιρό. Σου λέγει: Θα ρεζιλευτώ που θα ρεζιλευτώ αν πλέξω τον ύμνο των θαυμασίων του Ιερώνυμου γι’ αυτό κάτσε να τα πούμε στα Λατινικά ώστε το ρεζιλίκι να περιοριστεί μεταξύ των Λατινομαθών. Αλλά ακόμη και στα Λατινικά φρόντισε να περιοριστεί στις ευχές του χρόνια πολλά. Δεν μας μίλησε για “απάθεια”. Αλλά και του κ. Ανδριόπουλου το άρθρο μιλά για “σωφροσύνη και σύνεση”. Οχι για θείους γνόφους και “απάθειες”.
ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΕΤΣΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ
Ναι! Το μοναστήρι βρίσκεται σε λίαν δυσχερή θέση. Ναι! Πολεμάται από πολλούς! Ναι! Οι πατέρες θέλουν να έχουν καλές σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο! Αλλά όχι και να μας παρουσιάζετε τον Μακαριότατο “απαθή” και θεόπτη!
Δεν κάνετε πατέρες, κανένα επιπλέον κομποσχοίνι μπας και τον φωτίσει ο Θεός να παραιτηθεί για να ετοιμαστεί για το μεγάλο ταξίδι; Αλλιώς όλα τα πάθη του κόσμου θα πλακώσουν την Εκκλησία εξαιτίας της “απάθειας” του Μακαριότατου.
