Δεν φεύγω...

Ακούω παντού νέους και νέες να το παίρνουν απόφαση και να φεύγουν από την πατρίδα. Ο κύριος λόγος, η κρίση, η ανεργία, οι υπέρογκες... υποχρεώσεις προς το "κράτος". Δεν έχουν άδικο. Αυτο που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια είναι το λιγότερο τραγικό και εξοργιστικό. Μας κοροϊδεύουν οι 300 ψεύτες μπροστα στα μάτια μας. Αλλά φταίμε και εμείς και οι γονείς μας και οι παππούδες μας που τους ψηφίσαμε. Τους δώσαμε το δικαίωμα να μας καταπατήσουν τις ζωές. Ως εδώ όμως. Τα ψέμματα τελείωσαν.

Είμαι 22 ετών, από μια μικρή πόλη της επαρχίας και ήρθα στην πρωτεύουσα για να βρω δουλεία. Είμαι από τους λίγους τυχερούς ανθρώπους που έχουν δουλειά. Οι γονείς μου σε λίγο καιρό δεν θα έχουν. Μήνες τώρα σκέφτομαι τι θα γίνει αν.... Ε, λοιπόν ακόμα και αν με απολύσουν, ακόμα και αν χειροτερέψουν τα πράγματα δηλώνω ευθαρσώς οτι δεν θα τους κάνω την χάρη να εγκαταλείψω. Θα μείνω εδώ, εστω και χωρίς δουλειά. Θα ψάξω όμως. Μπορεί να πεινάσω, μπορεί να απογοητευτώ αλλά δεν πρόκειται να φύγω. Ξέρω οτι παρ'όλες τις δυσκολίες οι γονείς μου θα με στηρίξουν όπως μπορούν. Έστω στελνόντας μου φαγητό όπως έκαναν παλιά οι άνθρωποι. Δεν θα τους αφήσω να ρημάξουν την πατρίδα μας άλλο πια με όποιον τρόπο μπορώ.

Αναγνώστρια