Αν το ούζο είναι το εθνικό μας ποτό για το καλοκαίρι, τότε τα θαλασσινά, τα παστά, τα λογιών-λογιών σαγανάκια, οι κεφτέδες...
λαχανικών, οι αντζούγιες, τα τουρσιά, τα καυτερά και πικάντικα ντιπ είναι οι συνοδοί του.
Ούζο παγωμένο, σκέτο, με παγάκια, με νερό, με νερό και παγάκια. Είναι θαυμάσιο, αρωματικό, καλοκαιρινό, με μια χαρακτηριστική γλυκιά και συγχρόνως επιθετική γεύση, που αποζητά μεζέ!
Αντίθετα, το τσίπουρο, το ελληνικό εξαιρετικό απόσταγμα με τις διαφορετικές ονομασίες (ρακή, τσικουδιά), ανάλογα με την περιοχή, μπορεί να καταναλωθεί και σκέτο. Ομως, ο κύριος προορισμός του είναι να συνοδεύει μεζέδες. Η ιδιαίτερη γεύση του έχει την ικανότητα να «περνάει» ευκολότερα πάνω από τις γεύσεις των ανακατεμένων μεζέδων που συνήθως βρίσκονται σε ένα ελληνικό τραπέζι. Επίσης, όπως και το ούζο, λειτουργεί ως ορεκτικό, «ξυπνώντας» τους γευστικούς μας θυλάκους, ενώ μας δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε στο κυρίως φαγητό με κρασί.
Οι παλιοί έλεγαν πως το ούζο θέλει θαλασσινούς μεζέδες και το τσίπουρο γήινους. Αυτό όμως δεν ισχύει, γιατί το ποτό, συνήθως, σχετίζεται άμεσα με τα προϊόντα του τόπου όπου παράγεται. Στα παραθαλάσσια τσιπουράδικα του Βόλου, για παράδειγμα, οι μεζέδες είναι υποχρεωτικά θαλασσινοί, ενώ στην Ηπειρο τυριά και λουκάνικα δίνουν και παίρνουν. Στην Κρήτη πίνουν τις ρακές τους με λούπινα και αγκινάρες. Στη Μακεδονία, με ντολμαδάκια, μανιτάρια, βολβούς, τουρσιά, καυτερές πιπεριές.
Ένας γενικός κανόνας ισχύει πάντως και για τα δύο: λιτοί μεζέδες που σε αφήνουν με ένα ευχάριστο αίσθημα ευφορίας και πληρότητας, χωρίς να βαραίνουν το στομάχι και το κεφάλι.
Πώς Τα σερβίρουμε
Το ούζο σπάνια πίνεται εντελώς σκέτο, αν και οι ειδήμονες λένε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Αν τον ακολουθήσετε, φροντίστε να είναι παγωμένο, μετριάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την επιθετική αλκοολική του φυσιογνωμία. Συνήθως, όμως, το απολαμβάνουμε με πάγο και νερό. Σερβίρετε πρώτα το ούζο στο ποτήρι, συνεχίστε με παγωμένο νερό και προσθέστε στο τέλος τα παγάκια, για να προφυλάξετε το ποτό σας από το απότομο σοκ της αλλαγής θερμοκρασίας. Το γαλάκτωμα που δημιουργείται μετά την προσθήκη νερού είναι αποτέλεσμα της ανηθόλης που περιέχει το ούζο, η οποία με το νερό δηλώνει την παρουσία της. Οσο μεγαλύτερη η περιεκτικότητα, τόσο πιο γαλακτώδες είναι το αποτέλεσμα. Θέμα γεύσης και όχι ένδειξη ποιότητας. To ποτήρι του ούζου πρέπει να έχει ένα ποδαράκι, για να μη ζεσταίνεται το περιεχόμενο από τη θερμοκρασία του χεριού μας. Τα premium ούζα σερβίρονται στην τουλίπα του λευκού κρασιού.
Το τσίπουρό σας δεν θα θολώσει με την προσθήκη νερού ή πάγου, αφού πρόκειται για απόσταγμα στεμφύλων ή σταφυλιού ή, πολλές φορές, κρασιού. Ομως, για να το απολαύσουμε σωστά, σύμφωνα με τους ειδικούς, το πίνουμε χωρίς νερό ή πάγο, δροσερό, περίπου στους 12° C, και ιδανικά στα ποτηράκια για τα αποστάγματα με τη φουσκωτή «κοιλίτσα» και τον μακρύ λαιμό.
Πηγή
