Κανέναν δεν έχει μια συμπαθέστατη γιαγιούλα γύρω στα 80, που ζει σε χωριό της Θεσπρωτίας...
Ο σύζυγός της έχει πεθάνει, εδώ και δέκα χρόνια... Τα παιδιά της στη Γερμανία... Και όμως νίκησε τη μοναξιά της την περίοδο των εορτών. Το να μένεις μόνος σου τέτοιες μέρες δεν είναι και το καλύτερο. Ωστόσο συμβαίνει. Η γιαγιούλα της ιστορίας το διαχειρίστηκε, για μια ακόμη φορά, έξυπνα! "Τι να κάνω", μας είπε, "μόνη και έρημη είμαι, αλλά ζωντανή ακόμη. Για να μη στεναχωριέμαι, που ο άνδρας μου πέθανε, που τα παιδιά μου είναι αναγκασμένα να είναι μακριά μου, βάζω στην άκρη ό,τι αρνητικό, ό,τι κακό περνάει από το μυαλό μου και θυμάμαι τα καλά από τους δικούς μου ανθρώπους. Πόσο με αγαπούσε ο άνδρας μου, πόσο με αγαπούν τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και να είναι ευτυχισμένα, εκεί που βρίσκονται. Στρώνω το τραπέζι, δόξα τω Θεώ, αντέχω ακόμη, και τρώω σαν να είναι και η οικογένειά μου γύρω μου". Η γιαγιούλα μάς δίνει ένα καλό μάθημα.
