πολυδιαφημισμένη παραλία που αναφέρεται σε όλους τους οδηγούς στην βορειοδυτική άκρη της Κρήτης. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι παντού αναφέρονταν επίσης ότι ο δρόμος είναι κακός και δύσκολος και έχει αρκετό περπάτημα, αλλά εν γνώση μου επέλεξα να πάω οδικώς. Αφού λοιπόν ξεκίνησε ο χωματόδρομος υπήρχε μιά ταμπέλα η οποία ενημέρωνε τον επισκέπτη ότι επρόκειτο για παραλία προστατευμένη και ότι ο δήμος και η περιφέρεια όρισαν ανταποδοτικό τέλος 1 Ευρώ για κάθε επισκέπτη. Είπα δεν πειράζει, αφού είναι για το περιβάλλον, και για προστατευμένη ακτή το ποσό δεν ήταν κάτι αποτρεπτικό και συνέχισα. Μετά λοιπόν αφού έφτασα στην πύλη είδα ότι υπήρχαν εκεί τρείς (!!!) φύλακες με ομοιόμορφες μπλούζες και ακόμη ένας με πολιτικά. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι επρόκειτο πράγματι για κάτι οργανωμένο.
Βέβαια στο τέλος του κατσικόδρομου, και φτάνοντας στο πάρκινγκ που ξεκινούσε το μονοπάτι για την κάθοδο υπήρχε μία καντίνα η οποία διαλαλούσε μέν τα σουβλάκια και τα αναψυκτικά άλλα τόνιζε και με μεγάλα γράμματα "NO TOILET" ή στα κοινά (Νεο)Ελληνικά "τα λεφτά σας ευπρόσδεκτα αλλά για τα υπόλοιπα τρεχάτε στη (προστατευμένη υποτείθεται) φύση". Τώρα άν αναρωτηθήτε πώς πήρε άδεια μια καντίνα χωρίς να προβλέπει κάτι τέτοιο, μη βιάζεστε γιατί υπάρχουν πολλά ακόμα.
Κατεβαίνοντας το μονοπάτι, και εντυπωσιασμένοι απο το μαγευτικό του τοπίου, πήγαμε κατ' αρχάς σε μιά καντίνα πιό οργανωμένη, στην παραλία η οποία ήταν και πεντακάθαρη και είχε τα απαραίτητα (WC) αλλά και οι άνθρωποι ήταν φιλικοί και εξυπηρετικοί. Εδώ τελειώνουν τα όποια καλά. Γιατί μετά απο την στάση στην καντίνα ξεκινήσαμε να κολυμπήσουμε. Παντού στην παραλία υπήρχαν κάδοι απορριμάτων οι οποίοι ήταν γεμάτοι, αλλά και μαύρες σακκούλες σκουπιδιών μεγάλες που έδειχναν ότι κάποιοι, κάποτε συγκέντρωσαν κάποια σκουπίδια, τα οποία όμως παράτησαν σκόρπια σε σωρούς στην (προστατευμένη) ακτή. Βέβαια κοινό σε πολλές ελληνικές παραλίες. Αυτό όμως που με εξόργισε πραγματικά ήταν ένα κοντέινερ (!!!) σκουπιδιών παρατημένο ΜΕΣΑ (!!!!!) στη λιμνοθάλασσα. Περιττό να μιλήσω νομίζω για τη βρώμα και δυσωδία που επικρατούσε. Και καλά, εμείς έστω είμαστε κάφροι και καννίβαλοι και πετάμε τα σκουπίδια όπου νά 'ναι. Αλλά κοντένερ και σάκκους σκουπιδιών δεν πετάμε. Αυτά τα χειρίζονται υποτίθεται άνθρωποι υπεύθυνοι για την καθαριότητα.
Μετά απο όλα αυτά στο δρόμο της επιστροφής πήγα αποφασισμένος να πώ κάτι, να διαμαρτυρηθώ έστω χωρίς αντίκρυσμα μιας και σε αυτάκια δημοσίων ή δημοτικών υπαλλήλων τα παράπονα δεν είναι παρά ένας ενοχλητικός θόρυβος, σταμάτησα στο φυλάκια εισόδου όπου υπήρχαν..... ΚΑΝΕΝΑΣ!!!! φύλακας. Προφανώς είχαν σχολάσει και πήγαν σπίτια τους με ήσυχη τη συνείδηση ότι πρόσφεραν στο περιβάλλον και την κοινωνία. Τώρα γιατί το πρωί υπήρχαν τέσσερεις για να κόψουν πενήντα εισητήρια, και το απόγευμα κανένας, βάλτε το στη λίστα με τις ερωτήσεις.
Οι ερωτήσεις περί των διορισμένων υπεράριθμων και άχρηστων δημοτικών υπαλλήλων χωρίς κανένα πρόγραμμα και αντικείμενο που καλά καλά δεν βγάζουν με το έργο που παράγουν όχι το μισθό τους αλλά ούτε τα μπλουζάκια τους, μου έμειναν σε όλη την επιστροφή. Η οργή για όλα όσα οι κύριοι τοπικοί άρχοντες κάνουν με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος αλλά με απώτερο σκοπό να βολέψουν τα χαιδεμένα τους δεν με έχει αφήσει ακόμα. Και καλά, τα βολέψατε, δεν μπορείτε για τα μάτια του κόσμου να τα βάλετε να κάνουν και καμμιά δουλειά?
Γι αυτό και στέλνω αυτό το μήνυμα σαν μήνυμα ναυαγού στο μπουκάλι μήπως και φτάσει σε κάποιον που να ενδιαφέρεται. Αλλά και να μη φτάσει τουλάχιστον προσπάθησα.
