και νοοτροπία των εργαζομένων και καλεσμένων φίλων τους της περιοχής. Ενώ όλη η Μάνη είναι πετρόχτιστη, ο χώρος στο σπήλαιο είναι ένα απαράδεκτο τσιμεντοκατασκεύασμα.Η περιήγηση στην σπηλιά γίνεται με μια βάρκα σε μια κυκλική διαδρομή περίπου 1.2χλμ που φτάνει μέχρι και κάτω από το χωριό.Την διαδρομή αυτή τη διανύσαμε σε 15 λεπτά. Η σπηλιά έχει κάτι εφάνταστα ονόματα στα διάφορα σημεία της που τα έχουν βαπτίσει οι σπηλαιολόγοι. Τον ξεναγό κάνει ο βαρκάρης, και ο δικός μας ήταν απίστευτα απότομος,ειρωνικός και αναιδής,ενώ μέτραγε κυριολεκτικά τις λέξεις του. Η ίδια η σπηλιά είναι τρομερή και εντυπωσιακή! Όπως μας είπε ο "φιλόξενος" ξεναγός- βαρκάρης θεωρείτε απέραντη ενώ σε κάποια σημεία έχει βάθος 30μ. Στην διάρκεια της βόλτας έτρεχε διαρκώς νερό ενώ έχει μόνιμα όπως μας είπαν 18 βαθμούς κελσίου. Αυτό που έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ότι ενώ ο βαρκάρης μας ενημέρωσε οτι για τη δημιουργία ενός σταλαγμίτη μεγέθους 1 πόντου απαιτούνται 100 χρόνια,εκείνος χρησιμοποιούσε διάφορα τοιχώματα του σπηλαίου για να σπρώξει την βάρκα(με αρκετή δύναμη). Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου στα σπήλαια, είχα πάντα την αίσθηση ότι υπάρχει το γενικό μην αγγίζετε. Βέβαια σε ορισμένα σημεία το πέρασμα με την βάρκα είναι τόσο στενό που μετα βίας χωράει και σίγουρα δεν θα μπορούσε να ελιχθεί κάνοντας απλά κουπί.Φυσικά πέραν της ξενάγησης (η οποία ήταν καθαρά ελληνική-επαρχιακή και για ξενόγλωσση ούτε λόγος να γίνεται),το απίστευτο σε περίμενε στο τέλος.Κατά την έξοδό μας από το σπήλαιο μας περίμενε ένα επιτελείο ανθρώπων με απλωμένες δεκάδες φωτογραφίες επάνω σε έναν πάγκο ,τις οποίες είχαν τραβήξει κατά την διάρκεια της διαδρομής εντός του σπηλαίου παροτρύνοντάς μας να αγοράσουμε.Τελικά απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών ή όχι??Το προσωπικό θα έπρεπε να αντικατασταθεί από ειδικευμένους ανθρώπους??Ένα κόσμημα σαν τα 'Σπήλαια του Διρού' θα έπρεπε να έχει μια καλύτερη μεταχείριση απο το κράτος,ή πρέπει να αφεθεί στα χέρια των ντόπιων διορισμένων??
Αναγνώστης
