αδύναμους να εκπληρώσουν τα χρεωπιστωτικά τους καθήκοντα.
Η άποψη μου είναι ότι οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και γνωρίζω πολύ καλά ότι τα χρήματα που δανείζουν τα έχουν ασφαλισμένα είτε από ληστείες είτε από διάφορους κινδύνους όπως από πτωχεύσεις κ.λ.π.
Στους ανθρώπους όμως που δεν μπορούν να κάνουν πτώχευση τους αναγκάζουν να φτάσουν στην πλήρη απόγνωση.
Για του λόγου το αληθές θα παραθέσω την παρακάτω μικρή ιστορία που αφορά την EUROBANK. Ένα φίλος μου λοιπόν το 2006 πήρε ένα καταναλωτικό δάνειο ύψους 10,000 €. Στο χέρι βέβαια πήρε 9,200€. Πριν προλάβει να καταβάλει την πρώτη δόση έπαθε ατύχημα βαρέων κρανιοεγκεφιλκών κακώσεων και μέχρι σήμερα παραμένει φυτό χωρίς να έχει επικοινωνία, εγκεφαλικά είναι νεκρός και επόμενο είναι να μη μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του δανείου.
Όταν έπαθε το ατύχημα, η γυναίκα του με τα παιδιά τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Την φροντίδα του την ανέλαβε η μητέρα του η οποία είναι συνταξιούχος των 400 € τον μήνα και βάσει δικαστικής απόφασης δικαστική συμπαραστάτης του.
Μετά από οχλήσεις της τράπεζας η μάνα έμαθε ότι ο γιός της χρωστούσε χρήματα δανείου. Ενημέρωσε την τράπεζα για το γεγονός, κατέθεσε πιστοποιητικά, βεβαιώσεις, ιατρικές γνωματεύσεις κρατικών νοσοκομείων κ.λ.π. για την κατάστασή του. Η τράπεζα δείχνοντας το ανθρώπινο ψυχρό πρόσωπό της, έλεγε στην χαροκαμένη μάνα, "βάζετε κάποια χρήματα στη τράπεζα μέχρι να δούμε τι θα γίνει", Βέβαια αυτά ήταν λόγια του αέρα αφού μέσα σε δύο χρόνια τα υπόλοιπα παιδιά της μάνας μάζευαν χρήματα κάθε μήνα, και έβαζαν στο λογαριασμό για εξόφληση του δανείου του εγκεφαλικά νεκρού αδερφού τους και πληρώθηκε ένα ποσό 10,000 € περίπου.
Ξαναέγινε επικοινωνία με τη τράπεζα για το θέμα του δανείου προκειμένου να υπάρξει κλείσιμο του λογαριασμού αφού πληρώθηκαν τόσα χρήματα και η απάντηση ήταν "θα σας ειδοποιήσουμε, θα το δούμε θετικά" και άλλες τέτοιες αηδίες.
Στο τέλος του 2008 το παλικάρι έφυγε με το ΙΚΑ σε κλινική της Γερμανίας μήπως και ξαναγίνει καλά, αλλά επί ματαίω.
Όταν γύρισε στην Ελλάδα το Μάιο του 2009 όντας στην ίδια φυτική κατάσταση, η τράπεζα έστελνε επιστολές για την τακτοποίηση της οφειλής, χρεώνοντας τόκους, επιτόκια, υπερτόκια κ.λ.π.
Η μητέρα του παλικαριού ούσα σε απόγνωση κατέφυγε πάλι στην EUROBANK και ζήτησε να διαγραφεί το χρέος αφού ήδη είχαν πληρωθεί χρήματα που υπερέβαιναν το κεφάλαιο που πήρε σαν δάνειο. Δυστυχώς η αναλγησία της συγκεκριμένης τράπεζας, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα αλλά ζήταγε πληροφορίες περιουσιακής κατάστασης της μάνας για να κινήσει διαδικασία να κάνει κατάσχεση από αυτήν, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι καν πελάτης της τράπεζας.
Θεωρώ ότι αν και η τράπεζα έχει πληρωθεί για το ρίσκο της προβληματικής εξόφλησης του δανείου λόγω των ανωτέρω αναφερομένων περιστατικών, συνεχίζει να στέλνει σημειώματα για συνέχιση καταβολής χρημάτων κ.λ.π.
Η μητέρα προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον συνήγορο του καταναλωτή για να γίνει ρύθμιση, αλλά επι ματαίω αφού ο συνήγορος του καταναλωτή εδρεύει στην Λ. Αλεξάνδρας, του οποίου τα τηλέφωνα δεν απαντούν (αυτά που αναγράφονται στο ιντερνετ) καθώς επίσης η επιτροπή φιλικού διακανονισμού έχει καταργηθεί από την Νομαρχία Πειραιά, αλλά δεν έχει ιδρυθεί στον δήμο κατοικίας που έπρεπε να είχε ιδρυθεί από 1-1-2011 βάσει του νόμου.
Ερωτώ λοιπόν όλους τους ενδιαφερομένους, αν ο άτυχος νέος άνδρας δεν είχε τίποτα στο όνομα του και δεν πλήρωνε κανείς ούτε 1 €. Τι θα γινόταν? Από που θα έπαιρνε η τράπεζα τα λεφτά της? Αλλά επειδή η ανθρωπιά της μάνας για να μην κατηγορηθεί το παιδί της στη συνείδηση του κόσμου σαν κακοπληρωτής, έβαζε χρήματα στο λογαριασμό της τράπεζας με τη βοήθεια των άλλων παιδιών της, η τράπεζα βρήκε την ευκαιρία να αρμέξει ότι μπορεί εκμεταλλευόμενη το φιλότιμο της έννοιας της οικογένειας. Και μιλάμε για ένα δάνειο 10.000 € που έδωσαν καθαρά 9,200 και εισέπραξαν περίπου 10.000€. Δηλαδή αν χρωστούσε 100.000 € τι θα γινόταν θα τον πυροβολούσαν? Αν και αυτό θα λύτρωνε όλη την οικογένεια του άτυχο νεαρού άνδρα που είχε την ατυχία να πάρει καταναλωτικό δάνειο από τη EUROBANK.
Εγώ ειλικρινά όταν το έμαθα, ανατρίχιασα και αναρωτιέμαι ότι δεν τους φτάνουν τα χρήματα που παίρνουν από την ασφάλεια, θέλουν να αφανίσουν οικονομικά, ψυχολογικά και σωματικά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας?
Μόνο ντροπή μπορώ να νιώσω για την Τράπεζα. Το δε Κράτος είναι απόν από παντού.
Προσωπικά έχω να συστήσω σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οι συγγενείς τέτοιων περιστατικών να μην πληρώνουν τίποτα σε καμία τράπεζα και να αναγκάζουν τη τράπεζα να πηγαίνει την υπόθεση στα δικαστήρια για να δημοσιοποείται το γεγονός, και να μαθαίνει ο κόσμος τι τον περιμένει σε κάθε τέτοια περίπτωση, που απεύχομαι να υποστεί κάποιος.
Λυπάμαι που το γράφω αλλά η Τράπεζα EUROBANK έχει διαγραφεί από την μνήμη μου και προτρέπω και τους πελάτες της να εξετάσουν την αλήθεια των λεγομένων μου.
Ο συνήγορος του καταναλωτή που πρέπει να υποστηρίξει τις φτωχές οικογένειες λάμπει με την απουσία του από παντού. Τηλέφωνα, επιτροπές, δήμοι, νομαρχίες, περιφέρειες = πουθενά. Λυπάμαι που οι φτωχοί άνθρωποι είναι στο έλεος των αρπακτικών και ευνοούνται πάντα αυτοί πού έχουν και κατέχουν.
Κουράγιο χαροκαμένη μάνα του Δημήτρη και μακάρι να βρεθεί μία ανθρώπινη λύση, γιατί ξέρω ότι οι φιλότιμοι άνθρωποι δυστυχώς είναι πάντα αυτοί που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
