σε φορολόγηση η πάγια μηνιαία αποζημίωση η οποία καταβάλλεται σε δημόσιους λειτουργούς για τη δημιουργία βιβλιοθήκης και τη συμμετοχή τους σε συνέδρια.
Η υπόθεση, ωστόσο, παραπέμφθηκε προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου λόγω της αντισυνταγματικότητας του σχετικού νόμου.
Η υπόθεση που απασχόλησε το Ανώτατο Δικαστήριο αφορά προσφυγή επίκουρης καθηγήτρια πολυτεχνικής σχολής στα Διοικητικά Δικαστήρια κατά της φορολόγησης από την αρμόδια ΔΟΥ της αποζημίωσης η οποία για το οικονομικό έτος 2004 ανερχόταν στα 2.112 ευρώ. Η προσφεύγουσα διεκδικούσε την επιστροφή του φόρου που αναλογεί στη μηνιαία αποζημίωση μαζί με τους νόμιμους τόκους.
Το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς της κρίνοντας ότι η αποζημίωση δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα κατά την έννοια του Συντάγματος και του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Και αυτό, γιατί η αποζημίωση, σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, χορηγείται για να καλυφθούν δαπάνες για την εκτέλεση της υπηρεσίας που είχε ανατεθεί στους καθηγητές ΑΕΙ. Ακόμη, το ΣτΕ δέχθηκε ότι η αποζημίωση καταβάλλεται σε δημόσιους λειτουργούς μηνιαίως, όχι γιατί κάθε μήνα υπάρχει συμμετοχή τους σε συνέδρια για αγορά βιβλίων, αλλά προφανώς κατόπιν υπολογισμού της σχετικής δαπάνης σε ετήσια βάση.
Η υπόθεση, πάντως, παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ λόγω της αντισυνταγματικότητας του νόμου.
