Ζητάτε να τοποθετηθείτε σε όλοι την Ελλάδα αρκεί να διοριστείτε μόνιμοι, και μόλις διορίζεστε μακριά από τα σπίτια σας...
αρχίζετε τα κλάματα. Και μετά πέφτουν τα βίζματα και γίνετε χαμός για να πάρετε μία απόσπαση. Έχω κάποιες φίλες οι οποίες είναι από Θεσσαλονίκη. Αυτές οι κυρίες για να μπορέσουν πριν τρία χρόνια να διορισθούν με μόρια πήγαν και δήλωσαν Δωδεκάνησα και κατάφεραν και διορίστηκαν. Η μία πήγε στην Κω, και η άλλη στους Λειψούς. Το τι δάκρυ έριξαν δεν περιγράφετε.Αφού το ξέρατε από την αρχή αυτό, γιατί δηλώσατε Δωδεκάνησα, και το βασικότερο, γιατί θελήσατε να γίνετε εκπαιδευτικοί. Ας γινόσασταν κάτι άλλο. Υπάρχουν τόσα επαγγέλματα. Εκεί διοριστήκατε, εκεί θα μείνετε. Κάθε χρόνο το μόνο που ακούω από τους εκπαιδευτικούς φίλους μου είναι αυτό: "Ακόμα δεν βγήκαν η αποσπάσεις, τι κάνει το υπουργείο κλπ."Κλάμα, κλάμα, κλάμα. Παράπονα, παράπονα, παράπονα. Όχι ρε καμία απόσπαση απολύτως. Εγώ βλάκας είμαι που είμαι από την Δράμα και για να μπορέσω να βρω δουλειά έκανα τα χαρτιά μου μέσω ΑΣΕΠ και διορίστηκα σε νομαρχία της Πελοποννήσου. Αλλά τι να κάνω ρε παιδιά, δεν είμαι κλαψιάρης...
Αναγνώστης
