Δεν ένιωθε καμία απολύτως έλξη για τον μαθητικό πληθυσμό της χώρας. Εκδήλωνε ιδιαίτερα την αγάπη της για την παιδεία, με ένα διαφορετικό τρόπο από τα άλλα Βουλόπουλα! Συχνά πυκνά, καβαλούσε κάποιο καινούριο νομοσχέδιο και έκανε βόλτες σε κανάλια και άλλα παρόμοια μέσα.. (Δεν ήταν ψώνιο. Γιατί τα ψώνια, δεν μένουν στο ράφι. Πουλιούνται έναντι κάποιας αξίας. Το κακό είναι να πουλιέσαι χωρίς καμία..) Ώσπου κάποια στιγμή γνώρισε τον Αλλαντίν, ένα μικρό παιδί που αντί για μαγικό χαλί, πετούσε πάνω σε φωτοτυπίες.. Ανέβηκε κι αυτή πάνω σε κάποια φωτοτυπία της ιστορίας και πετούσε πάνω από τις πόλεις της Ελλάδας.. Ένιωθε χαρούμενη που έβλεπε να μη λειτουργεί κανένα σχολείο, κανένα πανεπιστήμιο, ώσπου τα δάκρυα χαράς της, έπεσαν στο χώμα και εκεί φύτρωσε μια συκιά! Αιωνόβια φοιτήτρια κι αυτή.. (Φοιτώ κανονικό!) Κάποια στιγμή, η φωτοτυπία κουράστηκε και την άφησε την Διαμαντοπούλα έξω από ένα σχολείο που είχε αγιασμό! Μπήκε μέσα και ευχήθηκε καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά, στους δασκάλους, τους καθηγητές και τους γονείς. Μόνο που δεν υπήρχαν δάσκαλοι, ούτε καθηγητές, ούτε μαθητές, ούτε γονείς. Μόνο κάτι όρθια ερωτηματικά, που έκαναν τον σταυρό τους.. Βγαίνοντας από το σχολείο, την περίμενε μια έκπληξη! Ένας μαθητής, μ' ένα βιβλίο στο χέρι! Πριν προλάβει η Διαμαντοπούλα να τηλεφωνήσει στην αστυνομία, για τον μικρό τρομοκράτη με το βιβλίο στο χέρι, ο μικρός ανοίγει το βιβλίο στην μέση και της κλείνει το στόμα ανάμεσα.. Κι έτσι η Διαμαντοπούλα, πέθανε από τις αναθυμιάσεις και τα χιλιάδες δείγματα οσμών από τα ποιήματα των νεκρών ποιητών, όπου έχουν εκχυλίσματα και αποστάγματα, παλιάς καθαρής Ελλάδας..
Βαγγέλης Ευαγγελίου
www.1978.gr
