Είναι προφανές ότι από τον Μάρτιο του 2010, από τότε δηλαδή που το ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε κατά πλειοψηφία το πρώτο μνημόνιο, η χώρα μας έκανε τα πρώτα βήματα...
απώλειας της εθνικής της κυριαρχίας, τα οποία στην πορεία επιταχύνθηκαν και φτάσαμε στο τελειωτικό χτύπημα στις 12/02/2012, με την υπερψήφιση του δεύτερου μνημονίου. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά την πορεία των πραγμάτων, θα διαπιστώσουμε ότι όσα ισχυρίζονται κάποιοι «γραφικοί» περί εξυφασμένου από καιρό σχεδίου και άριστα οργανωμένου και εκτελεσμένου από νοσηρούς εγκεφάλους είναι μάλλον αλήθεια.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μετά από μια καταστροφική, νωθρή πενταετία μιας δεξιάς που νοιάστηκε μόνο να «αποκαταστήσει» -σχεδόν εκδικητικά- την τάξη σε πρόσωπα, οφίτσια, διανομή χρήματος που εφάρμοσε το σύστημα ΠΑΣΟΚ για 25 χρόνια, ήρθε στην εξουσία ως λυτρωτής αυτής της άρρωστης κατάστασης ο κος Γ. Παπανδρέου.
Άμα τη αφίξει του, οι προαναφερθέντες νοσηροί εγκέφαλοι που βρίσκονται σε κέντρα ελέγχου μακριά από τη χώρα μας άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους. Με συντονισμένες κινήσεις οδήγησαν κυβέρνηση και κομμάτι της κοινωνίας να πιστέψουν πως είμαστε στο χείλος του γκρεμού (παρόλο που τα μεγέθη της οικονομίας μας ήταν κοντά σε άλλων τριών τεσσάρων χωρών της ένωσης) και δημιούργησαν ένα ισχυρό μνημονιακό μέτωπο εντός της χώρας, αποτελούμενο από πολιτικούς που διατείνονταν ότι «τα φάγαμε μαζί», από ισχυρά εκδοτικά μπλοκ, από όψιμους πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές που όλη μέρα στα κανάλια κραύγαζαν για μνημόνιο ή χρεοκοπία όπως ελευθερία ή θάνατος.
Το μνημονιακό μπλοκ έδειξε ισχυρό και εκμεταλλευόμενο την ζαλάδα του λαού, ο οποίος δεν είχε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, πέρασε με πλειοψηφία το πρώτο μνημόνιο παρά τις αντίθετες φωνές ορισμένων και έτσι ξεκίνησε δειλά δειλά η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του Έλληνα πολίτη. Ας σημειωθεί ότι τότε μια «άτακτη» χρεοκοπία της χώρας όπως την ονομάζουν αυτοί οι κύκλοι ή έστω μια απειλή χρεοκοπίας θα αποτελούσε σίγουρα η μεν πρώτη αυτόματη κατάρρευση της οικονομίας της Ευρώπης και του ευρώ, η δε δεύτερη ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μας για αναδιαπραγμάτευση του χρέους μας (βλέπε εκείνο το διάστημα τις προτάσεις του κου Τάκη Φωτόπουλου στην «Περιεκτική Δημοκρατία»).
Η πρώτη κρυάδα που ένιωσε ο ελληνικός λαός σε θεωρητικό επίπεδο, άρχισε σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά και να βρίσκει εφαρμογή στην καθημερινή πρακτική και στην διαβίωση, η οποία με την εφαρμογή των πρώτων μέτρων γινόταν όλο και δυσκολότερη και το σημαντικότερο ήταν ότι ενώ οι υποσχέσεις για γρήγορη ανάκαμψη ήταν πολλές, αυτό που εφαρμοζόταν ήταν ένας φαύλος κύκλος ύφεσης, χωρίς κανένα φως στην άκρη του τούνελ ή μάλλον πορεία σκοτεινή σε τούνελ χωρίς άκρη. Τότε (σχεδόν ένα χρόνο μετά) άρχισε να συνειδητοποιεί κομμάτι της παραζαλισμένης κοινωνίας, ότι όλα αυτά που μας επιβάλλουν μάλλον άλλον σκοπό έχουν και όχι την εξυγίανση και την έξοδο από την κρίση.
Τότε άρχισε να δημιουργείται ένα ευρύ κοινωνικό αντιμνημονιακό μπλοκ με ποικίλων ειδών αντιδράσεις όπως τις τεράστιες συγκεντρώσεις αγανακτισμένων στο κέντρο της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων οι οποίες αποσιωπήθηκαν τεχνηέντως από μεγάλο μέρος των ΜΜΕ ευτυχώς όχι όλων, τις ογκώδεις διαδηλώσεις που κατέληγαν μέχρι και σε θανάτους (Μαρφιν), οι οποίες επίσης υποβαθμίστηκαν, την απαξίωση των πολιτικών που πια δεν μπορούν να σταθούν πουθενά χωρίς να ακούσουν τον εξάψαλμο από τους πολίτες γύρω τους.
Και ενώ οι διακεκριμένοι μνημονιακοί σε όλους τους τομείς αναβαθμίζονταν (βλέπε Λοβέρδος, Κουτρουμάνης, Μανδραβέλης, Παπαδημητρίου και άλλοι) με τις ευλογίες των νοσηρών εγκεφάλων, βάση των πληροφοριών των κατασκόπων που κατσικώθηκαν στο λαιμό μας με το έτσι θέλω, κάποιες φωνές διαμαρτυρίας άρχισαν να ακούγονται μέσα στο κυβερνητικό κόμμα εξαιτίας βέβαια της ισχυρής πίεσης του λαού, ο οποίος άρχισε πια να εξαθλιώνεται.
Τότε οι νοσηροί εγκέφαλοι συνέλαβαν ένα δεύτερο σχέδιο δράσης πιο ασφαλές και πιο αποτελεσματικό στη ποδηγέτηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος του Έλληνα πολίτη: Την συγκυβέρνηση της χώρας σίγουρα από τα δυο μεγάλα κόμματα και ει δυνατόν και από κανένα δυο μικρά πράγμα το οποίο θα άμβλυνε την κοινωνική αντίδραση που λόγω εξαθλίωσης είχε αρχίσει να διογκώνεται επικίνδυνα, θα ζάλιζε το λαό για κάποιο διάστημα ώστε να περάσει πάλι κάποια δέσμη μέτρων χωρίς να το πολυκαταλάβει και θα προλάμβανε πιθανή ανταρσία στη Βουλή γιατί με κυβέρνηση των 250 όσους και να χάσεις τους 150 θα τους πιάσεις. Όπως και έγινε. Με ισχυρή πίεση του τύπου δεν σου δίνω την δόση του δανείου, άρα σε απειλώ με την περιβόητη υποτιθέμενη χρεωκοπία διορίστηκε Πρωθυπουργός της χώρας ένας πρώην τραπεζίτης δικός τους άνθρωπος ( ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση) κατά παράβαση κάθε Δημοκρατικής και Συνταγματικής κανονικότητας. Τουλάχιστον όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Γιατί δοτό Πρωθυπουργού μη εκλεγμένο από εκλογές κανονικές και διορισμένο από Ξένες Δυνάμεις είχαμε πολλά χρόνια να δούμε στην Ελλάδα.
Όλα αυτά ενώ η εξαθλίωση συνεχίζεται, η ανεργία καλπάζει, η χώρα αποσυντίθεται και αιμορραγεί σε νεολαία και επιστημονικό προσωπικό, ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, το πρώτο μνημόνιο κατά γενική παραδοχή απέτυχε παταγωδώς, έρχεται στη Βουλή και ψηφίζεται εν μέσω τρομακτικών αντιδράσεων, ένα δεύτερο μνημόνιο του οποίου οι παράμετροι, είναι πολύ χειρότερες από του πρώτου. Αποτελεί το μνημόνιο αυτό καταστρατήγηση όλων πια των δημοκρατικών δικαιωμάτων του πολίτη, κάθε εργασιακού δικαιώματος που κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες δεκαετιών, εύκολο και πλήρες ξεπούλημα της χώρας και αν το καλοσκεφτεί κανείς βίαιο ξήλωμα της Ελλάδος από τον Ευρωπαϊκό ιστό του οποίου αποτελούσε βασικό συστατικό λόγω κοινών αγώνων, κατακτήσεων, ιστορίας και καταγωγής. Οι νοσηροί εγκέφαλοι κατάφεραν λοιπόν αυτό που πριν λίγα χρόνια ούτε να ονειρευτούν μέσα σε δυο χρόνια. Να κάνουν την Ελλάδα Μπαγκλαντες εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά, συνταγματικά, πολιτειακά.
Τώρα τελευταία όμως παρατηρούμε κάποιες δηλώσεις των εγκεφάλων στα κέντρα αποφάσεων (Ζ.Κ. Γιουνκερ: Εάν δεν προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές κυβέρνηση συνεργασίας μη ακραίων κομμάτων κόβουμε κάθε χρηματοδότηση), όπως και φερέφωνών τους στη χώρα μας (Α.Λοβέρδος: Είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε μετεκλογικά με την Ν.Δ. και να στηρίξουμε τον Σαμαρά) οι οποίες μάλλον κρύβουν έναν πανικό και μια αβεβαιότητα για το μέλλον του καταπληκτικού τους σχεδίου. Δυστυχώς γι’ αυτούς λοιπόν αλλά ευτυχώς για όλους τους πολίτες που έχουν απηυδήσει από την καταστρατήγηση κάθε έννοιας Δημοκρατίας φτάνει η στιγμή που θα ψηφίσουν. Φανταστείτε λοιπόν να πηγαίναμε σε ένα αποτέλεσμα το οποίο θα δημιουργούσε πρόβλημα στην ομαλή διεκπεραίωση του σχεδίου αποδομήσεως της χώρας.
Στο μυθιστόρημα του Ζοζε Σαραμάγκου ‘Περί Φωτίσεως’ περιγράφεται μια εκλογή στην Πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, στην οποία η λευκή ψήφος λαμβάνει 84% και τότε αριστοτεχνικά ο συγγραφέας μέσω συνομωσιολογιών και σπασμωδικών αντιδράσεων των κυβερνώντων αποδεικνύει πως η ‘Δημοκρατία’ τους είναι έωλη, επί ξύλου κρεμάμενη.
Φανταστείτε λοιπόν να κατεβεί ο πολλάκις εμπαιγμένος και πληγωμένος λαός στο τέλος Απρίλη ή αρχές Μάη όποτε τέλος πάντων γίνουν αυτές οι εκλογές και ψηφίσει τόσο αλλοπρόσαλλα ώστε να προκύπτουν π.χ. ‘ακραία’ κατ’ αυτούς κόμματα σε ποσοστό 70% και ο δικομματισμός καταποντιστεί. Γιατί ο λαός στις πολύ κρίσιμες αποφάσεις που πάρθηκαν από δοτούς, ενδοτικούς, ύποπτους κλπ δεν ρωτήθηκε ούτε μια φορά. Εξαθλιώθηκε, υπέμεινε και τώρα ήρθε η ώρα του. Ήδη κάποια πρώτα ψήγματα «περίεργης» εκλογικής συμπεριφοράς (για τους γκουρού της εκλογικής ανάλυσης) παρουσιάστηκαν στις προηγούμενες Δημοτικές εκλογές στο δεύτερο γύρο Αθηνών και Θεσσαλονίκης όπου επικράτησε το μη αναμενόμενο, ίσως το αντισυμβατικό.
Σήμερα που η απαξίωση των πολιτικών έφτασε στα άκρα, η αμφισβήτηση θεσμών και αξιών ξεπέρασε τα όρια τέτοιου είδους εκλογικές συμπεριφορές, ίσως και ακόμη και πιο ακραίες είναι πολύ πιθανές. Προσοχή το κριτήριο του κυρίαρχου λαού πάντα αποδίδει δικαιοσύνη αν μη τι άλλο. Προσοχή η κάλπη είναι έγκυος που έλεγε και ο Χαρίλαος και γεννάει ότι θέλει: αγόρι, κορίτσι, δίδυμα ή τρίδυμα. Τρέμε Λοβέρδε. Τρέμετε νοσηροί εγκέφαλοι!!
topontiki.gr/
