Η Ελλάδα μετα από 50 χρόνια δεξιάς κυριαρχίας (μετά το Βενιζέλο), αποκτούσε και πάλι μια Κυβέρνηση σταθερή από την πλευρά της προοδευτικής παράταξης, που συγκέντρωνε τότε και μεγάλο μέρος της μεταπολιτευτικής αριστεράς και του αντιδικτατορικού αγώνα. Εννοείται πως δε λαμβάνεται υπ' όψιν η διετής διακυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου το 63-65, καθώς ήταν υπό βασιλική κηδεμονία και κουμάντο έκανε ο Γλίξμπουργκ κυρίως.
Το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε λοιπόν στην εξουσία φουριόζο και δυναμικό. Φυσικά δεν έκανε αυτά που υποσχόταν. Το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και το "Έξω οι βάσεις του θανάτου" (του ΝΑΤΟ στη Σούδα) , που βροντοφώναζε ο Ανδρέας, ήδη όσο πλησίαζε η μέρα των εκλογών όλο και σιγούσε, ώσπου μετεκλογικά εξαφανίστηκε ως διά μαγείας!
Πάντως, ακόμη και εντός ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, η Εθνική Ανεξαρτησία υπηρετήθηκε και με το παραπάνω από τον Ανδρέα Παπανδρέου σε σημείο μάλιστα που θα έλεγα πως υπηρετήθηκε καλύτερα από ποτέ άλλοτε στη νεοελληνική ιστορία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου άδειασε τα ταμεία για να δώσει τα λεφτά στο λαό για να 'χει εισόδημα και ο τελευταίος δάσκαλος και ο τελευταίος νοσοκόμος και ο τελευταίος αγρότης κλπ. που μέχρι τότε πεινούσαν. Διπλασίασε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, έφερε αγροτικές επιδοτήσεις.
30 χρόνια μετά ο Γιώργος Παπανδρέου (και οι προκάτοχοί του- Σημίτης, Καραμανλής, Μητσοτάκης) αδειάζει τα ταμεία για να δώσει τα κρατικά λεφτά στους τοκογλύφους. Όσο λάθος κι αν έγινε η βεβιασμένη αναδιανομή του πλούτου επί Ανδρέα (που έγινε κατά τη γνώμη μου με πολύ λάθος τρόπο), τουλάχιστον τα λεφτά του Κράτους κατέληξαν στο φυσικό κάτοχό τους: το λαό! Ασχέτως αν η διαχείριση ήταν λανθασμένη, τα λεφτά δόθηκαν στο λαό! Από το 1990 έως σήμερα τα λεφτά φεύγουν από το Κρατικό Ταμείο για να πάνε στις τσέπες των Μεγαλοκαρχαριών, στα deals με τα Ομόλογα, στη ληστεία του Χρηματιστηρίου, στο Βατοπαίδι, στη Siemens, στο C4-I κλπ.
Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες...
Δεν είναι τυχαίο που η Κρατική Προπαγάνδα εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια αναθεματίζει συνεχώς μέσω των ΜΜΕ την πολιτική αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν η μόνη περίπτωση αναδιανομής πλούτου στην Ελλάδα που, παρα τα εξόφθαλμα λάθη της, έγινε υπέρ των ασθενέστερων. Και η θύμισή της ενοχλεί τους Καθεστωτικούς μεγαλοεπιχειρηματίες, γι αυτό και λοιδωρούν συνεχώς την πολιτική αυτή και την παρουσιάζουν ως την απόλυτη αιτία του κακού. Ενώ δεν προκύπτει από κάπου αυτό.
Αφού το Δημόσιο Χρέος συνέχισε να εκτινάσσεται και τα Ταμεία συνέχισαν να αδειάζουν με μεγαλυτερο ρυθμό στη μετά Ανδρέα εποχή, όπου κυριαρχεί συνεχώς η "Λιτότητα". Και μάλιστα το χαμένο από το Κρατικό Ταμείο χρήμα δεν κατέληξε ποτέ ξανά στις τσέπες του λαού, παρά μόνο διανεμήθηκε στο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο της τελαυταιας εικοσαετίας. Γι αυτό λοιδωρείται το "Τσοβόλα δώστα όλα" στο λαό και εξυμνείται συνεχώς το "Βενιζέλο/Παπακωνσταντίνου/Αλογοσκούφη πάρτα όλα απ' το λαό"! Γι αυτό και προπαγανδιστικά, σε σημείο πλύσης εγκεφάλου, μας βομβαρδίζουν συνεχώς με την "ανευθυνότητα" του "Δώστα όλα!" σε αντιδιαστολή με την "υπευθυνότητα" του "Πάρτα όλα!" Και σχεδόν μας έχουν πείσει ότι έτσι είναι! Υπεύθυνος όποιος σου παίρνει, ανεύθυνος όποιος σου δίνει... Δεν τους πειράζει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τους πειράζει μήπως βρεθεί κάποιος άλλος στο εγγύς μέλλον και επιχειρήσει να δώσει το Κρατικό χρήμα στο Λαό...
Όσο για τη λαική κυριαρχία αυτή εφαρμόστηκε, αλλά εφαρμόστηκε στρεβλά. Αντί να δοθούν εξουσίες, μέσω του Συντάγματος, στο λαό, για αμεσότερη Δημοκρατία και διαφάνεια, ο Αντρέας φρόντισε να δώσει άλλου είδους εξουσίες. Δυνάμωσε πολύ τότε το ρόλο των συνδικαλιστικών κινημάτων και τους έδωσε σχεδόν... κρατική υπόσταση σε τέτοιο βαθμό όμως, που ο συνδικαλισμός μετετράπη σε κρατικοδίαιτο εργατοπατερισμό και προφανώς με αυτόν τον τρόπο, ο πολύς, ο υγιής κόσμος της εργασίας αποστασιοποίθηκε από τα αυτονόητα συνδικαλιστικά του καθήκοντα και δικαιώματα, δίνοντας όλο το γήπεδο στους κρατικοδίαιτους εργατοπατέρες να "παίξουν μπάλα"...
Αυτοί αποτέλεσαν πολλές φορές τροχοπέδη σε κάποιες απαραίτητες αλλαγές ή μεταρρυθμίσεις που χρειάστηκαν στη συνέχεια.
Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, ακόμη και αυτοί οι αισχροί εργατοπατέρες ήταν εκ θέσεως αναγκασμένοι να προστατεύουν έστω και μερικώς τα δικαιώματα των εργαζομένων και επομένως, έστω κι έτσι, οι εργαζόμενοι δεν ήταν στο έλεος του Θεού, όπως είναι σήμερα που η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Μπόμπολα-Αλαφούζου-Βαρδινογιάννη έχει σχεδόν απαγορεύσει το συνδικαλισμό και τον έχει αναγορεύσει ως το μαύρο πρόβατο της κοινωνίας που φταίει για τα πάντα: για την παγκόσμια κρίση, για την τρύπα του όζοντος, για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για τη Siemens, για το Χρηματιστήριο, για το προπατορικό αμάρτημα, για τον Τρωικό πόλεμο κ.ο.κ Έστω και με τους "αλήτες-λέρες-εργατοπατέρες", τα εργασιακά δικαιώματα δεν θίγονταν ούτε γι' αστείο... Τώρα πια συκοφαντήθηκε η έννοια του συνδικαλισμού (και όχι τα πρόσωπα) κι έτσι χάνονται τα εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αιώνες αίματος και αγώνων...
Έτσι, έστω και στρεβλά ο λαός είχε λόγο και έκανε το κουμάντο του στην εξουσία.
Έστω και έως ένα σημείο. Όποτε, πάλι, η χώρα βρέθηκε εν μεσω ιμπεριαλιστικών σχεδίων, δεν έκανε πίσω, δεν έσκυψε το κεφάλι. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα: "Βυθίσατε το ΧΟΡΑ"... Μια επιθετική και... καρυδάτη κίνηση τακτικής, που από ΓΑΠ, Σαμαρά, Μητσοτάκη, Σημίτη ή Κωστάκη δεν θα ξανακούγαμε ποτέ έκτοτε.
Ως προς την ευρωπαική πολιτική της χώρας; Ο Χέλμουτ Κολ, καγκελάριος της Γερμανίας την εποχή εκείνη, γράφει στα απομνημονεύματά του ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε κάποτε στη Θάτσερ (την εποχή εκείνη ήταν.... Μέρκελ στο τετράγωνο!) "μπορεις να ουρλιαζεις οσο θες, αν δεν εγκριθουν οι νεες επιδοτησεις για τους αγροτες μου,θα θετω βετο μεχρι να βραχνιασεις"!
Νομίζω πως δεν έχει νόημα να πούμε πολλά ακόμη για τις διαφορές του τότε και του τώρα...
Τότε η χώρα λειτουργούσε σχεδόν ανεξάρτητα. Όποτε ήθελε ήταν με τις ΗΠΑ, όποτε ήθελε με την ΕΣΣΔ κι όποτε ήθελε με κανέναν. Ακολουθούσε την πολιτική του Τρίτου Δρόμου. Και αυτό είναι και το συμφέρον για κάθε χώρα. Να ακολουθεί κάθε φορά ό,τι τη συμφέρει. Η προσκόλληση σε μια χώρα, εκτός από ύποπτη, είναι και εθνικά επιζήμια.
Βλέπουμε τι γίνεται τώρα με τον ΓΑΠ και την προσκόλλησή του στις ΗΠΑ!
Αν πουν οι ΗΠΑ να κάνουμε τούμπες, θα κάνουμε τούμπες.
Αν πουν οι ΗΠΑ να χρεωκοπήσουμε, θα χρεωκοπήσουμε.
Αν πουν οι ΗΠΑ να αλλάξουμε όνομα και να λεγόμαστε "ΗΠΑ- Υποκατάστημα Αθήνας", θα ονομαστούμε έτσι. Τι; Θα κωλώσει ο Γιωργάκης ή ο Αντωνάκης νομίζετε;
18 Οκτώβρη 2011 και η Ελλάδα ξεπουλιέται από ένα παιδί της Αλλαγής, το οποίο όμως ήταν νόθο
Μέσα στις επόμενες μέρες ετοιμάζονται να πραγματοποιηθούν κάποια από τα ενδεχόμενα της στάσης πληρωμών, της "κυβέρνησης εθνικής ενότητας" με ΝΔ-ΛΑΟΣ (Θεός φυλάξοι), του αδιεξόδου στο δανεισμό και φυσικά την Πέμπτη θα επιχειρηθεί να ψηφιστεί άλλος ένας Νόμος-Ταφόπλακα, για τον ελληνικό λαό, το λεγόμενο Πολυ-Νομοσχέδιο.
Τετάρτη και Πέμπτη οι δρόμοι της Αθήνας θα πλημμυρίσουν από κόσμο που θα απαιτεί αλλαγή πολιτικής ΤΩΡΑ, άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους ευρω-τοκογλύφους -μονομερής στάση πληρωμής προς όφελος του λαού και όχι διμερές τοκογλυφικό "κούρεμα"-, ανεξαρτησία της χώρας, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, ματαίωση των χαρατσιών και ΔΟΥΛΕΙΑ! ΔΟΥΛΕΙΑ...
Και νόθε γιε της Αλλαγής, σε πληροφορώ ότι μεγάλο μέρος των διαδηλωτών θα είναι τα γνήσια παιδιά της Αλλαγής, που πίστεψαν στη Λαική Κυριαρχία και στην Εθνική Ανεξαρτησία.
Ήδη οι παραιτήσεις στο ΠΑΣΟΚ πέφτουν σωρηδόν! Τα μισά μέλη του κόμματος έχουν παραιτηθεί!
Γιατί; Γιατί δεν ανέχονται άλλο το ξεπούλημα της χώρας και του λαού της, προς τέρψιν των φασιστικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που υπηρετείς εσύ GAP και η παρέα σου, των πρώην υπαλλήλων του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ και των Πολυεθνικών, που επέλεξες για κυβερνητικό επιτελείο.
Αύριο και μεθαύριο οι δρόμοι θα πλημμυρίζουν από οργή και αγανάκτηση πρώτα απ' όλα εναντίον σου γραφικέ ανθυπαλληλίσκε των τοκογλύφων. Αύριο και μεθαύριο οι δρόμοι θα πλημμυρίζουν με όραμα και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για ένα άλλο αύριο. Για ένα αύριο που δε θα καθορίζουν οι Τοκογλύφοι Τραπεζίτες, οι Κερδοσκόποι-φιλαράκια σου της Goldmann Sachs και κάθε μισάνθρωπος γραφειοκράτης των Βρυξελλών. Για ένα αύριο που θα έχει στο κέντρο της πολιτικής τον πολίτη και τις ανάγκες του. Για ένα άυριο χωρίς Γιωργάκη, Αντωνάκη, Σημίτη, Κωστάκη. Για ένα αύριο χωρίς το νταβατζιλίκι του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη, του Αλαφούζου, του Ψυχάρη, του Λάτση, του Μαρινάκη, του Μελισσανίδη. Για ένα αύριο με το λαό στο προσκήνιο!
toixo-toixo.blogspot.com
Δεν είναι τυχαίο που η Κρατική Προπαγάνδα εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια αναθεματίζει συνεχώς μέσω των ΜΜΕ την πολιτική αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν η μόνη περίπτωση αναδιανομής πλούτου στην Ελλάδα που, παρα τα εξόφθαλμα λάθη της, έγινε υπέρ των ασθενέστερων. Και η θύμισή της ενοχλεί τους Καθεστωτικούς μεγαλοεπιχειρηματίες, γι αυτό και λοιδωρούν συνεχώς την πολιτική αυτή και την παρουσιάζουν ως την απόλυτη αιτία του κακού. Ενώ δεν προκύπτει από κάπου αυτό.
Αφού το Δημόσιο Χρέος συνέχισε να εκτινάσσεται και τα Ταμεία συνέχισαν να αδειάζουν με μεγαλυτερο ρυθμό στη μετά Ανδρέα εποχή, όπου κυριαρχεί συνεχώς η "Λιτότητα". Και μάλιστα το χαμένο από το Κρατικό Ταμείο χρήμα δεν κατέληξε ποτέ ξανά στις τσέπες του λαού, παρά μόνο διανεμήθηκε στο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο της τελαυταιας εικοσαετίας. Γι αυτό λοιδωρείται το "Τσοβόλα δώστα όλα" στο λαό και εξυμνείται συνεχώς το "Βενιζέλο/Παπακωνσταντίνου/Αλογοσκούφη πάρτα όλα απ' το λαό"! Γι αυτό και προπαγανδιστικά, σε σημείο πλύσης εγκεφάλου, μας βομβαρδίζουν συνεχώς με την "ανευθυνότητα" του "Δώστα όλα!" σε αντιδιαστολή με την "υπευθυνότητα" του "Πάρτα όλα!" Και σχεδόν μας έχουν πείσει ότι έτσι είναι! Υπεύθυνος όποιος σου παίρνει, ανεύθυνος όποιος σου δίνει... Δεν τους πειράζει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τους πειράζει μήπως βρεθεί κάποιος άλλος στο εγγύς μέλλον και επιχειρήσει να δώσει το Κρατικό χρήμα στο Λαό...
Όσο για τη λαική κυριαρχία αυτή εφαρμόστηκε, αλλά εφαρμόστηκε στρεβλά. Αντί να δοθούν εξουσίες, μέσω του Συντάγματος, στο λαό, για αμεσότερη Δημοκρατία και διαφάνεια, ο Αντρέας φρόντισε να δώσει άλλου είδους εξουσίες. Δυνάμωσε πολύ τότε το ρόλο των συνδικαλιστικών κινημάτων και τους έδωσε σχεδόν... κρατική υπόσταση σε τέτοιο βαθμό όμως, που ο συνδικαλισμός μετετράπη σε κρατικοδίαιτο εργατοπατερισμό και προφανώς με αυτόν τον τρόπο, ο πολύς, ο υγιής κόσμος της εργασίας αποστασιοποίθηκε από τα αυτονόητα συνδικαλιστικά του καθήκοντα και δικαιώματα, δίνοντας όλο το γήπεδο στους κρατικοδίαιτους εργατοπατέρες να "παίξουν μπάλα"...
Αυτοί αποτέλεσαν πολλές φορές τροχοπέδη σε κάποιες απαραίτητες αλλαγές ή μεταρρυθμίσεις που χρειάστηκαν στη συνέχεια.
Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, ακόμη και αυτοί οι αισχροί εργατοπατέρες ήταν εκ θέσεως αναγκασμένοι να προστατεύουν έστω και μερικώς τα δικαιώματα των εργαζομένων και επομένως, έστω κι έτσι, οι εργαζόμενοι δεν ήταν στο έλεος του Θεού, όπως είναι σήμερα που η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Μπόμπολα-Αλαφούζου-Βαρδινογιάννη έχει σχεδόν απαγορεύσει το συνδικαλισμό και τον έχει αναγορεύσει ως το μαύρο πρόβατο της κοινωνίας που φταίει για τα πάντα: για την παγκόσμια κρίση, για την τρύπα του όζοντος, για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για τη Siemens, για το Χρηματιστήριο, για το προπατορικό αμάρτημα, για τον Τρωικό πόλεμο κ.ο.κ Έστω και με τους "αλήτες-λέρες-εργατοπατέρες", τα εργασιακά δικαιώματα δεν θίγονταν ούτε γι' αστείο... Τώρα πια συκοφαντήθηκε η έννοια του συνδικαλισμού (και όχι τα πρόσωπα) κι έτσι χάνονται τα εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αιώνες αίματος και αγώνων...
Έτσι, έστω και στρεβλά ο λαός είχε λόγο και έκανε το κουμάντο του στην εξουσία.
Έστω και έως ένα σημείο. Όποτε, πάλι, η χώρα βρέθηκε εν μεσω ιμπεριαλιστικών σχεδίων, δεν έκανε πίσω, δεν έσκυψε το κεφάλι. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα: "Βυθίσατε το ΧΟΡΑ"... Μια επιθετική και... καρυδάτη κίνηση τακτικής, που από ΓΑΠ, Σαμαρά, Μητσοτάκη, Σημίτη ή Κωστάκη δεν θα ξανακούγαμε ποτέ έκτοτε.
Ως προς την ευρωπαική πολιτική της χώρας; Ο Χέλμουτ Κολ, καγκελάριος της Γερμανίας την εποχή εκείνη, γράφει στα απομνημονεύματά του ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε κάποτε στη Θάτσερ (την εποχή εκείνη ήταν.... Μέρκελ στο τετράγωνο!) "μπορεις να ουρλιαζεις οσο θες, αν δεν εγκριθουν οι νεες επιδοτησεις για τους αγροτες μου,θα θετω βετο μεχρι να βραχνιασεις"!
Νομίζω πως δεν έχει νόημα να πούμε πολλά ακόμη για τις διαφορές του τότε και του τώρα...
Τότε η χώρα λειτουργούσε σχεδόν ανεξάρτητα. Όποτε ήθελε ήταν με τις ΗΠΑ, όποτε ήθελε με την ΕΣΣΔ κι όποτε ήθελε με κανέναν. Ακολουθούσε την πολιτική του Τρίτου Δρόμου. Και αυτό είναι και το συμφέρον για κάθε χώρα. Να ακολουθεί κάθε φορά ό,τι τη συμφέρει. Η προσκόλληση σε μια χώρα, εκτός από ύποπτη, είναι και εθνικά επιζήμια.
Βλέπουμε τι γίνεται τώρα με τον ΓΑΠ και την προσκόλλησή του στις ΗΠΑ!
Αν πουν οι ΗΠΑ να κάνουμε τούμπες, θα κάνουμε τούμπες.
Αν πουν οι ΗΠΑ να χρεωκοπήσουμε, θα χρεωκοπήσουμε.
Αν πουν οι ΗΠΑ να αλλάξουμε όνομα και να λεγόμαστε "ΗΠΑ- Υποκατάστημα Αθήνας", θα ονομαστούμε έτσι. Τι; Θα κωλώσει ο Γιωργάκης ή ο Αντωνάκης νομίζετε;
18 Οκτώβρη 2011 και η Ελλάδα ξεπουλιέται από ένα παιδί της Αλλαγής, το οποίο όμως ήταν νόθο
Μέσα στις επόμενες μέρες ετοιμάζονται να πραγματοποιηθούν κάποια από τα ενδεχόμενα της στάσης πληρωμών, της "κυβέρνησης εθνικής ενότητας" με ΝΔ-ΛΑΟΣ (Θεός φυλάξοι), του αδιεξόδου στο δανεισμό και φυσικά την Πέμπτη θα επιχειρηθεί να ψηφιστεί άλλος ένας Νόμος-Ταφόπλακα, για τον ελληνικό λαό, το λεγόμενο Πολυ-Νομοσχέδιο.
Τετάρτη και Πέμπτη οι δρόμοι της Αθήνας θα πλημμυρίσουν από κόσμο που θα απαιτεί αλλαγή πολιτικής ΤΩΡΑ, άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους ευρω-τοκογλύφους -μονομερής στάση πληρωμής προς όφελος του λαού και όχι διμερές τοκογλυφικό "κούρεμα"-, ανεξαρτησία της χώρας, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, ματαίωση των χαρατσιών και ΔΟΥΛΕΙΑ! ΔΟΥΛΕΙΑ...
Και νόθε γιε της Αλλαγής, σε πληροφορώ ότι μεγάλο μέρος των διαδηλωτών θα είναι τα γνήσια παιδιά της Αλλαγής, που πίστεψαν στη Λαική Κυριαρχία και στην Εθνική Ανεξαρτησία.
Ήδη οι παραιτήσεις στο ΠΑΣΟΚ πέφτουν σωρηδόν! Τα μισά μέλη του κόμματος έχουν παραιτηθεί!
Γιατί; Γιατί δεν ανέχονται άλλο το ξεπούλημα της χώρας και του λαού της, προς τέρψιν των φασιστικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που υπηρετείς εσύ GAP και η παρέα σου, των πρώην υπαλλήλων του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ και των Πολυεθνικών, που επέλεξες για κυβερνητικό επιτελείο.
Αύριο και μεθαύριο οι δρόμοι θα πλημμυρίζουν από οργή και αγανάκτηση πρώτα απ' όλα εναντίον σου γραφικέ ανθυπαλληλίσκε των τοκογλύφων. Αύριο και μεθαύριο οι δρόμοι θα πλημμυρίζουν με όραμα και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για ένα άλλο αύριο. Για ένα αύριο που δε θα καθορίζουν οι Τοκογλύφοι Τραπεζίτες, οι Κερδοσκόποι-φιλαράκια σου της Goldmann Sachs και κάθε μισάνθρωπος γραφειοκράτης των Βρυξελλών. Για ένα αύριο που θα έχει στο κέντρο της πολιτικής τον πολίτη και τις ανάγκες του. Για ένα άυριο χωρίς Γιωργάκη, Αντωνάκη, Σημίτη, Κωστάκη. Για ένα αύριο χωρίς το νταβατζιλίκι του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη, του Αλαφούζου, του Ψυχάρη, του Λάτση, του Μαρινάκη, του Μελισσανίδη. Για ένα αύριο με το λαό στο προσκήνιο!
