Γράφει η Μαρία Ψαράκη.
Οι διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο μαντρί τους , μετά από ανοιχτή πρόσκληση του Αντώνη Σαμαρά...Βασική προϋπόθεση, ώστε να δείξουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την συστράτευση τους στις ιδέες του κόμματος, να υπερψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους της νέας δανειακής σύμβασης.
Και ναι, μιλάμε για τον ίδιο πολιτικό αρχηγό που, πριν κάποιες μέρες, εκβιάζοντας και απειλώντας με διαγραφή τους '' αντάρτες '' βουλευτές του και επιβάλλοντας κομματική πειθαρχία, ως απόδειξη ρητή και κατηγορηματική της απόλυτης υποταγής του, αλλά και του κόμματος του στις προσταγές της Τρόικας, πραγματοποίησε μέχρι κεραίας τις απειλές του. Και φυσικά, μιλάμε για τους ίδιους βουλευτές που με σειρά δηλώσεων τους μας τόνιζαν, σε όλους τους τόνους, ότι, ούτε η συνείδηση τους, αλλά ούτε και η προσωπική και εθνική τους αξιοπρέπεια τους επέτρεπαν να υπερψηφίσουν αυτή την ίδια, την '' κατάπτυστη '' , όπως την αποκαλούσαν, δανειακή σύμβαση.
Τι είναι άραγε τώρα αυτό που κάνει και τον μεν , αλλά και τους δε, να παρουσιάζουν μια συμπεριφορά στην καλύτερη περίπτωση αλλοπρόσαλλη- αν και κάτι μου λέει απολύτως προσυμφωνημένη- στη χειρότερη δε, απαράδεκτη και απολύτως ασύμβατη με τους θεσμικούς ρόλους των εμπλεκομένων μερών ; Η απάντηση δυστυχώς, πάντα η ίδια : η ιδιοτέλεια και το συμφέρον. Το προσωπικό, κοντόφθαλμο σε αξιοπρέπεια, αλλά μακροπρόθεσμο σε οφέλη και επιδιώξεις, συμφέρον που κάνει τους ανθρώπους γελοίους, υπερφίαλους και παντελώς αναξιόπιστους.
Χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς όρια και κυρίως χωρίς ηθικούς φραγμούς. Και δεν μπορεί να μην σκεφτεί κανείς πως κάποιοι το βόλεμα αυτό το βαφτίζουν ανάγκη που την επιβάλλει η σκληρή πραγματικότητα και η ανάγκη για επιβίωση. Και έτσι επικρατούν και προχωρούν, με ήσυχη τη συνείδηση τους, με το βλέμμα χωρίς λάμψη και φωτιά πια, πετυχημένοι όμως, αφού ο σκοπός,ως γνωστό, αγιάζει τα μέσα. Και δεν ξέρω γιατί ο στίχος του Βάρναλη σήμερα μου φαίνεται πιο επίκαιρος από ποτέ : '' Που ήσουν νιότη που' δειχνες πως θα γινόμουν άλλος '' ...
