Φερέφωνα, αξιοθρήνητοι, δειλοί… μοιραίοι, άβουλοι, δουλοπρεπείς… αλγεινοί, βδελυροί, αμετροεπείς … ισόβια δέσμιοι σ’ ένα πράσινο, μπλε, κόκκινο, πορτοκαλί κελί… μας κατευθύνουν σ’ έναν κόσμο που δεν έχει επιστροφή… πρωταγωνιστές σε μια παράσταση διαστροφής… διοργανώνουν ακόμα μια γιορτή… δίχως ουσιαστική αφορμή… κι εσύ αγόγγυστος να την παρακολουθείς…
Κλείδωσε με μάνα, κράτα με κι απόψε… και πέταξε και το κλειδί, δίχως ν’ απορείς… πριν μαινόμενος μπουκάρω στης πλατείας συντάγματος, τον οίκο ανοχής…
