Σε αυτά τα μοναστήρια μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που έχουν βρει αποκούμπι αφού οι μοναχοί που τα υπηρετούν κουβαλούν τη δική τους ανθρώπινη ιστορία και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση για όλους όσους τους επισκέπτονται.
Στην έρημο της Ιουδαίας πάνω στα σύνορα του Ισραήλ με την Ιορδανία και δίπλα στην Ιεριχώ βρίσκεται το μοναστήρι της Πέρδικας , μέσα στο οποίο είναι χτισμένος ο ναός του Αγίου Χρυσόστομου. Το μοναστήρι ονομάστηκε έτσι γιατί όταν περνούσε η Παναγία με τον Ιησού στην αγκαλιά της από την έρημο έμοιαζε σαν την πέρδικα.
ΠΗΡΕ ΕΝΑ ΕΡΕΙΠΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΓΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ
Το μοναστήρι αυτό πριν 30 χρόνια ήταν ερειπωμένο ώσπου ο σημερινός ηγούμενος του , αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος έφτασε εκεί σε νεαρή ηλικία απεσταλμένος από το Πατριαρχείο για να το φροντίσει. Την περίοδο εκείνη η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση και η περιοχή δεν είχε ούτε ρεύμα ούτε νερό.
Μέσα στο μοναστήρι μάλιστα δεν υπήρχαν παρά μόνο αρουραίοι . Ο νεαρός τότε μοναχός Χρυσόστομος παρά τις αντιξοότητες όταν είδε το μοναστήρι αυτό μέσα στην έρημο το ερωτεύτηκε όπως μας είπε χαρακτηριστικά και αποφάσισε να το αναλάβει και να του δώσει ζωή.
Με πολλές δυσκολίες άρχισε την σκληρή δουλειά και τότε μάλιστα δεν περνούσε καν κόσμος από το μοναστήρι παρά μόνο μερικά λεωφορεία που περνούσαν για την Ιορδανία.
Έτρεχε λοιπόν κάθε ξημέρωμα στο πέρασμα αυτό ξυπόλητος, έμπαινε μέσα στα λεωφορεία και ζητιάνευε την βοήθεια των περαστικών για να φτιάξει το μοναστήρι. Η μορφή του μοναχού έγινε σύντομα διάσημη και αγαπητή. Όλοι όσοι τον γνώριζαν τον θαύμαζαν για το κουράγιο του και την δύναμή του με αποτέλεσμα να μην τον ξεχνούν ακόμη και όταν έφευγαν από τη χώρα.
Σιγά σιγά ο μοναχός βρήκε συμμάχους στην προσπάθειά του με αποτέλεσμα 30 χρόνια μετά το μοναστήρι αυτό να έχει γίνει ένα ισχυρό μοναστήρι , ξαναχτισμένο από την αρχή . Αγόρασε εκτάσεις , επέκτεινε τι κτίσμα του , έφτιαξε εργαστήρι κεριού και εικόνας στο οποίο απασχολείται κόσμος συντήρησε τα αρχαία ψηφιδωτά και το κυριότερο;
Έγινε πόλος έλξης για χιλιάδες κόσμου και νέων που ζητούν να φιλοξενηθούν για λίγη ψυχική ηρεμία και να προσφέρουν με την προσωπική τους εργασία στο μοναστήρι σε ότι χρειάζεται. Ο νεαρός μοναχός σήμερα είναι πια ένας σεβάσμιος γέροντας , ηγούμενος που προσπαθεί να αγκαλιάζει όλο τον κόσμο με την φροντίδα του. Είναι γνωστός ως ο πατέρας των φτωχών και όλοι όσοι έχουν οποιαδήποτε ανάγκη βρίσκουν αποκούμπι σε αυτό το μοναστήρι.
Αυτό είναι που τον κάνει ευτυχισμένο , η ευτυχία των άλλων. Το γεγονός ότι το μοναστήρι του, αγκάλιασε και αγκαλιάζει τόσο κόσμο καθημερινά του δίνει κουράγιο να συνεχίσει, παρόλο που τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο ίδιος είναι μεγάλα. Μάλιστα το πιο σημαντικό είναι ότι κάποια φορά που οι στρατιώτες περνούσαν την περιοχή κι έψαχναν γι αντάρτες ακόμη και στο μοναστήρι , τον χτύπησαν τόσο πολύ που τον κούφαναν από το ένα αυτί.
Αυτή δεν ήταν βέβαια η μοναδική φορά που του επιτέθηκαν. Όσο το μοναστήρι γινόταν πιο ισχυρό τόσο ο ηγούμενος κινδύνευε περισσότερο αφού στην περιοχή των εβραίων και των μουσουλμάνων, ένας Έλληνας σήκωνε ψηλά την ελληνική σημαία και πρόσφερε στον συνάνθρωπό του με αυταπάρνηση.
Τις μέρες λοιπόν αυτές στους Αγίους Τόπους έχει μεγάλη αξία να επισκέπτεται κανείς και αυτούς τους μοναχούς που φυλάσσουν Θερμοπύλες, που είναι περήφανοι που είναι Έλληνες και που σηκώνουν και αυτοί το Γολγοθά τους όπως ο Ιησούς μέχρι να φτάσουν στην Ανάσταση. Γι αυτούς τους Έλληνες είμαστε περήφανοι και από αυτούς τους Έλληνες αναπνέει η Ελλάδα αλλά και η ορθοδοξία . Αυτοί οι Έλληνες σώζουν πολλές φορές την αξιοπρέπεια όλων των υπολοίπων που τους καταβάλει η καθημερινότητα.
