tromaktiko: Παιδιά δίχως γάλα και ρεύμα στη Ζαχάρω…

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Παιδιά δίχως γάλα και ρεύμα στη Ζαχάρω…



Του Παναγιώτη Φωτεινόπουλου
Λίγα χιλιόμετρα μετά τη Ζαχάρω, σε έναν χωματόδρομο αριστερά επί της Εθνικής Οδού Πύργου-Κυπαρισσίας, η φτώχεια και η πείνα έχουν στήσει καρτέρι και τρώνε τα σωθικά των ανθρώπων…

Ένας άνδρας άνεργος, 49 ετών, τεχνίτης στο επάγγελμα και θύμα της κρίσης που διέλυσε την οικοδομή, μια 48χρονη μητέρα τεσσάρων παιδιών, μακροχρόνια άνεργη, μικρά παιδιά άσιτα και δίχως πρόσβαση στη μόρφωση, και μια 90χρονη εγχειρισμένη που περπατά με “Π”, να προσπαθεί να τους συντηρήσει όλους με την αγροτική σύνταξη των 350 ευρώ…

«Δεν έχουμε ρεύμα και τα παιδιά μου στεναχωριούνται που δεν μπορούν να διαβάσουν και να δουν παιδικά στην τηλεόραση. Πολλές μέρες δεν έχω γάλα να τους δώσω. Τα μεγαλύτερα παιδιά μου δεν πίνουν καθόλου γάλα για να πιει ο μικρός», δηλώνει απελπισμένη η Μαρία Καπλάνη, η οποία πριν από μερικές ημέρες προανήγγειλε μέσω… διαδικτύου ότι θα αυτοκτονήσει επειδή έχει ρεύμα και νερό κομμένο.

«Το έκανα αγανακτισμένη γιατί έχω φτάσει στο απροχώρητο, μήπως και μου συνδέσουν το νερό. Τελικά ήρθε η Αστυνομία και έκανα διακανονισμό να δίνω 40 ευρώ τον μήνα για να μη μου το ξανακόψουν», τονίζει στην εφ. «Πατρίς» η 48χρονη γυναίκα, αφήνοντας αιχμές για απρεπή συμπεριφορά από υπαλλήλους της ΔΕΥΑ Ζαχάρως.

Το μοναδικό έσοδο της οικογένειας είναι η σύνταξη που παίρνει η 90χρονη Αθανασία, μητέρα της Μαρίας, ύψους μόλις 350 ευρώ, η οποία αγοράζει τα φάρμακά της πληρώνοντας ανά μήνα το φαρμακείο για να αντεπεξέλθει...

 Με αυτά τα χρήματα προσπαθούν όλοι κάθε μήνα να επιβιώσουν, αλλά είναι σχεδόν αδύνατον να γίνει αυτό, με αποτέλεσμα τα μικρά παιδιά να στερούνται ακόμα και τα βασικά.

«Έχω κάνει εγχείρηση στο πόδι και με πονάει η μέση μου. Στον γιατρό δεν μπορώ να πάω. Όμως αυτό που με νοιάζει είναι τα παιδιά, τα οποία μένουν νηστικά και προσπαθώ να τα βοηθάω με τη σύνταξή μου, αλλά πού να φτάσει… Κάντε κάτι να έχουν γάλα τα παιδιά…», αναφέρει με δακρυσμένα μάτια η 90χρονη Αθανασία.


«Μια δουλειά και τρόφιμα για τα παιδιά…»

Ο σύζυγός της Μαρίας, Εμίλ, το μόνο που ζητά μέσω της εφ. «Πατρίς» να μια δουλειά για να βγάζει τα προς το ζην. Έμπειρος τεχνίτης, για αρκετά χρόνια έβαζε πλακάκια και μάρμαρα, βίωσε με επώδυνο τρόπο την κατάρρευση της οικοδομής και των κατασκευών γενικότερα, κάτι που τον οδήγησε στη φτώχεια.

«Πλέον κάνω το πολύ τρία μεροκάματα τον  μήνα όπου βρω, δεν τις διαλέγω τις δουλειές. Ό,τι χρήματα βγάζω τα δίνω για να θρέψω τα παιδιά. Η μεγάλη μας κόρη παντρεύτηκε και γέννησε, προσπαθούμε και εκεί να βοηθήσουμε. Το μόνο που ζητάω είναι μια δουλειά, να μας βάλουν ρεύμα και τρόφιμα για τα παιδιά. Συνέχεια ζητάω ψωμί βερεσέ, ως πότε θα δέχονται να μου δίνουν; Με ένα πακέτο μακαρόνια ζούμε…», αναφέρει στην εφ. «Πατρίς» ο Εμίλ απεγνωσμένος.

Η Μαρία Καπλάνη επισημαίνει ότι αν δεν αλλάξει η κατάσταση, τα παιδιά αναπόφευκτα θα σταματήσουν το σχολείο γιατί δεν θα μπορούν να διαβάσουν. Όπως τόνισε, ο δήμος έχει κάνει ορισμένες προσπάθειες για το ρεύμα, όμως για να γίνει η σύνδεση απαιτούνται χρήματα, τα οποία δυστυχώς δεν υπάρχουν.

Το σπίτι θυμίζει καλύβα του Μεσοπολέμου. Ασοβάτιστη, δίχως στέγη, και όλοι να κοιμούνται στριμωγμένοι σε παλιά κρεβάτια… Η Μαρία Καπλάνη ζητά μέσω της εφ. «Πατρίς» τη βοήθεια των πολιτών για να ζήσουν τα παιδιά της, τα οποία παρότι ζουν λίγα μέτρα μακριά από τη θάλασσα, δεν μπορούν ούτε λίγες στιγμές παιδικής ξεγνοιασιάς στην παραλία να ζήσουν…

Πηγή

     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!