(Άλλωστε ο καθένας αν είχε έναν πολιτικό, θα προσπαθούσε να βολευτεί ή να βολέψει κάποιον δικό του. Μην ξεχνάμε ότι όλοι μας προσπαθούμε να «εκμεταλλευτούμε» τις γνωριμίες μας για να εξυπηρετηθούμε ακόμη και στο πιο απλό ή για να μας κάνουν καλύτερη τιμή).
Όμως μας ξεφεύγει το σημαντικότερο από όλα: Στην κατάσταση που είμαστε σήμερα, ελάχιστο μερίδιο ευθύνης έχει ο δημόσιος υπάλληλος ή οι συλλογικές συμβάσεις του ιδιωτικού τομέα. Ξεχνάμε πόσα έφαγαν τα σαΐνια που μας κυβερνάνε σε μίζες και προμήθειες; ποιος από αυτούς έχει πληρώσει; Τόσα σκάνδαλα βγήκαν στη φόρα και τι έχει γίνει; Πρώην υπουργοί και παρατρεχάμενοι παραδέχθηκαν δημόσια ότι τα «πήραν». Έγινε κάτι; Όλα έχουν παραγραφεί. Πάντα εμείς οι μισθωτοί, -ιδιωτικού και δημοσίου - πληρώνουμε το μάρμαρο. Ας σταματήσουμε λοιπόν να τρώμε τις σάρκες μας και ας προσπαθήσουμε να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Αν όχι για εμάς, για τα παιδιά μας!!!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
