Οι πολυδιαφημισμένη από το ΠΑΜΕ περίπτωση της Πετρούπολης δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που έκαναν και άλλοι Δήμοι, δηλ. αποφάσισαν ότι οι εργαζόμενοι αυτοί είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου και ότι δεν πρέπει να απολυθούν. Επειδή όμως το εν λόγω συνδικάτο, με παλιότερη ανακοίνωσή του έλεγε ότι μετατράπηκαν οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν ευσταθή, δημιούργησε αυταπάτες, ενώ με τη στάση του υπονόμευσε την αναγκαιότητα της ενωμένης δράσης για την ανάπτυξη ενός κινήματος για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Το κακό όμως είναι ότι αυτό ήταν σκόπιμο, το έκανε για μικροπαραταξιακούς λόγους, ενώ γνώριζε πολύ καλά την ξεκάθαρη δήλωση του Δημάρχου Πετρούπολης.
Πιο συγκεκριμένα στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πετρούπολης, ο Δήμαρχος έλεγε ότι «… Είναι μια πολιτική απόφαση. Βεβαίως δεν νομοθετούμε εμείς. Και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργήσουμε ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους ότι εμείς μπορούμε να νομοθετήσουμε και μπορούμε να πληρώνουμε τους εργαζόμενους που έχουν λήξει οι συμβάσεις τους» και παρακάτω ότι «…αυτοί οι άνθρωποι να έχουν αυτή την απόφαση και αύριο σε δικαστήρια και σε αγωγές που θα κάνουν…» (Πρακτικά Δ.Σ 20-01-2011).
Και σε ερώτηση δημοτικού συμβούλου για την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ ο Δήμαρχος απάντησε ότι «… Ξέρουμε πολύ καλά τι αποφασίσαμε εδώ. Ούτε αορίστου κάναμε τους ανθρώπους από μόνοι μας ούτε τίποτα. Δεν πιστεύω να το χρεώνετε και αυτό εμένα. (Πρακτικά Δ.Σ 22-02-2011).
Η ζωή δυστυχώς επιβεβαίωσε αυτά γιατί οι συμβασιούχοι του Δήμου Πετρούπολης είναι πολλούς μήνες απλήρωτοι, πολλοί αποφάσισαν να σταματήσουν να εργάζονται «τζάμπα», ενώ άλλοι έχασαν τα ασφαλιστικά μέτρα στα δικαστήρια και άλλοι περιμένουν τη λήξη των συμβάσεών τους.
Μοναδικό θετικό παράδειγμα αποτελεί η απόφαση του Δημάρχου Αργυρούπολης - Ελληνικού κ. Χρ. Κορτζίδη, όπου αποφάσισε να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχους και να τους πληρώνει κανονικά για την εργασία τους.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι το παράδειγμα του κ. Κορτζίδη να βρει πολλούς μιμητές και να ξεκινήσει ένας αγώνας διαρκείας από το συνδικαλιστικό κίνημα των ΟΤΑ, αμέσως μετά το καλοκαίρι, γιατί οι απολύσεις των συμβασιούχων σε συνδυασμό με την απαγόρευση ή τη μείωση των προσλήψεων στις κρίσιμες υπηρεσίες της καθαριότητας, των παιδικών σταθμών και των κοινωνικών υπηρεσιών, θα χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι για την επέλαση των εργολάβων στην αποκομιδή και στη διαχείριση των απορριμμάτων και στον αποκλεισμό χιλιάδων παιδιών από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Χαρίσης Γιώργος
