στην Ελλάδα και δικαίως έχει το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς στον συγκεκριμένο κλάδο. Σαν εταιρεία παροχής προϊόντων, λοιπόν, είναι ασυναγώνιστη και ο ίδιος είμαι μόνιμος πελάτης. Σαν πιθανός εργοδότης όμως πως είναι άραγε; Έχω παρατηρήσει τους τελευταίους 8 μήνες, περίπου , ότι το πλαίσιο έχει αναφέρει κάποιες θέσεις εργασίας διαθέσιμες… Μέχρι εδώ όλα καλά! Για αυτές τις θέσεις έχουν επιστρατευτεί χιλιάδες άτομα τα οποία περνάνε από μια συγκεκριμένη διαδικασία , την οποία γνωρίζω από τους αμέτρητους φίλους και γνωστούς που ήταν υποψήφιοι… Καταρχάς, δίνεις μια συνέντευξη στην αρμόδια υπεύθυνη στην μαγούλα, η οποία αποτελεί την πρώτη φάση, όπου της αναλύεις πραγματικά ακόμα και πτυχές του εαυτού σου που πιθανόν δεν γνώριζες . Στη συνεχεία και αφού έχει περάσει μια εβδομάδα σε ειδοποιούν αν πέρασες ή όχι στην δεύτερη φάση στην οποία για 4 ώρες περίπου πρέπει να μοιράσεις φυλλάδια σε ένα κατάστημα πλαίσιο, να κάνεις κάποιες άλλες δουλείες που θα σου αναθέσουν, παράλληλα να είσαι ευγενικός και χαμογελαστός στους πελάτες και αυτό για να δουν (!) Αν μπορείς να προσαρμοστείς στο περιβάλλον και αν δεν φέρνεις αντίρρηση στα όσα σου ζητάνε… καθ' όλη την διάρκεια των 4 ωρών κάποιος υπεύθυνος κρατεί σημειώσεις για εσένα(!)… μετά , λοιπόν, από άλλη μια εβδομάδα ή δυο σε ειδοποιούν ξανά αν πέρασες στην τρίτη φάση ή όχι. είναι η δυσκολότερη φάση όπου πρέπει να πείσεις την υπεύθυνη προσλήψεων, μετά από κανονικό ψυχολογικό πόλεμο που σου κάνει για το αν θα σε προσλάβει και θα μπεις σε ένα γκρουπ εκπαίδευσης κτλ… Πάλι ο χρόνος αναμονής για να σου πουν αν θα σε προσλάβουν ή όχι είναι 2 βδομάδες (κάποιοι φίλοι ακόμα περιμένουν και δεν γνωρίζω κανέναν που να έχουν προσλάβει). Καταλήγω σε μερικά προσωπικά συμπεράσματα επομένως. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από τόσους μήνες το πλαίσιο συνεχίζει να ακολουθεί αυτή την διαδικασία... δεν ξέρω τον λόγο αλλά μάλλον κάποιο λάκκο έχει η φάβα… το σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι η μεγαλύτερη μάστιγα που αντιμετωπίζουν οι έλληνες πολίτες, και όποιος άλλος τέλος πάντων κατοικεί στην χώρα που λέγεται Ελλάδα, είναι ο αδίστακτος αριβισμός από τους περισσότερους εργοδότες ελέω της ανάγκης για εργασία. Εκμετάλλευση σε όλο της το μεγαλείο χωρίς ίχνος ανθρωπιάς. Για λίγες θέσεις εργασίας, που κι αυτές αν είναι υπαρκτές και όχι κάποια ουτοπία, να ταλαιπωρείται άδικα τόσος κόσμος που βρίσκεται σε πραγματική ανάγκη και ελπίζει σε μια κάλπικη ευκαιρία. Για τον αντίλογο πάντως, γιατί σίγουρα θα υπάρχουν άτομα που θα πιστεύουν ότι δεν είναι κάτι κατακριτέο, κλείνω με την φράση ότι κάτι που είναι νόμιμο δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικό και ειδικά σε περιόδους όπου η κοινωνία και τα αίσθημα έχουν ακρωτηριαστεί, η αλληλεγγύη είναι όπλο!
Αναγνώστης
