μέγιστη επιρροή για όλα τα σπόρτσκαρ τα μιλανέζικης φίρμας που ακολούθησαν στα επόμενα 50 χρόνια.
Με το εργοστάσιό της κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς, η Alfa Romeo δεν ξεκίνησε την παραγωγή αυτοκινήτων παρά μόλις το 1947. Η προπολεμική πανάκριβη 6C 2500 Freccia d’ Oro απετέλεσε το μοναδικό μοντέλο σε αυτά τα χρόνια που φιγουράριζε στους καταλόγους, διατηρούμενη εκεί μέχρι το 1952.
Δύο χρόνια νωρίτερα όμως, το 1950 εμφανίστηκε η 1900, σχεδιασμένη από τον Ing. Orazio Satta Puliga για να μεταφέρει την Alfa Romeo από τη βιοτεχνική στη βιομηχανική, μαζική παραγωγή. Εκτός από ολοκαίνουργιο όμως, το αυτοκίνητο αυτό ήταν και το πρώτο της εταιρείας με μονοκόκ σασί, διατηρώντας παράλληλα τη σπορ κληρονομιά της φίρμας: Το αυτοφερόμενο αμάξωμα συνδυαζόταν με 4κύλινδρο σε σειρά μοτέρ, με δύο εκκεντροφόρους και αλουμινένια κυλινδροκεφαλή με ημισφαιρικούς θαλάμους.
Το μοτέρ των 1.884 cc απέδιδε 80 άλογα CUNA που ήταν αρκετά για να σπρώχνει την πρώτη σπορ μπερλίνα της Ιστορίας με 150 km/h στην ευθεία. Η αλήθεια είναι ότι η όχι και τόσο γοητευτική μπερλίνα, κάτω από τις λαμαρίνες, ήταν προικισμένη με σπορ στοιχεία που υποστήριζαν σθεναρά τις επιδόσεις: Ψαλίδια με ελατήρια εμπρός και ένα έξυπνα τοποθετημένο άκαμπτο άξονα πίσω.
Με αυτό το δυναμικό δεν εξέπληξε κανέναν λοιπόν η παρουσίαση δύο σπορ κλώνων. Το 1951, ο Pinin Farina παρουσίασε την 1900C Cabriolet και η Touring τη 1900C Coupé που και οι δύο φορούσαν το μοτέρ με τoυς 100 ίππους SAE της μπερλίνας 1900TI. Ειδικά δε το αμάξωμα της Sprint Coupé γοήτευσε τόσο το κοινό που υιοθετήθηκε στη συνέχεια για όλα τα «αεροδυναμικά» κουπέ της Alfa Romeo. Κι ένας άμεσος απόγονος αυτής της σχεδιαστικής σπουδής ήταν η όμορφη, μικρή Giulietta Sprint, της οποίας η οικογενειακή συγγένεια είναι κάτι παραπάνω από προφανής.
Η Sprint Coupé σχεδιάστηκε για να προσφέρει σπορ επιδόσεις ταυτόχρονα με μια καμπίνα 2+2 -συνταγή για να γοητεύσει τους σπορ οδηγούς με οικογένεια- και τη γρίλια σε σχήμα καρδιάς με τις οριζόντιες μπάρες που απετέλεσε το σήμα κατατεθέν των Αlfa στα επόμενα χρόνια.
Τον Ιούνιο του 1954, το μοτέρ μεγάλωσε στα 1.975 κυβικά και το μοντέλο μετονομάστηκε σε «Super Sprint». Πλέον, με ισχύ 115 ίππους SAE και χαμηλό βάρος που έδινε κορυφαία αναλογία κιλών ανά ίππο για την εποχή το αυτοκίνητο έπιανε τα 180 km/h, εντυπωσιακό νούμερο για το 1954. Συνολικά κατασκευάστηκαν 949 Sprint και 854 Super Sprint μέχρι να σταματήσει η παραγωγή το 1958.
H απόλυτη προδιαγραφή για την γκάμα της Alfa Romeo 1900 είναι χωρίς αμφιβολία αυτή η 1900C SS που έχετε εμπρός σας και δημoπρατείται από τους RM Sotheby’s στο Amelia Island.
To ντιζάιν της Touring συντίθεται από ένα πανέμορφο κουπέ «πέντε παραθύρων» χωρίς κολόνες, με ψηλή οροφή και ευάερη καμπίνα. Πατώντας πάνω στην πλατφόρμα «Corto» για το «κοντό» μεταξόνιο της 1900, εξ ου και το «C» στο διακριτικό του, συνδυαζόταν με το μοτέρ υψηλής απόδοσης Tipo 1308 και 5άρι σασμάν. Αυτό το τελευταίο, εκπληκτικά σχεδιασμένο, είχε φουλ συγχρονισμένες τη 2η, 3η, 4η και 5η, ενώ η σχέση τους ήταν προσεκτικά και κοντά κλιμακωμένη, έτσι ώστε να κρατούν τον bi-albero Tipo 1308 συνέχεια μεταξύ της μέγιστης ροπής και της μέγιστης ισχύος.
Συστατικά που έκαναν τη 1900 SS αυτομάτως επιτυχία ως ένα στιλάτο, μοντέρνο αυτοκίνητο για το δρόμο, αλλά και αγωνιστικό αξιώσεων. Και δεν είναι τυχαίο που αυτά τα αυτοκίνητα ήταν οι μόνιμοι θαμώνες στο Mille Miglia και σε άλλους σημαντικούς αγώνες της δεκαετίας του ’50, το Tour de France, το Targa Florio, το Stella Alpina και το Coupé des Alpes. Καθόλου τυχαίο λοιπόν που το διαφημιστικό σλόγκαν της εποχής ήταν «το οικογενειακό αυτοκίνητο που κερδίζει αγώνες».
Ως αποτέλεσμα στην αύξηση της ισχύος και στη χρήση 5αριού αντί για 4άρι σασμάν, η στάνταρ τελική μετάδοση 4,1:1 ήταν ανώφελη. Οπότε προτιμήθηκε μια μακρύτερη, στα 3,75:1, επιτρέποντας της επίτευξη μακράν υψηλότερης τελικής ταχύτητας, καθώς και χαμηλότερες στροφές με κάθε σχέση.
Τα φρένα της ήταν διπλοσάγονα αυτορρυθμιζόμενα ταμπούρα τύπου «alfin» (αλουμινένια, με πτερύγια ψύξης), με τα εμπρός να διαθέτουν έξτρα εισαγωγές αέρα και scoops για επιπλέον ψύξη.
Η Alfa πάντα οραματιζόταν να κάνει την 1900 μια πλατφόρμα πάνω στην οποία θα μπορούσαν να εκφραστούν διάφοροι καροσερίστες. Επιπλέον, ο Iginio Alessio, ο τότε γενικός διευθυντής της Alfa Romeo, ανησυχούσε ιδιαίτερα για τα βιωσιμότητα της ανεξάρτητης ιταλικής βιομηχανίας αμαξωμάτων. Ειδικά τότε που τα προηγμένα μονοκόκ απειλούσαν να βγάλουν τις carrozzerie εκτός παιχνιδιού. Χώρια που ο Alessio ήταν επιστήθιος φίλος του Gaetano Ponzoni, συνιδιοκτήτη της Carrozzeria Touring Superleggera.
Ως εκ των ανωτέρω, η Alfa Romeo, από το 1951 έως το 1958, «έκτισε» πέντε διαφορετικές εκδόσεις του αυτοφερόμενου σασί της 1900, ειδικά για ανεξάρτητους καροσερίστες. Έτσι, η ιταλική αφρόκρεμα των carrozzerie ανέλαβε να ντύσει το μονοκόκ της 1900 SS: Pinin Farina, Castagna, Zagato, Vignale, Bertone, Ghia και φυσικά η Touring, που είχε και το επίσημο συμβόλαιο ανάθεσης, κατασκεύασαν μερικά συγκλονιστικά όμορφα όσο και ανταγωνιστικά δείγματα. Παραδόξως για το όνομά της και την τεχνοτροπία της (αλουμινένια τμήματα πάνω σε σωληνωτό πλαίσιο), η Touring Superleggera, μαζί και ο Pinin Farina χρησιμοποίησαν κυρίως ατσάλινα τμήματα για το πέτσωμα με κάποια ανοιγόμενα τμήματα να είναι αλουμινένια, ενώ οι 1900 SS των Zagato και Ghia ήταν εξ ολοκλήρου αλουμινένιες. Έτσι ενώ το βάρος των στάνταρ 1900 έπιανε τα 1.100 κιλά, αυτές των Zagato και Ghia ήταν 200 kg ελαφρύτερες, στα 900.
Προφανώς, μικρότερο βάρος και μάλιστα κοντά στο 20% σήμαινε καλύτερες επιδόσεις στην πίστα, στα τουρ και στα ράλι, όπου και διέπρεψαν αυτά τα «κοφτερά» κουπέ.
Ένα τέτοιο «κάστομ μαστορεμένο» κομμάτι που το θέλουν διακαώς συλλέκτες και φίλοι των αγωνιστικών αυτοκινήτων είναι και αυτό που θα δημοπρατηθεί από τους RM Sotheby’s στο Amelia Island, 10 και 11 Μαρτίου. Όπως είπαμε πρόκειται για μια Alfa Romeo 1900C SS του 1956 και μάλιστα Tipo IV Coupé που είναι μια ιδιαίτερα εξελιγμένη «κοντή» Super Sprint, από τις τελευταίες της παραγωγής και εξαιρετικά σπάνια - Tipo IV Coupé κατασκευάστηκαν περίπου 100.
Πληροφορίες δεν έχει δημοσιοποιήσει ο δημοπράτης, αλλά εκτιμούμε ότι πρόκειται για ένα μοντέλο με όμορφο αλουμινένιο αμάξωμα, από τα λίγα που έφτιαξε η Touring. Φορά δε ενδιαφέροντα αγωνιστικά στοιχεία όπως ακτινωτές ζάντες Borrani, μπάκετ, τιμόνι Nardi, πιθανόν ρολόι στο ταμπλό και έχει το λεβιέ ταχυτήτων στο πάτωμα –στην πλειονότητα των 1900 SS βρισκόταν στην κολόνα του τιμονιού.
Αναμένουμε το ιστορικό του αυτοκινήτου και την πιστοποίησης από το Automobilismo Storico centro Documentazione της Alfa Romeo για να καταλάβουμε ακριβώς για τι πρόκειται. Οι RM Sotheby’s δεν έχουν δώσει ακόμη την εκτίμησή τους για το φάσμα της πλειοδοσίας μέσα στο οποίο θα κινηθεί το αυτοκίνητο, αλλά εκτιμούμε ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει ακόμα και στα 370 χιλιάρικα.
Πηγή
