να παλεύει στην αλήθεια της καθημερινότητας και όχι κάποιου πολίτη κάποιου συγκεκριμένου κλάδου.
Δεν είμαι καθόλου καλός στο να ξεκινάω να γράφω αλλά θα μπω κατευθείαν στο ψητό.
Βρισκόμαστε σε καιρό βαριάς οικονομικής κρίσης και δουλεύουμε περισσότερο για να πέρνουμε λιγότερα από ποτέ και να φτάνουν με το ζόρι για τους φόρους,κάθε μέρα πάμε στην δουλειά και ευχόμαστε να μην μας καλέσουν για να μας μιλήσουνε για απόλυση.
Κάθομαι και σκέφτομαι και συνδιάζω πράγματα,και έτυχε να συνδιάσω την εν λόγο περίπτωση με την καθημερινότητα πολιτών,και αναρωτιέμαι πόσο καταραμένος θα είναι κάποιος αν τον καλέσουνε για θητεία αυτήν την εποχή.
Φανταστείτε ένα παράδειγμα πατέρα παιδιών που έχει εξαντλήσει το όριο αναβολών να καλέσουν τον κακομοίρη για θητεία και να είναι υποχρεωμένος να πάει και να αφήσει την δουλειά του και λόγο αυτού να έρθει η οικογένια του στην άκρη του γκρεμού.
Φανταστείτε τώρα και κάποιον που τον έφτασαν να είναι χρεωμένο ως τον λαιμό και παλεύει να κρατήσει το σπίτι του ή και τα βρακιά του ακόμα,να αφήσει την δουλειά του που με το ζόρι τα βγάζει πέρα και να πάει στρατό.
Και οι κύριοι αντί να συζητάνε μείωση θητείας ή θητείας επι πληρωμή,οι ίδιοι που καλοπερνάνε με τους υπέρογκους πολιτικούς μισθούς προσφέροντας τίποτα,ξαφνικά τους ήρθε να αυξήσουν την θητεία έτσι ώστε να βρουν έναν ακόμη τρόπο να φέρουν τους πολίτες στο χείλος του γκρεμού.
Αυξάνουν την θητεία λόγο αδυναμίας πρόσληψης επαγγελματιών οπλιτών και βρήκαν την τζάμπα εναλλακτική στους πολίτες...
Θέλω να μάθω με τέτοια καλοπέραση που έχουν οι πολίτες σε αυτήν την χώρα κατά πόσο θα ανταποκρινόντουσαν σε μια κλήση στράτευσης αν γίνει καμιά φασαρία,γιατί προβλέπω όπως ήδη την κάνουν προς άλλες χώρες,να αυτοαπελάσονται και να φύγουν για άλλες παραλίες έστω και κολυμπόντας μακριά από αυτό τον καρκίνο.
Αναγνώστης
