Ειδικότερα, ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες ωστόσο ο γάμος τους λύθηκε αμετάκλητα με δικαστική απόφαση. Κατά τη διάρκεια της διάστασης υπέγραψαν ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο η μητέρα ανέλαβε την επιμέλεια των παιδιών και ορίστηκε ότι θα διαμένουν μαζί της στο πατρικό της σπίτι ενώ ο πατέρας τους θα μπορούσε ελεύθερα να επικοινωνεί με τις δύο κόρες του.
Λίγο αργότερα η μητέρα των δύο κοριτσιών απεβίωσε και την επιμέλεια των παιδιών ανέλαβε ο πατέρας. Έκτοτε τα δύο παιδιά διέμεναν στο σπίτι του πατέρα τους, ο οποίος στη συνέχεια παντρεύτηκε για δεύτερη φορά.
Επί 18 μήνες μετά το θάνατο της μητέρας των δύο κοριτσιών, οι σχέσεις της οικογένειας του παππού τους (από την πλευρά της μητέρας τους) και του πατέρα τους ήταν αρμονικές.
Στη συνέχεια, ο πατέρας των κοριτσιών άρχισε σταδιακά να προβάλλει εμπόδια στην επικοινωνία του παππού και της γιαγιάς με τα εγγόνια τους, επικαλούμενος το φορτωμένο πρόγραμμά τους στο σχολείο και ότι η παραμονή τους στο σπίτι επιβάρυνε την ψυχολογική τους κατάσταση, καθώς τους θύμιζε τη μητέρα τους.
Τελικά, ο Άρειος Πάγος επικύρωσε απόφαση του Εφετείου που έκρινε ότι δεν είναι επιζήμια η επικοινωνία - επαφή των δύο ανηλίκων με τον παππού και τη γιαγιά, αφού είναι ψυχικά υγιείς, με ηθικές αρχές και η μεταξύ τους επικοινωνία θα βοηθούσε να μην κοπούν οι δεσμοί αίματος, όπως επίσης θα βοηθούσε να επανασυνδεθούν με το οικογενειακό περιβάλλον της μητέρας τους και τους στενούς συγγενείς της και να μην είναι προσκολλημένες μόνο στο συγγενικό περιβάλλον του πατέρα τους.
