Πραγματικά στεναχωριέμαι για το που έχει φτάσει ο Έλληνας. Μας πίνουν το αίμα με το καλαμάκι, μας λένε ότι δεν...
(αφορά:
Όταν η πολυκατοικία έχει γίνει ξενοδοχείο μεταναστών - Λύσεις...)υπάρχει αύριο και εμείς έχουμε συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και το μίσος μας στους μετανάστες. Ξαφνικά αυτοί είναι το πρόβλημά μας. Ο πόλεμος νέυρων είναι προτεραιότητα έναντι στο πόλεμο επιβίωσης που οφείλουμε να δώσουμε. Θεωρούμε καλύτερο να πετάξουμε μια οικογένεια στο δρόμο, να στερήσουμε από μια άλλη το εισόδημα του ενοικίου και να δώσουμε και 100 ευρώ για να κάνουμε καταγγελία στην αστυνομία, παρά να κοιτάξουμε ποιος πραγματικά μας φταίει για τα χάλια μας. Αφού χαιρόμαστε με την εξαθλίωση των γύρω μας και δεν έχουμε καμία αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Μακάρι να μην βρεθείτε αντιμέτωποι με τόσο σκουριασμένα μυαλά τώρα που σιγά σιγά θα αναγκαστείς να ξεσπιτωθείς και να μεταναστεύσεις κι εσύ. Μακάρι στην καινούρια σου πολυκατοικία να μην υπάρχουν ρατσιστές και ξενοφοβικοί για να μην δοκιμάσεις το πόσο απάνθρωπη είναι αυτή η αντιμετώπιση. Όσο για μένα, όσο είμαι ακόμα εδώ, θα στέκομαι στο πλευρό αυτών των ανθρώπων που εκδιώκωνται αποκλειστικά λόγω καταγωγής, ελπίζοντας να βρεθεί κάποιος όταν θα πάω στην ξένη χώρα για δουλειά να με αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο.... Λέγεται και κάρμα, ας το προσέξουμε.
Αναγνώστρια
