2 ζαναχ μου πρόσφεραν...(χωρις αυτα ακομη και ο υπνος φανταζει προνομιο)άνοιξα το ψυγείο μου να πιω λιγο κρυο νερο και ειδα ενα ψυγειο αδειο οπου στο πανω μερος της πορτας του ηταν ενα αβγό...μονο ενα αβγο και τιποτα αλλο...ενα αδειο ψυγειο..
Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ένα αβγό είναι όλες μου οι αποταμιεύσεις για να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου ..εγώ και ο σύντροφος μου...όπως πολλοι άνθρωποι σε αυτή την δολοφόνο Ελλάδα. Είμαι άνεργη εδώ και καιρό...δεν παει άλλο δυστυχώς...δεν φανταζόμουν ποτε πως μέσα απο ενα αβγο θα μπορουσα να καθρεφτίσω ολη μου την ζωη και ολο μου το μελλον...δυσκολεύομαι απίστευτα να μη κλάψω που σας γράφω όλα αυτά..ομως δειτε τι ειδα μεσα σε αυτό το αβγο...
Πράγματα που δυστυχώς η ψυχολογία μου και τα παιδικά μου ονειρα ειναι απιθανα δυσκολο να τα δεχτουν..
Είμαι 36 χρονών εγώ και ο σύντροφός μου...υποτίθεται η πιο παραγωγική ηλικία ενός ανθρώπου
1.δεν θα κανω ποτε παιδια..μου στερούν το δικαίωμα της μητρότητας..μα φυσικά δεν θα γινω ποτέ μητερα...
2.μολις μοιραστουμε σημερα αυτο το αβγο εγω και ο συντροφος μου δεν θα εχουμε να φαμε.
3.η υγεια μου ειναι σε αθλια κατασταση...το στομαχι μου κοντευει να εκραγει καθε δευτερολεπτο και οι ταχυπαλμιες δεν σταματουν ουτε στα ονειρα μου οπου εκει εχω μια ζωη οπως την ονειρευομουν.και φυσικα ειμαι και ανασφαλιστη για να επισκεφτω οποιοδηποτε γιατρο και να αγορασω τα φαρμακα μου..βλεπετε εμεις οι μουσικοι εχουμε και αυτο το προνομια..αν πας να ζητησεις δουλεια στην ταβερνα της γειτονιας σου και τολμησεις να ζητησεις ενσημα εχεις απολυθει σε ενα δευτερολεπτο..
4.εχω στειλει πανω απο 2500 χιλ βιογραφικα και οι απαντησεις που εχω παρει ειναι ενα τεραστιο μηδενικο
5.δεν θα εχω θερμανση στο σπιτι μου φετος διοτι η πολυκατοικια μας αποφασισε να βαλει αεριο κι εγω φυσικα δεν ειχα τα λεφτα να το κανω
6.δεν πειραζει ομως σκεφτομαι..τουλαχιστον θα εχω το air condition..ομως τωρα πλεον δεν θα εχω ουτε ρευμα για να το χρησιμοποιησω γιατι φυσικα με ενα αυγο δεν μπορεις να πληρωσεις τους λογαριασμους σου..
Πειτε μου λοιπον..εναντιον πιανου να καταθεσω μηνυση για την δολοφονια εν ψυχρω της ζωης μου..των ονειρων μου..του μελλοντος μου..
Ερωτηση κλειδι..."ειμαι η δεν ειμαι ηδη νεκρη"
Κοιταω τα ζαναχ μου σαν λυτρωση..σκεφτομαι..αν παρω λιγα ακομη μηπως λυτρωθω μια για παντα..?
Και γαμωτο δεν εχω γεννηθει να παραταω τα οπλα..παλευα και παλευα ..και παλευα σε ολη μου τη ζωη..
Μα δεν ειναι αστειο μεσα σε ενα αυγο να βλεπεις την απολυτη αποτυχια της ζωης σου...
και γαμωτο..το κακο ειναι οτι ζουμε μονο μια φορα..εγω θα πεθανω καποτε..τελος..οπως ολοι ..πολιτικοι..αξιωματουχοι ολοι..
Δεν θα ξαναγινω ομως 36 χρονων..μου κλεβουν την ζωη..μου την αρπαζουν..ολοι αυτοι οι πολιτικοι..ολο αυτο το ουτοπικο πολιτικο συστημα..Ολοι αυτα τα μεγαλα πολιτικα ζωα..δεν ξερουν οτι το περασμα απο τη ζωη ειναι προσωρινο..στο τελος χωμα θα παρουν και αυτοι και ολοι μας..Τριγυρνανε στον πλανητη σαν τα lego..τα παιχνιδακια που φτιαχνουν ψευτικες οικονομιες και παιζουν με τις ανθρωπινες ζωες πιστευοντας απο την ματαιοδοξια στους οτι θα ζουν για παντα..θα κυβερνουν για παντα..Λυπαμαι..Δεν ειναι παρα απλα κοινοι θνητοι και πολυ κατωτεροι σε ηθος απο τον τελευταιο δολοφονο των φυλακων..
Καποτε πιστευα πως μπορω εστω και μονη μου να αλαξω τον κοσμο..ντρεπομαι που το λεω αλλα δεν θελω πια...
Ειμαστε αξιοι της μοιρας μας
Οπου κοιταξω γυρω μου ...απελπισια..μιζερια..σκοταδι..γελαω καμμια φορα με ενα αστειο που ακουω και νοιωθω ενοχες γιατι γελαω..νοιωθω ενοχες που ενοιωσα χαρα εστω και για ενα δευτερολεπτο..
ακουσα εναν δημοσιαγραφο να λεει καποια στιγμη στην τηλεοραση οσον αφορα τους βουλευτες και τα λεφτα που περνουν.."ας ημαστε δικαιοι..αυτο που κανουν οι βουλευτες ειναι πολυ δυσκολο...να καθονται 5 και 6 ωρες μεσα στη βουλη και να ψηφιζουν νομους..ας μην ειμαστε ειπε κι εμεις τοσο αυστηροι"
ηταν η τελευταια φορα που γελασα..
ξερει ο κυριος αυτος δημοσιαγραφος πως ειναι να ξημερωνει και να βραδυαζει καθε μερα επι μηνες και να καθεσαι να κοιτας τους 4 τοιχους του σπιτιου σου...να θες να δωσεις στη κοινωνια με την δουλεια σου και να μη μπορεις..να σκεφτεσαι..να αυτοκτονησω σημερα η αυριο..?Να εχεις μια εικονα ενος αγιου απεναντι σου και να την κοιτας απελπισμενα επι ωρες παρακαλωντας για ενα θαυμα το οποιο δεν γινεται ποτε και να λες "ακομα και ο θεος μας εγκατελειψε"..
Λυπαμαι...λυπαμαι για ολα...
Λυπαμαι για μενα..λυπαμαι για την χωρα μου..λυπαμαι πολλες φορες για την στιγμη που η μανα μου πηρε την αποφαση να κανει παιδια..μα πανω απο ολα λυπαμαι..ολους αυτους τους χυδαιους πολιτικους..αξιωματουχους..οικονομιστες..μερκελ..σαρκοζι..ομπαμα...παπανδρεου..σαμαραδες..δντ..και ολους τους παρατρεχαμενους τους που ζουνε στην αυταπατη της αιωνιας ζωης..
Να ξερουν ολοι οτι οτι τους αναλογει σε αυτη τη ζωη ειναι χωμα..Και χωμα θα φανε...
Δεν ξερω αν ζω να δω τι θα γινει παρακατω..αλλωστε ποσο μπορεις να ζησεις με ενα αυγο...ομως για μενα ειναι οι πιο στυγνοι...εν ψυχρω δολοφονοι...και αυτο γιατι δεν σε σκοτωνουν μια και εξω..αλλα καθε μερα...βασανιστικα για να ποναει...να καρκινιαζουν ολα τα οργανα του σωματος σου...μεχρι να μην αντεχεις αλλο..να σου κοβουν πρωτα τα χερια ..μετα τα ποδια ..μετα το σωμα και να σου αφηνουν μονο το μυαλο ικανο να σκεφτει την καταντια σου..
Αυτο δεν ειναι δολοφονια..ειναι μια λεξη που δυστυχως δεν εχει εφευρεθει ακομη και δεν μπορω να σας τη πω ομως την νοιωθετε καθε μερα στο πετσι σας..
Σας ζητω και παλι συγνωμη για ολα τα παραπανω..καποιοι απο εσας εχετε το "προνομιο"να δουλευεται ακομα και αντεχετε ομως εγω δεν αντεχω αλλο..το οριο μου ηταν ισα με εδω..
Απο εκει και περα δεν ξερω που θα φτασω..
Να ειστε καλα...καλη ζωη..και ευχομαι ενα ανωδυνο θανατο σε ολους...
Φιλια απο μια νεκρη πολη που καποτε λεγοταν Θεσσαλονικη και μαλιστα ηταν και ελληνικη...
Αναγνώστρια
