Η λέξη "Πάσχα" προέρχεται από τη λέξη "Pesah", που στα Εβραϊκά σημαίνει πέρασμα. Οι Εβραίοι γιορτάζουν το Πάσχα, για να μην ξεχάσουν ποτέ τη διάβασή τους μέσω της Ερυθράς θάλασσας και την απελευθέρωσή τους από το ζυγό του Φαραώ. Το έθιμο επιβάλλει τη βρώση άζυμου άρτου, που συμβολίζει την τόσο γρήγορη φυγή τους από την Αίγυπτο που δεν τους επέτρεψε να ζυμώσουν το ψωμί σωστά, τη βρώση πικρού χόρτου που συμβολίζει την πικρία της σκλαβιάς και το ψήσιμο αρνιού. Το Πάσχα όμως ως γιορτή προϋπήρχε στην Αίγυπτο και συμβόλιζε τη διάβαση του ήλιου από τον Ισημερινό (εαρινή Ισημερία).
Οι Χριστιανοί μετά την Ανάσταση του Χριστού, χρησιμοποίησαν την ίδια λέξη για να γιορτάσουν το πέρασμα των ανθρώπων από την αμαρτία στη ζωή και την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός. Κατά το Χριστιανικό έθιμο, το ερίφιον συμφολίζει τη θυσία του Χριστού, τα κόκκινα αυγά το αίμα Του και η βρώση ψωμιού με ξύδι, τη χολή που Τον πότισαν στο Σταυρό.
γιατί Ορθόδοξοι και Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα ξεχωριστά, πασχα καθολικων, πασχα Ορθόδοξων
Αρχικά οι Εβραίοι γιόρταζαν το "Πέρασμα" στην ελευθερία την 14η μέρα του μήνα του Νισάν, δηλαδή τη μέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου. Οι Χριστιανοί μετέπειτα, συνέδεσαν την εαρινή Ισημερία με το δικό τους Πάσχα. Ο υπολογισμός στηριζόταν στο ότι ο Ιησούς αναστήθηκε την πρώτη ημέρα μετά το Εβραϊκό Πάσχα, που εκείνη τη χρονιά είχε πέσει Σάββατο.
Το Πάσχα έπαψε να γιορτάζεται κοινά με τους Εβραίους, όταν οι διαφωνίες μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων και εκκλησιών για το πότε είναι η σωστή ημερομηνία πύκνωναν με τον καιρό. Το 325 μ.Χ η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος υπό τον Μέγα Κωνσταντίνο, πήρε την τελεσίδικη απόφαση να γιορτάζεται το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο. Αν η πανσέληνος έπεφτε Κυριακή, τότε το Πάσχα θα γιορταζόταν την ακριβώς επόμενη.
Όμως δεν υπολόγισαν έναν βασικό παράγοντα- τη μεγάλη απόκλιση σφάλματος στο ημερολογιακό έτος. Κατά την εποχή της Α' Οικουμενικής Συνόδου, το ημερολόγιο εν ισχύ ήταν το Ιουλιανό, που είχε θεσπιστεί από τον Ιούλιο Καίσαρα το 45 μ.Χ. Ο βοηθός του, ο αλεξανδρινός αστρονόμος Σωσιγένης, είχε υπολογίσει πως το ηλιακό έτος έχει 365 μέρες, ενώ στην πραγματικότητα είχε 365,242199 ημέρες. Αυτή η "μικρή" λεπτομέρεια, συνέδραμε στο να φτάσει η εαρινή Ισημερία να μετακινείται νωρίτερα, αφού κάθε 129 χρόνια πήγαινε μια ημέρα πίσω. Το αποτέλεσμα ήταν κατά το έτος 1582 μ.Χ, δηλαδή 11 σχεδόν αιώνες μετά, η εαρινή Ισημερία να συμβεί την 11η Μάρτη, ενώ κατά την εποχή των Παθών του Χριστού είχε εντοπιστεί στις 23 Μάρτη.
b55230906ef90ec911b050b34cfadf13
Το σφάλμα απόκλισης ήταν τεράστιο!
Τότε ήρθε ο πάπας Γρηγόριος και μαζί με τους αστρονόμους του έκαναν την νέα ημερολογιακή μεταρρύθμιση. Μέσα σε αυτούς τους 11 αιώνες, το σφάλμα απόκλισης είχε φτάσει σχεδόν τις 13 μέρες, οπότε για να καλυφθεί, η 5η Οκτώβρη μετονομάστηκε σε 15η Οκτώβρη. Με αυτόν τον τρόπο το σφάλμα απόκλισης εντοπιζόταν σε μόλις μια ημέρα κάθε 3.330 χρόνια.
Εκείνη την εποχή όμως, ήδη το σχίσμα Δυτικής και Ανατολικής εκκλησίας (1054 μ.Χ ) για τα αξιώματα είχε ριζώσει σταθερά, παρ'όλο που είχαν γίνει οι "τυπικές" επανασυνδέσεις κατά τις συνόδους του 1274 και 1439. Έτσι τα πρώτα κράτη που ακολούθησαν το Γρηγοριανό ημερολόγιο μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια ίδρυσής του, ήταν τα Καθολικά. Η Ορθόδοξη εκκλησία αντέδρασε δραστικά και αρνήθηκε να το ακολουθήσει, με αποτέλεσμα οι έριδες με τη Δυτική Εκκλησία να πυκνώσουν. Αυτή η άρνηση της Ορθόδοξης εκκλησίας κράτησε μέχρι και τον 20 ο αιώνα. Στις 16 Φεβρουαρίου του 1923, έγινε αποδεκτό το Γρηγοριανό ημερολόγιο στην Ελλάδα από το κράτος. Λαμβάνοντας υπόψη το σφάλμα απόκλισης, η 16η Φεβρουαρίου μετονομάστηκε σε 1η Μάρτη του 1923. Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως εξακολούθησε να αρνείται την αλλαγή, μέχρι και τον επόμενο χρόνο. Το θέμα όμως δεν σταμάτησε εδώ! Συμφώνησε να πορευθεί με το Γρηγοριανό ημερολόγιο μόνο σε ό,τι αφορούσε τις ακίνητες εορτές. Με λίγα λόγια αρνήθηκε πεισματικά να αλλάξει τρόπο σκέψης. Έτσι, το Πάσχα των ορθοδόξων δεν έπαψε ποτέ να υπολογίζεται βάσει του Ιουλιανού ημερολογίου και των Καθολικών βάσει του Γρηγοριανού.
Τώρα θα μου πείτε, "μα πώς; αν ήταν έτσι θα φτάναμε να γιορτάζουμε το Πάσχα μαζί με τα Χριστούγεννα! ".
Κι εδώ να αναφέρουμε το εξής: στα χρόνια προ Χριστού ίσχυε ο λεγόμενος Μετώνειος Κύκλος υπολογισμού του έτους. Βάσει αυτού, οι φάσεις της σελήνης επανέρχονται στις ίδιες ημερομηνίες κάθε 19 χρόνια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μη μπορώντας να ξεχάσει το σχίσμα, υϊοθέτησε το λεγόμενο "διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο", για να διαφοροποιήσει τη θέση της από το Δυτικό κλήρο. Το νέο Ιουλιανό αυτό ημερολόγιο ήταν ένας συνδυασμός Μετωνικού και παλιού Ιουλιανού. Με λίγα λόγια, οι φάσεις της σελήνης υπολογίζονταν βάσει του Μετώνειου κύκλου και το Πάσχα βάσει του Ιουλιανού. Με αυτόν τον τρόπο, αν και η εαρινή Ισημερία μεταφερόταν προς τα πίσω βάσει Ιουλιανού ημερολογίου, ο Μετώνειος κύκλος την τοποθετούσε αργότερα.
siros_pasxa
Σε γενικές γραμμές, ο Ορθόδοξος κλήρος υϊοθέτησε το λεγόμενο "Παλιό ημερολόγιο" επιλεκτικά σε ό,τι αφορά το Πάσχα, με αποτέλεσμα να συμπίπτει με αυτό των παλαιοημερολογητών, οι οποίοι εξακολουθούν να πορεύονται με το Ιουλιανό σε όλες ανεξαιρέτως τις γιορτές, αλλά και στον υπολογισμό του έτους.
Βάσει των παραπάνω, το Καθολικό Πάσχα πάντα θα πέφτει μεταξύ 8 Μαρτίου και 5 Απριλίου και το Ορθόδοξο Πάσχα θα πέφτει πάντα μεταξύ 4ης Απριλίου και το πολύ 8 Μαϊου (αφού προσθέτουμε 13 μέρες βάσει Ιουλιανού). Το πότε Καθολικοί και Ορθόδοξοι γιορτάζουν το Πάσχα τις ίδιες ημερομηνίες, εξαρτάται καθαρά από παράγοντες που μάλλον θα σας μπερδέψουν περισσότερο, παρά θα σας διαφωτίσουν!
Κάπως έτσι οι διαφορές Δυτικής και Ανατολικής Εκκλησίας μέσα στους αιώνες, αποτυπώθηκαν και στη μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού: το Πάσχα.
Εμείς το μόνο που αξίζει να θυμόμαστε είναι οι διδαχές του Χριστού, που δίδαξε αγάπη, ειρήνη, συγχώρεση. Το Πάσχα πρέπει να μας ενώνει κι όχι να μας χωρίζει, να μας υπενθυμίζει πως ένας θυσιάστηκε για πολλούς. Κι αυτό καλό θα είναι να το θυμούνται όσοι στην πορεία θαμπώθηκαν από τα τριάντα αργύρια.
Καλό Πάσχα, με αγάπη και καλοσύνη!
Πηγή
