θα ήθελαν να το κάνουν γιατί αναγνωρίζουν πόσο καλό θα κάνει στην υγεία τους. Όμως, τελικά, κάνουν πίσω.
Ο χρόνος είναι πράγματι περιορισμένος. Όμως πάντα υπάρχει διαθέσιμος (έστω και λίγος) για να κάνουμε κάτι που θεωρούμε σημαντικό. Τι είναι αυτό που μας κάνει να αποφεύγουμε συστηματικά την άσκηση; Οι θεωρίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς έχουν δείξει ότι είναι δύσκολο να κάνουμε κάτι δυσάρεστο, ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι αυτό θα μας αποφέρει κάτι καλό αργότερα.
Η άσκηση είναι άβολη, σε σχέση με την τυπική πραγματικότητά μας. Είτε με τη θέρμανση, είτε με το air-condition, διατηρούμε την εσωτερική θερμοκρασία σε επίπεδα «τελειότητας» όλο το χρόνο, φοράμε μαλακά ρούχα για να μην μας ενοχλούν, επιλέγουμε παπούτσια με χοντρές σόλες για να μην βλάπτονται τα πόδια μας, κοιμόμαστε σε καλοπληρωμένα στρώματα για να έχουμε άνετο ύπνο κοκ. Η άνεση, η οποία χαρακτηρίζει τη ζωή μας, όμως, μας προκαλεί μία «δυσανεξία» σε οποιαδήποτε δυσφορία, ακόμα και όταν είναι ήπια, όπως αυτή που προκαλείται από την άσκηση. Και ίσως, τελικά, αυτός να είναι και ο λόγος που την αποφεύγουμε.
Η δυσφορία της άσκησης
Καθένας που επιδίδεται σε μία μορφή άσκησης, μπορεί να νιώσει δυσφορία, είτε πρόκειται για την εφίδρωση, είτε για τη ζέστη, είτε για το λαχάνιασμα, είτε για την προσπάθεια ή ακόμα και για το γεγονός ότι γυμνάζεται μπροστά σε κόσμο κ.ά. Αλλά, ό,τι είναι δυσάρεστο σήμερα μπορεί να μην γίνεται καν αντιληπτό αργότερα. Αν βιώσετε τη δυσφορία ξανά και ξανά, θα αποκτήσετε μία «ανοσία». Το ζητούμενο είναι να ξεκινήσετε. Μετά, θα συνεχίσετε να απολαμβάνετε τις ανέσεις της πραγματικότητάς σας, ενώ ταυτόχρονα, όχι μόνο θα ανταμειφτείτε από το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα, αλλά θα έχετε και την άμεση ηθική ικανοποίηση ότι κάνατε ένα βήμα μπροστά, για την υγεία και την εμφάνισή σας. Γιατί ως γνωστόν, το όφελος της άσκησης είναι πολλαπλό.
Πηγή
